Τα μειονοτικά της Θράκης Μία διαφήμιση ως μη ώφειλε

Πιστεύω ότι η αρχική απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν, κατά βάση, σωστή. Και τούτο όχι επειδή –όπως υποστηρίχθηκε από ορισμένους– θα διασπούσε τη σχεδόν αποκλειστικότητα των τουρκικής εθνοτικής προέλευσης υποψηφίων, αλλά περισσότερο επειδή θα ανεδείκνυε υποψηφία προερχόμενη από μία περιθωριακή κοινωνική και οικονομική τάξη, τους Ρομά. Αν μάλιστα συγκέντρωνε και την προτίμηση των ψηφοφόρων, η Ελλάδα θα γινότανε σημείο αναφοράς για ανάδειξη μιας μειονότητας που στερείται εκπροσώπησης στην πολιτική ζωή, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά πιστεύω και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν δόθηκε πειστική απάντηση για την υπαναχώρηση από την αρχική επιλογή της Σουλεϊμάν. Αντίθετα τα κόμματα της συγκυβέρνησης και άλλα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης όπως και τα περισσότερα από τα ΜΜΕ την απέδωσαν, επικριτικά, σε πιέσεις που ασκήθηκαν, από παράγοντες της τουρκικής εθνοτικής πλειοψηφίας καθʼ υπόδειξην του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής… Εκτιμάται ότι το όλο θέμα αντιμετωπίσθηκε με αρκετή επιπολαιότητα. Σε καλόπιστους και μη παρατηρητές δόθηκε η εντύπωση ότι το κυριότερο πρόβλημα που ταλανίζει σήμερα τον ελληνικό λαό είναι το μειονοτικό της Θράκης. Καθώς και ότι το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής καθορίζει άμεσα ή έμμεσα τις τύχες της περιοχής. Καλύτερη διαφήμιση υπέρ των θέσεων εκείνων που διατείνονται ότι η μειονότητα στη Θράκη είναι μόνο τουρκικής εθνοτικής προέλευσης δεν θα μπορούσε να γίνει. Στο ίδιο περίπου πνεύμα κινήθηκαν και πανεπιστημιακοί, ορισμένοι εκ των οποίων είναι και υποψήφιοι για την Ευρωβουλή. Μπορεί βάσιμα να υποστηριχτεί ότι τα πράγματα, σε σχέση με τη μειονότητα στη Θράκη, είναι αρκετά απλά. Η Συνθήκη της Λωζάννης τη χαρακτηρίζει ως θρησκευτική και αυτή είναι και η επίσημη ελληνική θέση. Εξάλλου, με βάση τις Αρχές του Συμβουλίου της Ευρώπης και του ΟΑΣΕ κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Και ασφαλώς το δικαίωμα αυτό το έχουν και οι Πομάκοι και οι Ρομά. Σε ό,τι αφορά το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής, το ενδιαφέρον για τους μειονοτικούς και δη εκείνων πού αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι εθνοτικώς είναι θεμιτό. Αρκεί να κινείται μέσα στα πλαίσια της διεθνούς νομιμότητας. Το αυτό, ασφαλώς, ισχύει και για το ελληνικό γενικό προξενείο στην Κωνσταντινούπολη και τις προξενικές αρχές μας στην Αλβανία και την Ουκρανία. Ξενίζει, πάντως, πρόταση υποψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρωβουλή, να αφαιρεθούν οι αρμοδιότητες για τα μειονοτικά από το υπουργείο Εξωτερικών και την ΕΥΠ (sic) και να υπαχθούν στη δικαιοδοσία του υπουργείου Εσωτερικών. Αυτό, ασφαλώς, έχει νόημα σε ό,τι αφορά τις καθημερινές σχέσεις με την Πολιτεία. Όταν όμως το θέμα των μειονοτικών άπτεται διμερών και διεθνών σχέσεων δεν νοείται άλλος φορέας παρά το ΥΠΕΞ το οποίο έχει και σφαιρική γνώση των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας. Ομολογουμένως οι μειονότητες, ιστορικά και πολιτικά, δεν ήταν αρεστή κατάσταση για οποιαδήποτε χώρα. Και τούτο επειδή, σε πολλές περιπτώσεις αντί να λειτουργούν ως γέφυρα φιλίας μεταξύ των κρατών, γινότανε όχημα επεμβάσεων στα εσωτερικά των χωρών που διαβιούσαν. Η Ελλάδα συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι από τις πλέον ομοιογενείς εθνολογικά. Οι Έλληνες δεν πρέπει να διακατέχονται από φοβικά σύνδρομα έναντι των μειονοτικών. Οι μειονότητες φοβίζουν μόνο ανασφαλείς λαούς. Πιστεύω ότι οι σημερινοί Έλληνες έχουν αποβάλλει η πρέπει να αποβάλλουν τέτοια συναισθήματα. Και πρώτοι από όλους οι υπεύθυνοι φορείς της Πολιτείας, χωρίς όμως υπερβολές και υπεραπλουστεύσεις.