ΣΟΥΠΕΡ ΣΤΑΡ ΜΕ ΜΠΡΙΓΙΑΝΤΙΝΗ…
Πρώτον, η κάτοχος του τίτλου Μπάγερν Μονάχου ρεζιλεύτηκε χάνοντας δύο φορές από τη Ρεάλ που πέρυσι δεν είχε καταφέρει τίποτα απέναντι στους Βαυαρούς. Τέσσερα γκολ σε βάρος της ομάδας του στο σπίτι της, ο Μπεκενμπάουερ ποτέ δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ότι θα προέκυπτε, μολονότι ο αντίπαλος προπονητής Αντσελότι ήταν ο δάσκαλος απέναντι στον μαθητή Γκουαρντιόλα.
Δεύτερον, ο πολύς Μουρίνιο δέχτηκε τόσο δυνατή καρπαζιά μέσα στο γήπεδό του από την Ατλέτικο της Μαδρίτης, που θα την θυμάται για πολύ καιρό, μια και στόχος του επιστρέφοντας στο Λονδίνο, ήταν να φέρει στο σαλόνι του ολιγάρχη Αμπραμόβιτς τρόπαια από δυναμικούς τίτλους. Η Τσέλσι, που είδαμε μέσω της τηλεόρασης Τετάρτη βράδυ, θύμιζε ομάδα της τσαμπιονσίπ (κάτι σαν Μπάρνσλεϋ ή Ντονκάστερ) και όχι τη δεύτερη στην βαθμολογία της κορυφαίας κατηγορίας στην Αγγλία.
Ο προπονητής του Παναθηναϊκού Γιάννης Αναστασίου, ελάχιστα πριν από την έναρξη του αγώνα στο Λονδίνο, δήλωσε στη Δημόσια Τηλεόραση ότι «η Ατλέτικο θα δείξει περισσότερη θέληση να πάρει την πρόκριση», κάνοντας διάνα. Τόσο πείσμα για διάκριση σαν αυτό που έδειξαν οι μαχητές της Ατλέτικο είχαμε καιρό να ζήσουμε σε (υποτίθεται αμφίρροπη) αναμέτρηση ημιτελικού Τσάμπιος Λιγκ. Κι’ αυτό το πείσμα έδωσε καρπούς. Ο νεαρός και άπειρος -όπως είχε υποστηριχτεί- σε κρίσιμα ματς Ντιέγκο Σιμεόνε έκανε σπουδαίο ματ στον «σπέσιαλ» Μουρίνιο, αφού πρώτα τον ανάγκασε να «φάει» μια γερή μπλόφα. Εννοώ τον «ήσυχο αγώνα» στην Μαδρίτη, εκεί όπου η Ατλέτικο ποτέ δεν πάτησε γκάζι. Ενώ στην ρεβάνς ο Αργεντινός έριξε στο τερέν δέκα καμικάζι και έναν τερματοφύλακα (που ανήκει στην Τσέλσι!) -τον Βέλγο Κουρτουά- αλάνθαστο, έπαιξε ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο και διέλυσε τους αριστοκράτες του Λονδίνου. Οι οποίοι για να παραμείνουν ανταγωνιστικοί και να κάνουν πρωταθλητισμό πρέπει να ανανεωθούν σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Τέρι, Ετό, Λάμπαρντ, Τσεχ, Σβάρτσερ και όχι μόνο είναι σε ηλικία που ευνοεί ασχολία με το προπονητιλίκι ή στην παμπ για μπίρες. Συνεπώς, το αφεντικό με το πολύ χρήμα έχει τον λόγο…
Και τώρα τι γίνεται; Είναι απλό: Στον πρώτο τελικό του θεσμού που θα έχει για πρώτη φορά αντίπαλες ομάδες από την ίδια πόλη, η Ρεάλ θα είναι ελαφρά φαβορί λόγω πείρας, ικανότητας παικτών και εξυπνάδας προπονητή. Όμως, μετά από τα όσα είδαμε ως τώρα, ποιος μπορεί να διαγράψει τον Σιμεόνε και τους μαχητές του από την πιθανότητα να πάρουν εκείνοι το μέγιστο ευρωπαϊκό τρόπαιο; Να θυμίσω ότι οι κυανέρυθροι της Μαδρίτης θα βρεθούν σε τελικό μετά από σαράντα χρόνια. Και μάλιστα καθοδηγούμενοι από έναν προπονητή που γυαλίζει το μάτι του στον πάγκο.
Μεταξύ μας, τον γουστάρω τον Σιμεόνε. Τον θυμάμαι αμυντικό χαφ στη Λάτσιο και στην Ίντερ, δυναμικό έως σκληρό ή και βρώμικο, αλλά με ψυχή που ζήλευαν οι φανταιζί συμπαίκτες του Ρεκόμπα, Γεωργάτος, Ρονάλντο, Βιέρι κ.λπ. Ως προπονητής -με το που γύρισε από την Αργεντινή- έδειξε εξαιρετική συμπεριφορά ως κόουτς της ταπεινής Κατάνια, ώσπου βρέθηκε στη Μαδρίτη. Μπορεί να μην αλλάζει ποτέ μοτίβο στο ντύσιμό του, μπορεί να μην αλλάζει ποτέ χτένισμα (το κολλημένο με μπριγιαντίνη μαύρο μαλλί παραπέμπει σε ταινίες της δεκαετίας του ’50 με τον Βιτόριο Γκάσμαν σε ρόλο εραστή…), μπορεί να χοροπηδάει άγαρμπα την ώρα του αγώνα, εντούτοις και μόνο που κατάφερε να πάρει την Τσέλσι στο Λονδίνο, με δημιουργό τον… Χουανφράν, αξίζει να του βγάλουμε το καπέλο.