Ρε, μπας και του αρέσει η αντιπολίτευση του Παναγιώτη;

Ακούγοντας κανείς ότι «το ένα μού βρωμάει, το άλλο είναι στραβό, το θέλω αλλιώς», λέει μέσα του:

Ρε, μήπως στον Παναγιώτη Λαφαζάνη και στους άλλους δικούς του στο Αριστερό Ρεύμα αρέσει η ήσυχη θέση της αντιπολίτευσης, που δεν έχει πολιτικό κόστος; Και μπορείς να είσαι πάντα με τους εργαζομένους, με τους απεργούς και με όλους εκείνους που είναι κατά της κυβέρνησης…

Πού να πάω να μπλέξω, να γίνω υπουργός Εργασίας, όλο να μου ζητάνε και φράγκο να μην υπάρχει στο ταμείο; Καλά είμαστε εδώ που καθόμαστε… Μόνο που δεν σκέπτονται το ίδιο ο Αλέξης, ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης και άλλοι.

Τι θα γίνει; Δεν βλέπω να γίνεται τίποτε πριν από τις ευρωεκλογές, μετά όμως ακούω ότι όλα είναι ανοικτά.

Ακόμα και να γίνει συνέδριο για να αποφασίσουν τα μέλη τι θέλουν και από κει και πέρα όποιος διαφωνεί φεύγει. Άκουσα, μάλιστα, ότι σε τετ α τετ συζήτηση που είχε ο Τσίπρας με τον Λαφαζάνη τού είπε ότι είναι έτοιμος και τώρα αν θέλει να πάνε σε συνέδριο, αλλά ο Παναγιώτης δεν το προχώρησε.

Δεν σας κρύβω ότι η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ με γυρίζει στο 1977, τότε που ο Ανδρέας πήρε τη… χατζάρα και διέγραψε Καράγιωργα, Σημίτη, Νίκο Κωνσταντόπουλο και, αν θυμάμαι καλά, και τον Λιβάνη, ο οποίος σύντομα επανήλθε και ήταν ο πιο πιστός στον Ανδρέα.

Όλα αυτά είναι από το ρεπορτάζ που εγώ, ο καφετζής, μόνος μου έκανα.

Εκεί, πάνω στον καφέ, οι εξομολογήσεις είναι άλλο πράμα…