Στις αγορές βγήκαμε – Οι αδυναμίες παραμένουν

Η συγκυρία είναι ευνοϊκή, αφού η αγορά έχει πλημμυρίσει από αδρανούντα κεφάλαια που έχουν αποσυρθεί από τις αναπτυσσόμενες χώρες της Ασίας και ψάχνουν για ευκαιρίες τοποθέτησης. Αυτή η πληθώρα προσφοράς συγκρατεί το ύψος των επιτοκίων. Η Ελλάδα δεν έχει περιθώριο για έκδοση ομολόγων πενταετούς διάρκειας κατά τη φετινή χρονιά, καθώς το 2019 ήδη είναι επιβαρημένο με δανειακές υποχρεώσεις από παλαιά δάνεια (16,57 δισ. ευρώ), μαζί με το πρόσφατο δάνειο από την έξοδο στις αγορές. Αλλά και δεκαετή ομόλογα δεν μπορούν να επιτύχουν ευνοϊκό επιτόκιο, καθώς το 2024 είναι ήδη επιβαρημένο με δανειακές υποχρεώσεις ύψους 24,5 δισ. ευρώ. Επομένως, η φετινή χρονιά, με δανειακές υποχρεώσεις ύψους 31 δισ. ευρώ, θα κλείσει με σημαντικό δημοσιονομικό κενό που θα καλυφθεί είτε με δάνειο από την «τρόικα» είτε με ετεροχρονισμό των ληξιπροθέσμων δανειακών υποχρεώσεών μας. Να γιατί πολλοί θεωρούν ότι η έξοδός μας στις αγορές εντάσσεται στην προεκλογική μυθολογία της κυβέρνησης. Όμως, παρά την έξοδό μας στις αγορές, οι αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας διατηρούνται, χωρίς προοπτική βελτίωσης των συνθηκών κάτω από τις οποίες διαβιώνει σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Αντίθετα, υπάρχει κίνδυνος αυτές οι αδυναμίες να ισχυροποιηθούν. Έχουμε αδυναμίες της οικονομίας αλλά και αδυναμίες που επιδεινώνουν τη φτωχοποίηση του λαού.

α) Αδυναμίες της οικονομίας: Η πρώτη αδυναμία είναι η υπερχρέωση και η προβληματική εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων. Αυτό είναι που εμποδίζει κάθε προσπάθεια ανάκαμψης. Η εξυπηρέτηση των δανείων και ειδικά των υπέρογκων υποχρεώσεων για την εξόφληση των τόκων απορροφάει όλους τους διαθέσιμους πόρους, χωρίς να υπάρχει εναλλακτική λύση. Το κράτος αδυνατεί να τροφοδοτήσει την οικονομία με ρευστό, καθώς δεν μπορεί πλέον, ως μέλος της Ευρωζώνης, να ασκήσει αυτόνομη νομισματική και πιστωτική πολιτική. Η ανικανότητα ή -αν προτιμάτε- η ατολμία των τραπεζών για πιστωτική επένδυση είναι τα τελευταία χρόνια μία από τις βασικές αιτίες που έχουν προκαλέσει την τρομερή έλλειψη ρευστότητας. Και πέραν αυτών έχουμε και τη σημαντική συρρίκνωση της κατανάλωσης αγαθών και υπηρεσιών. Η ενεργός ζήτηση έχει περιοριστεί και από το κράτος και από τα νοικοκυριά. Έτσι, η παραγωγική μας μηχανή έχει απορρυθμισθεί εντελώς. Η έλλειψη ρευστότητας και ζήτησης προκάλεσαν επενδυτική αδράνεια, που με τη σειρά τους οδήγησαν σε παράλυση ολόκληρη την παραγωγική δραστηριότητα. Το αποτέλεσμα; Λουκέτα στις επιχειρήσεις, μείωση παραγωγής (ύφεση) και υψηλή ανεργία. Ας μας πει ένας από τους «σοφούς» συμβούλους του κ. Σαμαρά ή κάποιος από τους «εμβριθείς» σχολιαστές των ΜΜΕ, με την έξοδό μας στις αγορές, ποια από τις παραπάνω αδυναμίες της οικονομίας μας πρόκειται να τακτοποιηθεί. Πώς και πότε. Για να πανηγυρίσουμε κι εμείς για την ιστορική απόφαση της κυβέρνησης. Ασφαλώς κάποιοι παίκτες της αμαρτωλής χρηματοπιστωτικής αγοράς ενθουσιάστηκαν με την έξοδο, γιατί τώρα αρχίζουν τα κερδοσκοπικά παιχνίδια γύρω από τις τιμές των ελληνικών ομολόγων και τα στοιχήματα για τη βιωσιμότητα και τη διευθέτηση του χρέους της χώρας μας. Γράφτηκε προ ημερών στον Τύπο μία δήλωση ανωτάτου στελέχους του υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με την οποία επενδυτικές εταιρείες (ξένες) πίεζαν για την έξοδό μας στις αγορές! Γιατί αυτές οι πιέσεις δεν προβλημάτισαν την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών και τον κ. πρωθυπουργό, που ασφαλώς θα είχε ενημερωθεί σχετικά; Ο μόνος που φαίνεται να έχει κάπως προβληματιστεί είναι ο υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας. Και για τον λόγο αυτό είχε δηλώσει ότι στις αγορές θα βγούμε το 2016. Κάποιοι όμως βιάζονται, αφού έπρεπε να εμφανίσουν επιτυχίες εν όψει ευρωεκλογών.

β) Αδυναμίες – πηγές φτωχοποίησης: Ο λαός βλέπει καθημερινά το επίπεδο διαβίωσής του να κατεβαίνει και να επεκτείνεται όλο και περισσότερο η φτωχοποίηση των πολιτών αυτής της χώρας. Αιτίες πολλές και αθεράπευτες. Η έξοδός μας στις αγορές δεν μπορεί να θεραπεύσει καμία από αυτές. Γιατί λοιπόν να πανηγυρίσει ο βασανιζόμενος ελληνικός λαός; Η σκληρή λιτότητα και η υψηλή ανεργία μπορούν να χτυπηθούν αποτελεσματικά; Η υπερβολική, εξοντωτική φορολογική επιβάρυνση μπορεί να υποστεί αλλαγή, ωστόσο η κυβέρνηση δεν έχει ούτε καν σκεφθεί αλλαγή της φορολογικής πολιτικής; Οι μισθοί και οι συντάξεις, που κυριολεκτικά έχουν υποστεί τη ληστρική επιδρομή της «τρόικας» και της κυβέρνησης, μπορούν να επανέλθουν στο επίπεδο του 2010; Ας μας πει ο κ. Σαμαράς κατά ποίαν έννοια δικαιοσύνης θα πρέπει μόνον οι εργαζόμενοι να καλύψουν τη μείωση του εθνικού προϊόντος; Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου συνεχώς πριονίζει τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων. Οι υποχρεώσεις πέφτουν βροχή στα νοικοκυριά ενώ το αναιμικό εισόδημά τους παρασύρεται στο πέλαγος των πολυτελών δαπανών του Δημοσίου και των δαπανών σκοπιμότητας. Στη χώρα μας, που όποιος μπορεί (και πρώτη η κυβέρνηση) καταληστεύει τους αδύναμους πολίτες χωρίς ντροπή και οίκτο, θα έπρεπε η σημερινή κυβέρνηση να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει εντονότατο πρόβλημα ανισοκατανομής του συνολικού εθνικού εισοδήματος, εξαιτίας, κυρίως, της εντελώς άδικης φορολογικής και εισοδηματικής πολιτικής, κόντρα στις επιταγές του Συντάγματός μας.

Δεν γνωρίζουμε, κύριε πρωθυπουργέ, τι σας συμβουλεύουν οι διάφοροι σύμβουλοι που σας περιτριγυρίζουν, αλλά εμείς ξέρουμε ότι με την πολιτική που ακολουθείται από την κυβέρνησή σας, ο λαός θα στενάζει για πάρα πολλά χρόνια. Ανάπτυξη δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα ενώ δεν αντιλαμβάνεστε τον Γολγοθά του λαού, που ανηφορίζει με τον σταυρό στους ώμους (που εσείς του τον φορτώσατε). Και όμως, μέσα σε μία μέρα μπορούν να διορθωθούν πολλά και να αρχίσει η πορεία προς την ανάπτυξη. Αντί να φορολογείτε τους ασθενείς με επιβαρύνσεις στα φάρμακα και στη νοσοκομειακή περίθαλψη, αντί να καταργείτε τις επικουρικές συντάξεις και τα επιδόματα των μισθωτών, αντί να απολύετε συνεχώς υπαλλήλους και να γιγαντώνεται η ανεργία, μπορείτε να διαθέσετε το πρωτογενές πλεόνασμα για την ανακούφιση του λαού. Συγκεκριμένα, για τον σκοπό αυτό θα έπρεπε: α) Να επαναφέρετε το αφορολόγητο των 5.000 ευρώ στα δηλούμενα εισοδήματα και να επανέλθουν οι φορολογικές απαλλαγές για τα προστατευόμενα μέλη. β) Να καταργηθεί η ειδική φορολόγηση, τάχα, αλληλεγγύης. γ) Να δοθεί έκτακτη οικονομική ενίσχυση λόγω Χριστουγέννων και Πάσχα σε όσους μισθωτούς και συνταξιούχους έχει καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός. δ) Να επαναφέρετε τις επικουρικές συντάξεις στο ύψος που τις παραλάβατε όταν αναλάβατε την εξουσία, φυσικά με κρατική επιδότηση. Αυτά και μόνο θα μπορούσαν να δώσουν ανάσα στην αγορά, να την τροφοδοτήσουν με ρευστότητα και ελπίδα. Και εάν το πρωτογενές πλεόνασμα δεν επαρκεί, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ένα ποσό από το απόθεμα των 10 δισ. ευρώ που είναι δεσμευμένα στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για τις ανάγκες των τραπεζών. Όχι όλο, κ. Σαμαρά, για τους τραπεζίτες. Αυτά τα απλά και γρήγορης απόδοσης μέτρα μπορούν να δείξουν τις αγαθές προθέσεις της σημερινής κυβέρνησης.

γ) Η επίσκεψη της κ. Μέρκελ: Άλλη μια αδυναμία της κυβέρνησης, όμως, ήταν και η επίσκεψη αστραπή της γερμανίδας καγκελαρίου στην Αθήνα. Η κυρία Μέρκελ ήλθε (αεροπορικώς), είδε (ό,τι της έδειξαν) και απήλθε (ένα εξάωρο μετά). Η σύντομη παραμονή της συνοδεύτηκε από καλά λόγια για το «έργο» της κυβέρνησης Σαμαρά.

Έδωσε συγχαρητήρια και υπέδειξε ότι «η γερμανική πλευρά θέλει όλα να συνεχίσουν να γίνονται με προσεκτικά βήματα τόσο για τον δανεισμό από τις αγορές όσο και για τη σταδιακή απελευθέρωση από τα προγράμματα». Με άλλα λόγια, υπέδειξε στην ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει την εφαρμογή των προγραμμάτων εξαφάνισης του κράτους, την καταστροφή της οικονομίας μας και τη γενίκευση της φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας. Και οι δικοί μας Σαμαράς και Βενιζέλος διαβεβαίωσαν την κ. Μέρκελ ότι όλες οι δεσμεύσεις της χώρας μας θα τηρηθούν.

Όσον αφορά το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, η καγκελάριος υποσχέθηκε ότι «το ζήτημα αυτό θα συζητηθεί κάποια στιγμή εντός του 2014», δηλαδή, ουσιαστικά, η επίσκεψη της κ. Μέρκελ απέβλεπε αποκλειστικά και μόνο στη στήριξη της σημερινής κυβέρνησης εν όψει των ευρωεκλογών. Αφού η κυβέρνηση έχει χάσει όλα της τα ερείσματα στην ελληνική κοινωνία, προσπαθεί τώρα να στηριχθεί στα ψεύτικα εγκώμια των ξένων αξιωματούχων. Γι’ αυτό ακριβώς είπαμε και προηγουμένως ότι η επίσκεψη Μέρκελ δείχνει μια αδυναμία της κυβέρνησης, που δεν θεραπεύεται με τις επισκέψεις ξένων επισήμων και τα εγκώμιά τους.

Ο ελληνικός λαός καθημερινά βιώνει το έργο της κυβέρνησης. Και τα εγκώμια από τους «Ηρακλείς του Συστήματος» τον εκνευρίζουν αφάνταστα. Αλλά «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται». Και οι δικοί μας Σαμαράς – Βενιζέλος, πνιγμένοι πολιτικά, στους ξένους προσπαθούν να βρουν στήριγμα. Εκσυγχρονισμένη μορφή υποταγής πολιτικών ηγετών. Και η πολιτική μας ιστορία έχει να παρουσιάσει αρκετά παραδείγματα υποταγής της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας στους ξένους.

Τελειώνοντας, ευχόμαστε σε όλους καλή Ανάσταση. Και κυρίως Ανάσταση της ελληνικής κοινωνίας.