Στις Κάννες θα μπορούσε να είχε σωθεί η Ελλάδα – Αλλά οι δικοί μας μαζί με τους ξένους έβαλαν την ταφόπλακα!

Αν εκείνον τον Νοέμβριο η Ελλάδα είχε άλλους πολιτικούς στην ηγεσία της -και δεν μιλάμε μόνο για τον Γιώργο Παπανδρέου, μιλάμε και για τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο-, αν είχε την τύχη να διαθέτει ηγέτες που θα μπορούσαν να πουν ένα «ΟΧΙ», είναι βέβαιο πως η Ελλάδα σήμερα θα ήταν εντελώς διαφορετική, με απείρως καλύτερες προοπτικές και όχι κατάμαυρες, όπως προκύπτει από παντού.

Τότε, όπως ομολογούν όλοι, έτρεμαν μήπως η Ελλάδα τραβούσε την πρίζα. Το είπε ξεκάθαρα ο Ομπάμα: Θα προκαλούσε παγκόσμιο κραχ η έξοδός της από το ευρώ. Το βεβαιώνει ο Γκάιτνερ, ο οποίος σημειώνει στο βιβλίο του τι θα σήμαινε μια έξοδος της χώρας μας από το ευρώ: «Το κόστος ασφάλισης έναντι του κινδύνου χρεοκοπίας της Ελλάδας είχε ανέλθει σε επίπεδα αντίστοιχα με εκείνα λίγο πριν από την κατάρρευση της Lehman Brothers. Οι αγορές κατέρρεαν. Ο ξαφνικός πανικός στην Ευρώπη ήταν σοκαριστικός».

Το ενδεχόμενο αυτό το έτρεμε όμως και η Μέρκελ, γι’ αυτό και πήγε κόντρα στα παιγνίδια που ήθελε να παίξει ο Σόιμπλε, ο οποίος -όπως αποκαλύπτει ο τότε αμερικανός υπουργός Οικονομικών στο βιβλίο του- πετώντας την Ελλάδα έξω από το ευρώ επιδίωκε να τρομάξει αρκετά την Ευρώπη και να προχωρήσει σε μεγαλύτερο έλεγχό της από τη Γερμανία. «Βρήκα το επιχείρημα τρομακτικό και ενημέρωσα αμέσως τον Πρόεδρο Ομπάμα», αναφέρει στο βιβλίο του ο Γκάιτνερ.

Η Ελλάδα μπορούσε να είχε πάρει πάρα πολλά. Το τονίζει ο τίτλος του αφιερώματος των «Financial Times»: «Ήταν το σημείο όπου η Ευρωζώνη θα μπορούσε να είχε εκραγεί – Πώς σώθηκε το ευρώ».

Εκείνος ο Νοέμβρης του 2011 ήταν για την Ελλάδα η μεγάλη ευκαιρία, την οποία όμως, «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα», δεν αξιοποιήσαμε. Εκείνος ο Νοέμβρης θα καταγραφεί ως μία από τις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας μας για τα δεσμά που χωρίς καμία αντίδραση δεχθήκαμε. Και η Ελλάδα θα είναι όμηρος για πολλές δεκαετίες.

Και τώρα δεν είναι αργά…

Αυτό που δεν κάναμε ως χώρα στις Κάννες μπορεί να γίνει και τώρα, βάζοντας στο τραπέζι τη διαπραγμάτευση των όρων των Μνημονίων και κυρίως των δανειακών συμβάσεων. Έχουμε και πολλά επιχειρήματα και τρόπους πολιτικούς, ώστε να το σκεφθούν πολλοί -με πρώτη τη Γερμανία- να πουν «όχι, δεν δεχόμαστε καμία συζήτηση». Με μια νιόβγαλτη κυβέρνηση, μάλιστα, που δεν θα είναι του τύπου «ό,τι πεις, Αφέντη», πολύ δύσκολα θα πουν «ξεχάστε το, δεν συζητάμε τίποτε για ξέσφιγμα της θηλιάς, διαγραφή ποσοστού του χρέους κ.λπ.».

Σαν απατημένος σύζυγος…

Όλα αυτά εμείς, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι πολίτες της Ελλάδας, τα μαθαίνουμε με δυόμισι χρόνια καθυστέρηση. Τα μαθαίνουμε τελευταίοι, σαν τον απατημένο σύζυγο. Και, ως συνήθως, από τον… γείτονα! Δεν τα μάθαμε ούτε από τους έλληνες δημοσιογράφους που ήταν στην κρίσιμη για την Ελλάδα συνάντηση των Καννών. Δεν πήραν χαμπάρι τίποτα; Οι έλληνες απεσταλμένοι στις Κάννες γιατί δεν έγραψαν λέξη ποτέ, ούτε τότε ούτε τώρα, από αυτά που αποκαλύπτει σήμερα η αγγλική εφημερίδα;

Ούτε ο κ. Βενιζέλος όμως είπε ποτέ τίποτε σχετικά με εκείνα τα δραματικά για την Ελλάδα που ειπώθηκαν και διαδραματίσθηκαν στη διάσημη γαλλική πόλη. Στο σκοτάδι θέλουν τον Έλληνα; Ποιον εξυπηρετεί αυτό; Ασφαλώς, όχι τη χώρα μας, ούτε τη Δημοκρατία μας, ούτε την ελευθεροτυπία.

«Ναι» στις Κάννες, «όχι» στην Αθήνα…

Το χαρτί του δημοψηφίσματος που έβαλε στο τραπέζι ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου προκάλεσε αντιδράσεις, κυρίως ως προς το δίλημμα που θα ετίθετο. Όταν όμως ξεκαθαρίστηκε ότι το δίλημμα δεν θα ήταν «ευρώ ή δραχμή» αλλά «ναι ή όχι στις δανειακές συμβάσεις», η συνάντηση στις Κάννες έληξε με την αίσθηση, ίσως και με τη βεβαιότητα, ότι το δημοψήφισμα θα γινόταν. Άλλες όμως ήταν οι βουλές του Μπαρόζο, ο οποίος -όπως καταγράφει το ρεπορτάζ των «FT»- έπιασε τον Βενιζέλο και του είπε ότι το δημοψήφισμα έπρεπε να «σκοτωθεί»! Οι ώρες που ακολούθησαν έδειξαν ότι ο τότε αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών μπήκε στο πρωθυπουργικό αεροπλάνο έχοντας διαβεβαιώσει τον Παπανδρέου ότι ήταν υπέρ της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος. Όταν όμως προσγειώθηκε στην Αθήνα, δήλωσε στο συνεργείο του Mega που τον περίμενε στο αεροδρόμιο ότι διαφωνούσε κάθετα με το δημοψήφισμα και στη συνέχεια ένιωσε αδιαθεσία και πήγε αμέσως σε νοσοκομείο, όπου παρέμεινε για δυο τρεις μέρες, μακριά από ενοχλητικές και πιεστικές ερωτήσεις για τις Κάννες κ.ά.

Αντίθετος σε κάθε σκέψη για δημοψήφισμα ήταν ο Σαμαράς.

Ποια ήταν η θέση του Παπανδρέου

Στις Κάννες ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε την απόφασή του για δημοψήφισμα, για την οποία είχε προϊδεάσει από το καλοκαίρι όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμικούς παράγοντες, όπως και ηγέτες, μεταξύ των οποίων και τη Μέρκελ. Στη συνάντηση, ο Γιώργος Παπανδρέου ενημέρωσε για τις λεπτομέρειες της απόφασής του. Η αντίδραση του Σαρκοζί, για τους δικούς του λόγους, ήταν έντονη, αλλά δεν υπήρξε ο παραμικρός υβριστικός σχολιασμός εκ μέρους του. Η Μέρκελ, πιο ψύχραιμη, κατανοούσε και στήριζε την πρόταση. Σημειώνεται, επειδή είδαν το φως της δημοσιότητας διάφορα αβάσιμα και εκτός πραγματικότητας στοιχεία, ότι στη συνάντηση αυτή δεν παρίστατο ο Χ. Θαπατέρο.

Μέρκελ και Σαρκοζί, στις δηλώσεις τους μετά τη συνάντηση, μιλούσαν και αυτοί με δεδομένο ότι θα γινόταν δημοψήφισμα (παρότι ο Σαρκοζί έδινε τη δική του ερμηνεία στο ερώτημα του δημοψηφίσματος). Σύμφωνα με συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού, ο Γ. Παπανδρέου πίστευε και πιστεύει στην ορθότητα της τότε απόφασής του, γιατί έπρεπε να δοθεί μια λύση ουσιαστική, που δεν θα σήκωνε ήξεις αφήξεις και λόγια του αέρα. Δεν ήθελε δήθεν λύσεις, καταπώς βολεύουν τους άκαπνους παίκτες του πολιτικού τζόγου, οι οποίοι ενεργούν στο όνομα των σκοπιμοτήτων και των επιδιώξεών τους, που ουδεμία σχέση έχουν με το συμφέρον της χώρας και των πολιτών. Και, πολύ περισσότερο, πίστευε και πιστεύει στην ορθότητα της απόφασής του γιατί εμπιστεύεται τους πολίτες.

Αυτό κάνει και τη διαφορά με τους δήθεν προστάτες των συμφερόντων του λαού. Τους illuminati.

Ας αναρωτηθούν γιατί ταυτίστηκαν με τις επιλογές εκείνων με τους οποίους υποτίθεται ότι διαφωνούσαν και συνεχίζουν να διαφωνούν…

Και ας εξηγήσουν γιατί μετατράπηκαν εν μία νυκτί σε θεματοφύλακες των μέχρι τότε επιλογών, με τις οποίες διαφωνούσαν, διακηρύσσοντας ότι ο Παπανδρέου μάς οδηγούσε στην καταστροφή με το δημοψήφισμα…