Διά χειρός…
…του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά, από την επιφυλλίδα του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Άφοβη απόρριψη του εμπαιγμού».
Η ψήφος, η δύναμη του πολίτη
«Μοιράζουν επιταγές: το έκανε και πάλι η NΔ το 1981, το κάνει όποτε οσφραίνεται εκλογική πανωλεθρία.
Τώρα μοιράζουν, με την εξευτελιστική του πολίτη λογική της ελεημοσύνης, το πολυδιαφημισμένο σαν κυβερνητικό κατόρθωμα «πρωτογενές πλεόνασμα». Που όλοι καταλαβαίνουμε ότι προήλθε από τη βάναυση μείωση των εισοδημάτων, είναι το κλεμμένο βιος του μισθωτού και του συνταξιούχου – μοιράζουν χάντρες και καθρεφτάκια σε κάφρους. Διαλαλούν ότι η κρίση τελείωσε, ότι βγαίνουμε από το Μνημόνιο, ενώ έχουν υπογράψει, πριν από ελάχιστες μέρες οι αθεόφοβοι, την τέταρτη «επικαιροποίηση» του δεύτερου Μνημονίου, με δημοσιονομικά μέτρα για το 2015 και το 2016 («K» 6.4.2014).
Είναι πρωτεύουσα ανάγκη να απαντήσουμε οι πολίτες στο ερώτημα: Πώς τολμάνε να ζητούν και πάλι την ψήφο μας οι ίδιοι αυτοί που κατάστρεψαν τη ζωή μας; Να συγκροτούν κομματικά ψηφοδέλτια για την Ευρωβουλή, για την κάθε περιφέρεια, για κάθε δήμο; Σημαίνει ότι πιστεύουν ενεργή ακόμα και αξιόπιστη την κομματική ετικέτα: Ότι συνεχίζει το όνομα και μόνο των συντεχνιών της ανικανότητας, της διαφθοράς, της αφροσύνης του υπερδανεισμού να λογαριάζεται από κάποιους ψηφοφόρους ως εχέγγυο (!) αξιοσύνης για να συνεχίσουν να κυβερνάνε οι υπαίτιοι του πνιγμού μας. Το κόμμα του Μπαλτάκου, το κόμμα του Τσοχατζόπουλου, η ΔHMAP της μοιρασιάς των ρουσφετιών με συμφωνημένη αναλογία (4-3-1), ο ΣYPIZA, που όλες οι επαγγελίες του εξαντλούνται στη μεγαλόστομη αοριστολογία, χωρίς ακόμα να έχει πει ποιο ακριβώς είναι το πρόγραμμά του στην παιδεία, στην άμυνα, στην εξωτερική πολιτική, στην οικονομία, πώς θα πειθαρχήσει σε κοινωνικές στοχεύσεις τον αχαλίνωτο συνδικαλισμό, πώς θα πετύχει αξιοκρατία στον δημόσιο τομέα».
«O πολίτης έχει ακόμα τη δύναμη της ψήφου του. Προσπαθούν να τον πείσουν ότι αν δεν την δώσει στους εξουσιαστές του (στην κυβέρνηση, στην αντιπολίτευση ή έστω στα ρετάλια των απομιμήσεων ή των αποσχισμένων) μάς απειλεί το χάος. Όμως, σίγουρα πια, το χάος το πιστοποιούμε ψηλαφητό στην κατεστραμμένη από τους κομματανθρώπους ζωή μας. Αν τολμήσουμε να τους αρνηθούμε την ψήφο μας, αυτό που θα προκύψει αποκλείεται να συνδυάζει χάος και εμπαιγμό».
****
…του καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέα Γιώργη Γιατρομανωλάκη από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Οι Έλληνες και το παράλογο»…
Τα βόδια της ιστορίας κινούνται αργά
«Είμαστε προσκολλημένοι σε μια κληρονομική πολιτική συσσώρευση γεμάτη φοβίες, ανασφάλειες, διάφορα συμφέροντα κ.λπ. Οι ελπίδες μας έχουν εναποτεθεί σε πολιτικούς ιεροκήρυκες που απλώς επαγγέλλονται τη βασιλεία των σοσιαλιστικών ή νεοσυντηρητικών ουρανών. Διαφαίνεται, είναι αλήθεια, αχνά, κάποια εικονοκλαστική πολιτική κίνηση, που δεν χρειάζεται να κατονομάσω. Προβάλλεται ένας συγκρατημένος και διστακτικός ακόμη πολιτικός ορθολογισμός τον οποίο ωστόσο οι πολίτες δεν φαίνονται να εμπιστεύονται καθώς η κίνηση αυτή δεν έχει τη λυτρωτική ευλογία της παράδοσης. Επομένως η απάντησή μας στο ερώτημα εάν και κατά πόσον οι επόμενες εκλογές θα φανερώσουν πως έχει, όντως, δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένας ουσιαστικός πολιτικός, ορθολογικός μετασχηματισμός, ότι έχουν εγκαταλειφθεί οι φοβίες (και τα συμφέροντα) μπροστά στο Καινούργιο, είναι απλή και σαφής: αυτός ο ευλογημένος μετασχηματισμός θα περιμένει για πολύ. Ενδεχομένως θα τεθεί ως αίτημα στη συνείδησή μας, αλλά όχι στην πολιτική πρακτική. Τα βόδια της ιστορίας κινούνται αργά. Ακόμη πιο αργόσυρτες και πιο διστακτικές είναι οι κινήσεις μας να απελευθερωθούμε από εμμονές πολιτικές και προκαταλήψεις».
****
…του Διευθυντή Σύνταξης του «Πρώτου Θέματος» Βασίλη Στεφανακίδη, από το άρθρο του με τίτλο «Η εκδίκηση των… μεσοαστών».
Στις 25 θα πάρουν τον λογαριασμό…
«Δεν ξέρω αν το έχουν αντιληφθεί οι δύο εταίροι του κυβερνητικού σχηματισμού, αλλά καλό είναι να προετοιμάζονται από τώρα για να μην τους έρθει ξαφνικό στις 25 Μαΐου γιατί το πιθανότερο είναι να πληρώσουν όλα τα σπασμένα των τελευταίων χρόνων. Και δεν θα πληρώσουν τη νύφη μόνο από το 1,5 εκατομμύριο ανέργους, οι οποίοι είναι δεδομένο ότι τους έχουν γυρίσει την πλάτη από καιρό, ή τους εκατοντάδες χιλιάδες νεόπτωχους και ημιαπασχολούμενους. Όχι, αυτή τη φορά ο λογαριασμός θα σταλεί από τη λεγόμενη μεσαία τάξη που ήταν παραδοσιακά στυλοβάτης των δύο πρώην κομμάτων εξουσίας και η οποία πλέον δεν υπάρχει.
Εξατμίστηκε από τη φωτιά των παράλογων φόρων, η οποία καίει αδιάκοπα και κάθε στιγμή αποδεικνύει πως η φορολογική πολιτική βρίσκεται στα χέρια κάποιων παραφρόνων που αγνοούν ή αδιαφορούν για τα καταστροφικά αποτελέσματα των διαρκών “εμπνεύσεών” τους. Αυτή λοιπόν η πρώην μεσαία τάξη των νοικοκυραίων, που στήριξε ακόμα και στα πιο δύσκολα το σύστημα, είναι αυτή που πλέον λέει “ως εδώ, δεν πάει άλλο”. Όσο καλή διάθεση και να ʼχει κάποιος να στηρίξει για άλλη μία φορά την κεντρική επιλογή να μη χρεοκοπήσουμε και να παραμείνουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια, κάποιοι ανεγκέφαλοι φορομπήχτες φροντίζουν διαρκώς να τους την αλλάξουν».