Ό,τι έγινε με τις τράπεζες, πρέπει να γίνει και με τα δάνεια των μικρομεσαίων επιχειρήσεων
Το ίδιο όμως δεν πρέπει να γίνει, κύριε Κράτος, και για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που κρατάνε την αγορά ζωντανή και αυτήν τη στιγμή χαροπαλεύουν; Αν κατεβάσουν τα ρολά, έχει αναλογιστεί κανείς από την κυβέρνηση πόσες χιλιάδες εργαζόμενοι θα προστεθούν στην πολυσέλιδη λίστα της ανεργίας;
Λύση υπάρχει. Την έχετε στα χέρια σας, κύριε πρωθυπουργέ. Είναι ακριβώς η ίδια που χρησιμοποιήσατε για να σώσετε τις τράπεζες, μαζί με τις οποίες σώθηκαν και κάποιοι από τους τραπεζίτες.
Με έκπτωση που φθάνει στο 80%, κάτι που σημαίνει διαγραφή πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, η Eurobank παραδίδεται παρθένα στα ξένα «κοράκια» και τη νύφη την πληρώνουμε εμείς. Η μετοχή της από 1,55 ευρώ που την πλήρωσε το Δημόσιο, δηλαδή εμείς, πουλιέται τώρα 0,30 ευρώ!
Αν ειπωθεί εντελώς κατά… σύμπτωση ότι δάνεια των τραπεζών προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εγγυημένα κατά ένα δισ. ευρώ από το ΕΤΕΑΝ (Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης), ήταν μια πρώτη ένεση, δεν θα το αντιπαρέλθουμε. Θα σας παραπέμψουμε στις δηλώσεις των επιχειρηματιών προς την κ. Μέρκελ για το θέμα αυτό, που έγιναν μπροστά σας. Γιατί το ερώτημα που μπαίνει είναι: Αυτό το ένα δισ. ευρώ πού πήγε; Δόθηκε σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή μήπως βοήθησε ημετέρους των τραπεζικών υποκαταστημάτων; Δόθηκε στις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν αγόγγυστα την καθημερινότητα; Δυστυχώς, όχι. Οι πραγματικά υγιείς ΜΜΕ, αυτές που δεν είχαν -και εξακολουθούν να μην έχουν- καμία εντελώς προστασία, προσπαθούν κάθε μέρα να γλιτώσουν τις χειροπέδες που βρίσκονται έξω από την πόρτα τους. Είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δεν έχουν μπάρμπα στην Κορώνη. Οι επιχειρήσεις που συμφωνούν με τις τράπεζες για ρυθμίσεις και δεν μπορούν να τα βρουν με τον έφορο. Πλέον η μόνη απειλή δεν είναι τα δάνεια που έχουν πάρει από τις τράπεζες. Είναι και τα χρέη σε Εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ κ.λπ.), μαζί με τα εξοντωτικά πρόστιμα και τις τοκογλυφικές προσαυξήσεις. Και ενώ οι τράπεζες ρυθμίζουν τα δάνεια, το Δημόσιο απαιτεί «εδώ και τώρα»…
Απόλυτα δικαιολογημένο το παράπονο των μικρομεσαίων, λοιπόν, όπως και η οργή τους. «Εμείς τι είμαστε; Μούλικα; Παιδιά ενός κατώτερου Θεού;», θα πουν με το δίκιο τους.
Τι υπολογίζουν; Ότι υπάρχουν λεφτά και θα τα μαζέψουν; Πού ζουν; Ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι για τα οικονομικά υπουργοί του δεν μπορεί να μη γνωρίζουν ότι το μεγαλύτερο κομμάτι από τις απαιτήσεις του Δημοσίου δεν θα εξυπηρετηθεί. Κι αν καταρρεύσει το σύστημα, θα καταρρεύσουν και οι τράπεζες. Γνωρίζουν ότι η ύφεση έχει ρημάξει τα πάντα και οι εγγυήσεις, όσες υπάρχουν, δεν έχουν καμία σχέση με την αποτίμησή τους όταν δόθηκαν τα δάνεια. Επομένως, πώς θα ανακάμψει η αγορά; Με τις «νεοφυείς» επιχειρήσεις και τα «startups»;
Είναι μύθος ότι θα εισπραχθούν τα 65 δισεκατομμύρια ευρώ που εμφανίζονται ως ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, πολλά από τα οποία ανάγονται στην εποχή τής… μακαρία τη λήξει Πειραϊκής – Πατραϊκής, της κρατικής Ολυμπιακής Αεροπορίας, της Κλωστοϋφαντουργίας «Αιγαίον» και όλου εκείνου του σωρού των προβληματικών επιχειρήσεων, κληρονομιά που πήρε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Δεν είναι, όμως, μύθος το ότι αρκετά από αυτά τα οφειλόμενα, αν ρυθμιστούν με τραπεζικά και εθνικά κριτήρια, μαζί με τα μη εξυπηρετούμενα τραπεζικά δάνεια, θα παύσουν να λιμνάζουν στις απαιτήσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
Διέξοδος ανάσας, λοιπόν, χθες. «Κούρεμα» των δανείων, τουλάχιστον για τα θεόρατα πρόστιμα, και επιμήκυνση με χαμηλότοκα δάνεια από τις τράπεζες. Γιατί το ζητάμε εμείς από τους εταίρους μας για τα χρέη της χώρας μας και δεν το τολμάμε στις δικές μας μικρομεσαίες επιχειρήσεις; Γιατί το ζητάμε από τις τράπεζες για τα καθυστερούμενα δάνειά τους και στέλνουμε στη φυλακή όποιον διοικητή ασφαλιστικού ταμείου ή έφορο τολμήσει να συμβιβαστεί, με τραπεζικά έστω κριτήρια, για να σωθεί η επιχείρηση;
Αυτό που πράξατε με τις τράπεζες, κύριε πρωθυπουργέ, που το ζητάει από αυτές ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, να κάνει εδώ και τώρα και το Δημόσιο. Όπως φορτώσατε τις εγγυήσεις του ΟΣΕ και των άλλων ΔΕΚΟ, μαζί με τα χρέη που καταπίπτουν καθημερινά, στον έλληνα φορολογούμενο, γιατί να μην κάνετε το ίδιο και για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις;
Και μη φοβάστε, κύριε Σαμαρά, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες δεν είναι σαν εκείνους των προβληματικών επιχειρήσεων που είχαν πάρει τα θαλασσοδάνεια το 1981. Είναι η διέξοδος που θα οδηγήσει σε αναδημιουργία, από τη στιγμή που θα κρατηθούν ζωντανές οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και δεν θα χαθούν άλλες θέσεις εργασίας. Και αυτό θα έχει αποτέλεσμα να μείνουν όρθιες πολλές οικογένειες.
Θα συμβεί αυτό που έχει πει ο φίλος σας ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Σόιμπλε: Θέσεις εργασίας δημιουργούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όχι οι μεγάλες επενδύσεις. Και για να το λέει αυτό, κάτι περισσότερο θα ξέρει, λόγω πλουσιότερης εμπειρίας. Αλήθεια, πώς συμπεριφέρθηκε η χώρα του στην Ανατολική Γερμανία όταν αποφάσισε να την ενσωματώσει; Δεν τον ρωτάτε;