Θεσμική ανασυγκρότηση και συνταγματική αναθεώρηση
Ύστερα από τέσσερα χρόνια άγριας φορολεηλασίας από τις μνημονιακές συγκυβερνήσεις, η εφαρμογή ενός σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης, παραγωγικής και θεσμικής, είναι η μόνη αναγκαία και ικανή συνθήκη για την έξοδο της Ελλάδας από το σκοτεινό τούνελ της ύφεσης. Ήδη από το 2010 και την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου, η εισήγηση που υποβάλλαμε στον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σημερινό πρωθυπουργό είχε έναν μοναδικό στόχο: Να επιτρέψει στην Ελλάδα να σχεδιάσει μέσα από θεσμικές ανατροπές το μέλλον των επομένων δεκαετιών. Η τότε προσπάθεια κατέληξε στον σχηματισμό ενός πλέγματος αλλαγών που προϋπέθεταν τη συνταγματική αναθεώρηση, την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από τον κυρίαρχο λαό, το ασυμβίβαστο μεταξύ υπουργικής και βουλευτικής ιδιότητας, τη θεσμοθέτηση συνταγματικού δικαστηρίου για τον άμεσο δικαστικό έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων που επέβαλλε η τότε μνημονιακή κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
Η στροφή της ΝΔ προς τα Μνημόνια της υποταγής και της νομοθέτησης στα όρια ή και έξω από τα όρια του Συντάγματος από το 2012 και μετά, έβαλε στον πάγο τη διαδικασία της αναθεώρησης του Συντάγματος, την οποία επανέφερε προσχηματικά και με ξεκάθαρα προεκλογικά ελατήρια ο πρωθυπουργός πριν από μερικές μόνο ημέρες.
Οι πατριωτικές δυνάμεις που ενώθηκαν στον νεοσύστατο φορέα της Ένωσης για την Πατρίδα και τον Λαό με επικεφαλής τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Βύρωνα Πολύδωρα, συνέκλιναν εξαρχής στη συνειδητοποίηση της ανάγκης συνταγματικής αναθεώρησης που εγκατέλειψε ο κ. Σαμαράς και κινητοποιήθηκαν υπέρ της θεσμικής ανασυγκρότησης του τόπου. Θα έβλεπε κανείς με θετική ματιά μία κυβερνητική πρωτοβουλία για αναθεώρηση του καταστατικού χάρτη της χώρας, αν η ίδια η κυβερνητική πλειοψηφία δεν εξαντλούσε για περισσότερο από δύο χρόνια τη νομοθετική διαδικασία σε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, σε άσχετες τροπολογίες ενταγμένες σε άσχετα νομοσχέδια και στην αθρόα ψήφιση των πολυνομοσχεδίων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.
Είναι χαρακτηριστική η σπουδή του κ. Σαμαρά να εισάγει στη σφαίρα της δημόσιας συζήτησης τη συνταγματική αναθεώρηση από το Μέγαρο Μουσικής, τη μέρα που από το Μέγαρο Μαξίμου εμβαλωματικά επέβαλε σε σχέδιο νόμου του υπουργείου Ανάπτυξης 17 άσχετες τροπολογίες. Είναι σημειολογικά άξιο επισήμανσης το χρονικό σημείο εξαγγελίας της συνταγματικής αναθεώρησης μία μόλις μέρα πριν από την εισαγωγή του Μεσοπρόθεσμου με διαδικασίες εξπρές που αποκλείουν τον δημόσιο διάλογο και την πολιτική αντιπαράθεση, επιβάλλοντας ένα ιδιότυπο σιωπητήριο στην κοινοβουλευτική αντιπαράθεση. Και θα δημιουργούσε λιγότερη καχυποψία η εξαγγελία Σαμαρά για την καθιέρωση σταθερού εκλογικού συστήματος, αν η συγκυβέρνηση δεν άλλαζε τον εκλογικό νόμο για τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές στο παρά πέντε των εκλογικών αναμετρήσεων του Μαΐου.
Επικαλούμενος τους στίχους του μεγάλου μας ποιητή Ανδρέα Κάλβου, θα τολμούσα να πω σε σχέση με τη συνταγματική αναθεώρηση και τη θεσμική ανασυγκρότηση του τόπου ότι για να βγάλουμε την πολιτική ζωή από το τέλμα της ανυποληψίας, απαιτείται όχι μόνο τόλμη, αλλά κυρίως αρετή. Γιατί η αρετή δεν έχει σχέση με σκοπιμότητες και είναι έννοια ασύμβατη με την καταχρηστική άσκηση διαδικασιών όπως το κατεπείγον στην ψήφιση νόμων, τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και τις πολυάριθμες και άσχετες τροπολογίες.