Όταν παρακαλάς, κανείς δεν σε υπολογίζει…

Τα ίδια είχαμε ακούσει και για τον εμίρη του Κατάρ, όταν και ο Παπανδρέου, με ολόκληρη κουστωδία υπουργών, πήγε στον πολυχρονεμένο και ο Σαμαράς στη συνέχεια, και γύρισαν με τις βαλίτσες γεμάτες υποσχέσεις, αλλά ακόμη περιμένουμε τα δολάρια… Το γιατί δεν είναι ανεξήγητο. Τα θέλουν όλα όχι μόνο τζάμπα αλλά και χωρίς όρους και με πλήρη ασυλία φορολογική και περιβαλλοντική. Με απλά λόγια, να μην ισχύουν οι νόμοι για αυτούς. Το ίδιο συμβαίνει και με την Cosco. Σε κινεζική αποικία έχει μετατραπεί το λιμάνι. Και θα γίνει κράτος εν κράτει έτσι και τους δώσει η κυβέρνηση την καταστατική πλειοψηφία, το 67% του ΟΛΠ. Και βέβαια ανάπτυξη, αυτή που προεξοφλούσαν οι τότε κυβερνώντες, δεν είδαμε… Ο μεγάλος κερδισμένος είναι η Κίνα, από τη στιγμή που απέκτησε πύλη εισόδου στις αγορές όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίνοντας ψίχουλα. Ακόμη και το εγγυημένο ελάχιστο ετήσιο εισόδημα που από τη σύμβαση υποχρεούνταν να καταβάλλει κατάφερε εκβιαστικά να το παγώσει. Και θα ξεπαγώσει όταν ύστερα από χρόνια και καιρούς θα επανέλθει η ελληνική οικονομία στο επίπεδο που ήταν το 2008!

Ποιο είναι το συμπέρασμα που βγαίνει; Ένα και μόνο, ότι όταν παρακαλάς, όχι μόνο δεν σε υπολογίζουν, αλλά σ’ τα παίρνουν όλα για ένα κομμάτι ψωμί…