Σε τιμή ευκαιρίας ξεπουλάει τον ΟΛΠ το ΤΑΙΠΕΔ
Όπως είναι γνωστό, οι ιδιωτικοποιήσεις σε όλα τα λιμάνια της Ευρώπης γίνονται μέσω «συμβάσεων παραχώρησης» για υπηρεσίες, χώρους ή δραστηριότητες και ποτέ με πώληση των μετοχών τους, που συνήθως ανήκουν (κατά 93%) στο Δημόσιο, στην Αυτοδιοίκηση και στους χρήστες.
Την ίδια φρασεολογία είχε χρησιμοποιήσει και ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε ημερίδα για το θεσμικό πλαίσιο των ευρωπαϊκών λιμανιών, όταν αποκάλεσε την πώληση των μετοχών του ΟΛΠ από το ΤΑΙΠΕΔ «πρωτοφανή στα λιμενικά χρονικά διαδικασία», αφού είναι αδιανόητο να πουλάει κάποιος την «Αρχή Λιμένος» μαζί με το μάνατζμεντ ενός λιμανιού, χωρίς μάλιστα την ιδιοκτησία της λιμενικής ζώνης.
Σημειώνεται ότι όταν το θέμα τέθηκε υπ’ όψιν του εισηγητή του νέου Κανονισμού για την απελευθέρωση της λιμενικής αγοράς, ευρωβουλευτή Knut Fleckenstein, με την υπογράμμιση ότι «αυτό είναι υπόδειξη της “τρόικας” στην Αθήνα», είχε απαντήσει ευθέως ότι «τα στελέχη της “τρόικας” είναι υπάλληλοί μας και δεν μπορούν να προτείνουν διαφορετικά πράγματα απ’ όσα αποφασίζουν πολιτικά τα θεσμικά όργανα της ΕΕ και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τα στελέχη αυτά είναι υποχρεωμένα να εκτελούν τις αποφάσεις μας».
Το αστείο στην υπόθεση της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών είναι ότι η «τρόικα» υπέδειξε στο ΤΑΙΠΕΔ να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις «κυρίως μέσω παραχωρήσεων» και όχι με πώληση των μετοχών τους σε έναν και μόνο ιδιώτη. Την πώληση του συνόλου των μετοχών την υπέδειξε στο ΤΑΙΠΕΔ η κυβέρνηση (διάβαζε Μαξίμου) για να ξεπουλήσει το λιμάνι στην Cosco.
Γι’ αυτό ο μεν Βαρβιτσιώτης λέει ότι «εμείς κάνουμε ό,τι μας λέει το ΤΑΙΠΕΔ», ο δε Μανιατόπουλος (πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ) ότι «εμείς κάνουμε ό,τι μας λέει η κυβέρνηση»!
Τελικά, χωρίς αιδώ, προχωράνε στο ξεπούλημα, αδιαφορώντας για το νομικό πρόβλημα που προκύπτει από το Σύνταγμα και τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, για το οποίο ήδη κατατέθηκαν σοβαρότατες αιτήσεις ακυρώσεως, αλλά και για τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς και για τις αντιδράσεις του συνόλου των κοινωνικών, επαγγελματικών και αυτοδιοικητικών φορέων του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και της Ένωσης Λιμένων Ελλάδος (ΕΛΙΜΕ), όπως και για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια λιμενική πρακτική.
Μπορεί οι ξεπουλητές των λιμανιών (ΤΑΙΠΕΔ – Βαρβιτσιώτης) να πανηγυρίζουν για την εκδήλωση ενδιαφέροντος για τις μετοχές του ΟΛΠ από έξι επενδυτικά σχήματα, αλλά μάλλον πρέπει να ανησυχούν γιατί δεν προσήλθε κανένα μεγάλο και σοβαρό λιμάνι.
Παρότι η πρόσκληση ενδιαφέροντος του ΤΑΙΠΕΔ για τον ΟΛΠ ήταν μη δεσμευτική, προσήλθαν μόνο έξι εταιρείες, από τις οποίες προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:
1) Κανένα σχήμα δεν είναι λιμενικός οργανισμός ή λιμενική εταιρεία (landlord) που να καλύπτει όλες τις δραστηριότητες του ΟΛΠ.
2) Δύο σχήματα διαπλέκονται αλληλοεξαρτώμενα. Η Utilico Επενδυτική (Βερμούδες) με την ISCTI (Φιλιππίνες). Σημειώνεται ότι η Utilico εξειδικεύεται στην «εξαγορά υποτιμημένων περιουσιών» σε αναδυόμενες αγορές και είναι εταιρεία επενδύσεων και όχι εταιρεία παροχής λιμενικών υπηρεσιών.
Η ISCTI είναι εταιρεία του γνωστού πολυεκατομμυριούχου Κ.Ε. Razon και πρόσφατα καταδικάσθηκε για εργατικές διαφορές και παραβιάσεις ασφαλείας (2014, ΗΠΑ) ύστερα από μηνύσεις του πανίσχυρου συνδικάτου λιμενεργατών των ΗΠΑ.
3) Η Ports America Group Holding είναι θυγατρική και αυτή επενδυτικής εταιρείας (Highstar Capital), δραστηριοποιείται μόνο στις ΗΠΑ και είναι κυρίως εταιρεία διακίνησης κοντέινερ.
4) Η ΑPM είναι μεγάλος διαχειριστής πλοίων και κοντέινερ, με κοντινό τερματικό σταθμό στην Τουρκία. Ανήκει στον αντίπαλο φορέα P3 της Cosco.
5) Η Cartesian είναι επενδυτική εταιρεία χωρίς τερματικούς λιμενικούς σταθμούς.
6) Η Cosco Ηong Kong Group είναι μητρική της Cosco Pacific, που ίδρυσε τη ΣΕΠ ΑΕ στον Πειραιά. Είναι θυγατρική η ίδια της Cosco Holding, της γνωστής μεγάλης ζημιογόνου κινεζικής εταιρείας, και έχει σχέση με τερματικούς σταθμούς και πλοία σε μεταφορά κοντέινερ.
Κανένα από τα προαναφερόμενα σχήματα δεν διαχειρίζεται και δεν διαθέτει εμπειρία σε δραστηριότητες (i) κρουαζιέρας και (ii) ακτοπλοΐας. Όλες όσες έχουν σχέση με λιμενικούς σταθμούς είναι εταιρείες κοντέινερ.
Παρότι οι συμμετοχές δεν ήταν δεσμευτικές, είναι βέβαιο ότι στην επόμενη φάση θα περάσουν το πολύ δύο. Εξάλλου, το ΤΑΙΠΕΔ ξέρει από μεθοδεύσεις.
Πάντα ξεκινάει με πολλούς ενδιαφερόμενους (π.χ.: ΔΕΠΑ, που στην πρώτη φάση προσήλθαν 14 εταιρείες και στη β΄ φάση ουδεμία), αλλά στον τελικό διαγωνισμό μένει με… έναν! Τον οποίο (ΟΠΑΠ, Ελληνικό, Αστέρας) φυσικά προωθεί στο ξεπούλημα σε τιμή ευκαιρίας.
Γιʼ αυτό οι πανηγυρισμοί είναι αντιστρόφως ανάλογοι των προσδοκιών. Εξάλλου, το ότι έτρεξαν πολλοί «επενδυτές» (funds) και όχι λιμάνια αν μη τι άλλο δείχνει… ξεπούλημα.