Η εξέλιξη, η αλλαγή είναι το νόημα της ζωής…
// Το «Μπρούσκο» θα μας μεθύσει και του χρόνου;
Ναι. Συναντηθήκαμε με τον διευθυντή προγράμματος του ΑΝΤ1 Γιάννη Λάτσιο και υπογράψαμε για μια ακόμη τηλεοπτική σεζόν. Η σειρά, σε πρώτο στάδιο, θα παίξει και στα κανάλια του Ομίλου στα Βαλκάνια, στη Σερβία και το Μαυροβούνιο και θεωρώ ότι είναι καταπληκτικό να βγαίνει προς τα έξω η Ελλάδα μας, οι ομορφιές της. Γιατί αυτό θα έχει θετικά αποτελέσματα και για τον τουρισμό της. Αυτήν την ένεση του τουρισμού μέσω της εξαγώγιμης τηλεοπτικής παραγωγής την έχουμε ανάγκη.
// Γιατί επιλέξατε την Κρήτη και την Κύπρο και πάνω σε αυτούς τους τόπους δουλέψατε τους ήρωές σας;
Είναι δύο διαφορετικοί λαοί με άλλες παραδόσεις ήθη και έθιμα, αλλά με αναφορές πολλές στο ελλαδίτικο στοιχείο. Οι Κύπριοι έχουν στο DNA τους την ψυχραιμία. Σαν να είναι εκπαιδευμένοι από όσα έχουν περάσει και ιδίως το 1974, αλλά και με το πρόσφατο «κούρεμα». Τις δυσκολίες τις αντιπαρέρχονται με πολλή δουλειά και αλληλεγγύη. Έχουν καλλιεργήσει την ομαδικότητα, δεν κοιτάει ο ένας να βγάλει το μάτι του άλλου. Επειδή έχουν περάσει μεγάλες συμφορές συσπειρώνονται και ενώνονται σαν τη γροθιά, όπως λέει και ο ήρωάς μου ο Ματθαίος Ματθαίου. Είναι όλοι τους μια οικογένεια.
// Και οι Κρητικοί;
Οι Κρητικοί έχουν φλόγα, έχουν πάθος, έχουν ταμπεραμέντο, έχουν μια τρέλα που μου αρέσει. Είναι εκρηκτικές προσωπικότητες και ελεύθερες. Είναι μια έκπληξη. Δεν έχουν ησυχία μέσα τους. Διότι υποστηρίζουν πως ησυχία θα έχουμε όταν θα πεθάνουμε. Πολύ μεγάλη ησυχία. Το έχουν φιλοσοφήσει. Όσο ζουν, θέλουν να είναι ζωντανοί, απρόβλεπτοι.
// Ως σεναριογράφος έχετε εντρυφήσει πολύ στην ανθρώπινη φύση. Ποιο είναι το νόημα της ζωής;
Η εξέλιξη. Η αλλαγή. Είναι πολύ πληκτικό και ανώριμο να βλέπεις ανθρώπους να παραμένουν ίδιοι τη στιγμή που όλα αλλάζουν. Αρτηριοσκληρωτικοί.
// Είστε η σεναριογράφος του έρωτα. Τι είναι ο έρωτας και τι η αγάπη;
Ο έρωτας είναι πηγή της ζωής. Ο έρωτας έχει πάθος, η αγάπη έχει βάθος. Εξαρτάται από τον καθένα μας τι θέλει να έχει στη ζωή του. Και τα δύο έχουν την ίδια δύναμη. Αν από μια σχέση απουσιάζει ένα από τα δύο τότε έρχεται και το διαζύγιο. Η σειρά για φέτος θα κλείσει με μια πρόταση γάμου του Αχιλλέα (Ανδρέας Γεωργίου) προς τη Μελίνα (Ελένη Βαΐτσου). Για μένα, ας πούμε, ο Αχιλλέας συμβολίζει το πείσμα στον έρωτα. Ο Σήφης οδηγείται σ’ έναν γάμο με την Αγγελική (Ανατολή Γρηγοριάδου) για χάρη της κόρης τους, για να μην έχει πρόβλημα στο σχολείο, για την κοινωνία. Αυτός είναι ένας συμβατικός γάμος. Ένας λάθος γάμος.
Για μένα τον έρωτα τον καταλαβαίνεις από την πρώτη ματιά. Είναι ακαριαίος, είναι χημεία, εξελίσσεται την ίδια στιγμή και για τους δύο.
// Οι καλοί άνθρωποι και οι κακοί άνθρωποι γεννιούνται ή γίνονται;
Πιστεύω ότι όλοι έχουμε και τα δύο. Δεν είμαστε Θεοί. Και σ’ έναν καλό άνθρωπο, αν του πατήσεις τον κάλο, θα τσαντιστεί και θα βγάλει τον κακό του χαρακτήρα. Αλλά και σ’ έναν κακό χαρακτήρα, αν του βρεις την αχίλλειο πτέρνα, θα γίνει γλυκός και γενναιόδωρος. Ο Διαμαντής, στη σειρά, είναι ένας σκληροτράχηλος χαρακτήρας. Μπροστά στην εγγόνα του, όμως, λυγίζει. Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι μονοδιάστατοι. Και επίσης βλέπουμε τον Πάτροκλο στο σίριαλ. Ένα παιδί που το έχει απορρίψει η μάνα του και έχει καταλήξει σε ίδρυμα. Ένας άνθρωπος που δεν έχει πάρει αγάπη, μπορεί να δώσει αγάπη; Δεν είναι δικαιολογημένος ο χαρακτήρας του; Και το περιβάλλον παίζει ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα.
// Η ηρωίδα σας, η Δάφνη (Εβελίνα Παπούλια), είναι εικόνα της κοινωνίας μας;
Η Δάφνη ήταν στο παρελθόν πόρνη. Άλλαξε όταν παντρεύτηκε τον Διαμαντή, αλλά από τον φόβο της το έκρυψε. Μια ιερόδουλη, σε ποιον κάνει κακό, πέρα από τον εαυτό της; Σε κανέναν. Να την κατηγορήσω; Γιατί; Για την επιπολαιότητά της; Η ίδια η ζωή της έχει δώσει μαθήματα. Αλλά προτιμώ την ηθική της Δάφνης από την ηθική των διάφορων πλουσίων αυτής της γης που ανοίγουν εργοστάσια και μετά τα κλείνουν πετώντας τους χιλιάδες υπαλλήλους τους στους δρόμους και τις οικογένειές τους. Για να πάνε να τα ανοίξουν σε φτωχότερες χώρες, για το προσωπικό τους κέρδος, εκμεταλλευόμενοι και πάλι την ανέχεια.
// Τι πρέπει να κάνουμε με την κρίση;
Να ενωθούμε. Δεν πιστεύω στο διαίρει και βασίλευε. Η κοινωνική ευτυχία υπάρχει όταν ωφελούνται πολλοί.
// Η κρίση μας δημιούργησε και κριτική σκέψη;
Δεν το πιστεύω αυτό. Ένας άνθρωπος με αγωγή και παιδεία θα έχει αρχές και στην ευημερία και στην κρίση. Η κριτική σκέψη έχει να κάνει με το πόσο ψάχνεται κανείς στην ζωή του πέρα από τις συνθήκες. Βέβαια, μπορεί ένα μεγάλο σοκ στην ζωή σου, ένα ατύχημα, μια απώλεια, ένα θέμα υγείας, ακόμη και η οικονομική κρίση αν θέλετε να σε αφυπνίσει. Αλλά πιστεύω ότι θα είναι για προσωρινά. Το σοκ είναι μια παρένθεση. Έχω δει ανθρώπους μετά από μια περιπέτεια υγείας να βγαίνουν πιο καλοί και άλλοι πιο σκληροί. Η ψυχολογία του σοκ δεν είναι μαζική. Είναι θέμα χαρακτήρα.
// Υπάρχει το πεπρωμένο;
Στον θάνατο πιστεύω πως ναι. Στη δουλειά, αν δεν δουλέψω και κάθομαι ξαπλωμένος, δεν θα δρέψω καρπούς. Στα προσωπικά σου, βγαίνεις, ψάχνεις, κάνεις επιλογές. Ακόμη και στην τύχη, αν δεν παίξεις τζόκερ ή αν δεν πάρεις λαχείο, πώς θα σου κάτσει;
// Και ο παράγοντας πίστη;
Για μένα πρωταρχικός. Η πίστη κινεί βουνά. Οι Κύπριοι μου έχουν κάνει εντύπωση για το πόσο πολύ πιστεύουν στον Χριστό. Μετά την Ανάσταση πάνε και ανάβουν τα καντήλια στους νεκρούς, στα νεκροταφεία με ευλάβεια. Το «Χριστός Ανέστη» το πιστεύουν. Οι νέοι γεμίζουν τις εκκλησίες τους, έχουν τον πνευματικό τους. Και να το έκαναν οι ηλικιωμένοι, που έχουν τον φόβο του θανάτου και σκέφτονται το πέρας της ζωής, εντάξει, είναι κατανοητό. Αλλά να νηστεύουν με κατάνυξη τις σαράντα μέρες του Πάσχα νέα παιδιά και να σου λένε, πρώτα ο Θεός, είναι κάτι που σε εντυπωσιάζει.
// Την αγαπάμε την Ελλάδα μας;
Όλοι οι Έλληνες την αγαπάμε, αλλά τη θεωρούμε δεδομένη όπως και την υγεία μας. Την ξεχνάμε. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες της διασποράς που ζουν χωρίς την Ελλάδα συνειδητοποιούν την απώλειά της, τη λατρεύουν, θέλουν να γυρίσουν πίσω και ζουν με τα έθιμά της στην ξενιτιά. Περιμένουν το πλήρωμα του χρόνου για να ξαναγυρίσουν σε αυτήν. Χρειάζεται ένα ταρακούνημα για να εκτιμήσουμε τα δεδομένα που είναι και τα σπουδαία. Πιστεύω ότι η Ελλάδα μας θα κάνει βήματα μπροστά γιατί δεν θα την αφήσουμε.
// Η Ευρώπη του σήμερα σας ικανοποιεί;
Εγώ, όταν ο διπλανός μου δεν έχει να φάει, δεν είμαι ευτυχισμένη. Η ζωή πρέπει να είναι καλή για όλους.
// Τι είναι το πιο σπουδαίο στη ζωή;
Η ίδια η ζωή. Και όσο ζούμε πρέπει να τη φροντίζουμε και να τη χαϊδολογούμε.
// Παρατηρώντας τους ανθρώπους, τι συμπέρασμα έχετε βγάλει τελευταία;
Ότι ο φίλος δεν φαίνεται στα δύσκολα μόνο, αλλά και στη χαρά. Γιατί στην αρρώστια, στο κακό, πάμε να του συμπαρασταθούμε και το παίζουμε και λίγο Θεοί. Τι γίνεται όταν κερδίσουμε τον πρώτο λαχνό; Όταν ξαφνικά γίνουμε πλούσιοι, διάσημοι, θα χαρούν πραγματικά; Αυτήν την ξαφνική άνοδο θα την χαρούν ειλικρινά; Την απότομη αλλαγή της ζωής των φίλων τους τη θέλουν; Γιατί, άλλο να ξέρεις για παράδειγμα ότι η φίλη σου είναι πλούσια από την αρχή και άλλη συμπεριφορά έχεις όταν η ζωή της φίλης σου αλλάζει μέσω ενός ευκατάστατου γάμου. Ποιες φίλες χαίρονται αν εσύ παντρευτείς έναν ωραίο, δουλευταρά άνδρα που ευημερεί; Στα δάχτυλα, λοιπόν, είναι μετρημένοι οι φίλοι και οι φίλες και ας τους δοκιμάζουμε, ας τους φτάνουμε και στα όριά τους ακόμη και με έναν ψεύτικο τσακωμό για να εξετάζουμε με το ξέσπασμά τους και την ποιότητα του χαρακτήρα τους.
// Την περιμένατε αυτήν την αποδοχή του κόσμου;
Με έχει συγκινήσει παρά πολύ. Η αποδοχή είναι ικανοποίηση για αυτόν που δουλεύει. Και εγώ αρχίζω τη συγγραφή από τις οκτώ το πρωί μέχρι τις επτά το απόγευμα. Έχω 24 χαρακτήρες να δουλέψω. Και γράφω με το συναίσθημα και όχι με τη λογική. Αυτό ισχύει και τα Σαββατοκύριακα. Την επιτυχία δεν νομίζω ότι την περιμένει κανείς. Την ελπίζει. Θα ήμουν ευτυχισμένη και απλά που ψυχαγωγώ τον κόσμο, αυτές τις δύσκολες εποχές.
// Κάποιον χαρακτήρα που έχετε ζήσει στη ζωή σας έχει τύχει να τον βάλετε σε ένα από τα τόσα σίριαλ που έχετε γράψει για τη μικρή οθόνη;
Το Πάσχα γνώρισα ένα ζευγάρι που έχει τέσσερα παιδιά και είναι από τα 15 τους χρόνια μαζί και συνεχίζουν να είναι αγαπημένοι. Αυτά τα ζευγάρια σπάνια υπάρχουν και θα γίνουν ιστορία μου. Γιατί να αναπαράγω το κακό όταν μπορώ να δώσω το καλό;