Φτωχός ίσον εγκληματίας επειδή το θέλει η «τρόικα»
Είναι άμεση ανάγκη, τόνισε μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, η κατάργηση της «αντικειμενικής» ποινικής ευθύνης για χρέη προς το Δημόσιο, επισημαίνοντας συγκεκριμένα τα εξής:
«Η δραματική οικονομική κρίση επέφερε και την ακόλουθη, εξίσου δραματική, συνέπεια: Τους τελευταίους 15 μήνες, από τον Ιανουάριο του 2013 ως το τέλος Μαρτίου του 2014, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των ιδιωτών -φυσικών και νομικών προσώπων- προς την Εφορία αυξήθηκαν κατά 13 δισ. ευρώ, ενώ ο αριθμός των νέων αυτών οφειλετών ανήλθε σε 2.450.000. Τελικά τα συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, τα οποία το 2009 ήταν 30 δισ. ευρώ, σήμερα ανέρχονται στο ύψος των 65,4 δισ. ευρώ!
Είναι πλέον αδιανόητο να συνεχισθεί η εφαρμογή διατάξεων, όπως εκείνες του άρθρου 3 παρ. 1 του ν. 3943/2011 της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου οι οποίες καθιερώνουν ένα είδος “αντικειμενικής” ποινικής ευθύνης, που σημαίνει ποινική ευθύνη για χρέη προς το Δημόσιο, ανεξάρτητα από το αν ο οφειλέτης υπέχει υπαιτιότητα. Η εξίσωση “Φτωχός = Εγκληματίας” είναι αδιανόητη για κάθε έννοια κράτους δικαίου, αφού έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση προς τις διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 1 εδ. α’ του Συντάγματος, κατά τις οποίες “έγκλημα δεν υπάρχει, ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόμο, που να ισχύει πριν από την τέλεση της πράξης και να ορίζει τα στοιχεία της” . Το υπουργείο Δικαιοσύνης, όπως έχει δεσμευθεί δημοσίως, οφείλει ν’ απαλείψει αμέσως από τη νομοθεσία μας αυτόν τον απίστευτο ποινικό αναχρονισμό, τον οποίο έχω επισημάνει εδώ και πάνω από επτά μήνες, συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 2013, κατά την εκδήλωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Είναι επίσης αδιανόητο, από κοινωνική και συνταγματική άποψη, να γίνει δεκτή η απαράδεκτη απαίτηση της “τρόικας”, σύμφωνα με την οποία το Δημόσιο θα μπορεί να εκπλειστηριάζει ακίνητα φορολογουμένων για ληξιπρόθεσμα χρέη τους, απομειώνοντας την τιμή πρώτης προσφοράς (εκκίνησης) στο ένα τρίτο της αντικειμενικής τους αξίας ή ακόμη και χαμηλότερα! Διότι δεν είναι νοητό και συνταγματικώς αποδεκτό π.χ. το ακίνητο να φορολογείται με αντικειμενική αξία, η οποία μάλιστα είναι πολύ υψηλότερη της εμπορικής, αλλά όταν “βγαίνει” στον πλειστηριασμό για χρέη προς το Δημόσιο να εκτιμάται στο ένα τρίτο της αντικειμενικής αυτής αξίας ή και χαμηλότερα. Η στοιχειώδης συνταγματική τάξη επιβάλλει, σ’ αυτές τις περιπτώσεις και εφόσον ο οφειλέτης αδυνατεί να εξοφλήσει το χρέος του, το Δημόσιο να παίρνει το ακίνητο στην αντικειμενική του αξία -αφού με βάση αυτήν το φορολογεί- να εισπράττει ό,τι οφείλει ο ιδιοκτήτης και, εφόσον υπάρχει περίσσευμα, να το επιστρέφει στον ιδιοκτήτη».