Έρχονται νέα μέτρα
Στο «Επιχειρησιακό Σχέδιο 2014 – 2015», με σλόγκαν «Πραγματοποιώντας το όραμά μας», που το έδωσε στη δημοσιότητα προχθές, αναφέρεται ξεκάθαρα ότι το αν θα γίνει πράξη αυτό το «όραμα» εξαρτάται από τους «οικονομικούς κινδύνους» που μπορεί να προκύψουν και να ανατρέψουν τα πάντα, οδηγώντας στην επιβολή νέων μέτρων.
Ουσιαστικά, ο γενικός γραμματέας Εσόδων κ. Θεοχάρης αμφισβητεί ευθέως ότι έχουν αποκλεισθεί οι κίνδυνοι, κάτι που σημαίνει πως δεν πιστεύει ότι τα προβλήματα έχουν ξεπερασθεί οριστικά. Αντίθετα, ανά πάσα στιγμή μπορεί να επανεμφανισθούν. Δηλαδή, δεν συμφωνεί καθόλου με αυτό που δηλώνει κατηγορηματικά ο πρωθυπουργός, ότι οι κακές καταστάσεις έχουν περάσει οριστικά. Επισημαίνει πολύ χαρακτηριστικά ότι «μια περαιτέρω μείωση του δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης μπορεί να εκτροχιάσει τις προβλέψεις αναφορικά με την πορεία της οικονομίας». Και με βάση το σκεπτικό αυτό, δεν αποκλείει «επιβολή νέων μέτρων λιτότητας, περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων, καθυστέρηση εφαρμογής αναπτυξιακών μέτρων κ.λπ.»!
Μαύρες προβλέψεις…
Συγκεκριμένα, ο κ. Θεοχάρης στη σελ. 121 του «Επιχειρησιακού Σχεδίου» γράφει τα εξής πολύ χαρακτηριστικά, που δύσκολα μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς:
«Οικονομικοί κίνδυνοι, π.χ. υποεκτίμηση του κόστους των παρεμβάσεων κατά τη φάση του προγραμματισμού και κοστολογικές υπερβάσεις κατά τη φάση υλοποίησης.
Οι σημαντικότεροι κίνδυνοι συνδέονται με το εξωτερικό περιβάλλον και μπορούν να χαρακτηριστούν ως συστηματικοί, αφού η πορεία τους δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί μονομερώς από τις αποφάσεις της ΓΓΔΕ.
Πιο συγκεκριμένα, ο δείκτης καταναλωτικής εμπιστοσύνης διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια αναχαίτισης του περιρρέοντος οικονομικού περιβάλλοντος. Μια περαιτέρω μείωση του δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης μπορεί να εκτροχιάσει τις προβλέψεις αναφορικά με την πορεία της οικονομίας και κατ’ επέκταση της φοροδοτικής δυναμικής της ελληνικής κοινωνίας. Είναι γεγονός ότι ο δείκτης καταναλωτικής εμπιστοσύνης συνδέεται άμεσα με τον δείκτη οικονομικού κλίματος, την ιδιωτική κατανάλωση, τις επενδύσεις, την ανεργία και την οικονομική ανάπτυξη, όπως αυτή εκτιμάται μέσω του ΑΕΠ.
Αν κάποιος από τους προαναφερθέντες παράγοντες δεν έχει προβλεφθεί επαρκώς ή κάποιο εξωτερικό γεγονός (π.χ., πολιτική αστάθεια, επιβολή νέων μέτρων λιτότητας, περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων, καθυστέρηση εφαρμογής αναπτυξιακών μέτρων κ.λπ.) τους επηρεάσει προς το δυσμενέστερο, είναι προφανές ότι θα δημιουργήσει αρνητικό κλίμα οικονομικής συγκυρίας, που με τη σειρά του θα συμπαρασύρει την ιδιωτική κατανάλωση, τις επενδύσεις, την ανεργία, το ΑΕΠ και προφανώς θα επηρεάσει περαιτέρω τη δυνατότητα των πολιτών να λαμβάνουν εισοδήματα και να καταναλώνουν. Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα είναι η μειωμένη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και η συρρίκνωση φυσικά των φορολογικών εσόδων του κράτους. Συνεπώς, οι απειλές που απορρέουν από το εξωτερικό περιβάλλον φαντάζουν ως πολύ δύσκολα διαχειρίσιμες από τη ΓΓΔΕ και ως εκ τούτου αυξάνουν πολύ τον βαθμό δυσκολίας επίτευξης των στόχων της Γενικής Γραμματείας περί επιτυχούς έκβασης στην εισπρακτική πολιτική».