Ευνοιοκρατία και σταύρωση…

Η κατοχική συγκυβέρνηση, όλο τεμενάδες προς την «πολυχρονεμένη αφέντρα της», έδωσε όρκους πίστεως και αφοσίωσης, ενώ οι κατάρες και το «ανάθεμα» της λαϊκής οργής πλανιόνταν στους αιθέρες. Επί πολλές ημέρες, τα κατευθυνόμενα «άνωθεν» μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια δεν σταμάτησαν την προπαγάνδα τους, με τα πασίγνωστα «παπαγαλάκια» να εξυμνούν τη «μεγάλη επιτυχία» του Σαμαρά, τα «εύσημα» που παίρνουμε από τις Βρυξέλλες. Και μας διαβεβαίωναν ότι στην Ευρώπη ξύπνησαν από τα χαράματα ένα πρωί και έτρεχαν όλοι σαν παλαβοί να πάρουν ελληνικά ομόλογα! «Δώσε και ‘μένα μπάρμπα», όπως έλεγε η παλαιά διαφήμιση. Πανηγυρικά διαγγέλματα των Σαμαρά – Βενιζέλου για την «έξοδο στις αγορές» προκαλούσαν θυμηδία στους εξαθλιωμένους πολίτες. Διότι ούτε τώρα ούτε στο μέλλον θα αλλάξει κάτι από τις αισχρές φορολογίες, τα «χαράτσια», την ανεργία και την κατεδάφιση της ελληνικής κοινωνίας. Πομφόλυγες και ρητορικά σχήματα των δύο πολιτικών αρχηγών της ανίερης αυτής συμμαχίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, παρά τα αριθμητικά στοιχεία με τα οποία κάνουν κατάχρηση οι υπουργοί. Οι αριθμοί ευημερούν, αλλά οι άνθρωποι υποφέρουν.

Οι διάφοροι τηλεοπτικοί Γκέμπελς, προκειμένου να περάσουν την εντύπωση ότι δήθεν οι μάζες έχουν επηρεασθεί από τις «επιτυχίες» της συγκυβέρνησης και από την επίσκεψη Μέρκελ, δίνουν κατασκευασμένες «σφυγμομετρήσεις» -μαγική εικόνα- όπου βλέπουμε τη Νέα Δημοκρατία να… ανεβαίνει και να μειώνει τη διαφορά της από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το μνημονιακό θολό Ποτάμι του Θεοδωράκη να καταλαμβάνει την τρίτη θέση! Όπως τονίζει ο καθηγητής κ. Φίλιας στο βιβλίο του «Από την εξαχρείωση στην εξαθλίωση», στη Μεταπολίτευση «όχι μόνο δεν επιτεύχθηκε διαφάνεια, αλλά λειτούργησαν μηχανισμοί απόκρυψης, εξαπάτησης και παραπληροφόρησης που θα ζήλευαν πολλά δικτατορικά καθεστώτα». Και προσθέτει: «Από κοινού συμφέροντος ορμώμενοι, πολιτικοί ηγέτες και μεγιστάνες των ΜΜΕ αποδείχθησαν αριστοτέχνες της συσκότισης, όχι της διαφάνειας…».

Η επίσκεψη της μαντάμ Μέρκελ απετέλεσε την κορύφωση της κυνικής ευνοιοκρατίας, προκειμένου να στηρίξει προεκλογικά τους καταρρέοντες υπαλλήλους της. Φυσικά, το φαινόμενο της ευνοιοκρατίας και ξενοκρατίας αποτελεί παλιά ασθένεια σ’ αυτόν τον βασανισμένο τόπο. Από το 1821 μέχρι τις μέρες μας, με διάφορες μεθοδεύσεις, οι «μεγάλοι» μας εκμεταλλεύονταν και μας καταδυνάστευαν προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά τους γεωπολιτικά σχέδια. Όλους αυτούς τους δόλιους, οι «ευνοούμενοι» δικοί μας πολιτικοί τους εχαρακτήριζαν ως «συμμάχους». Γι’ αυτό και ο εθνικός μας ποιητής, σε στίχο του, απέδωσε την αφέλεια με την οποία δίναμε βάση στις υποσχέσεις τους: «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι αγαπημένε, πάντα ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε…».

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Ποια απ’ όλες τις απογοητεύσεις που δοκιμάσαμε από τέτοιους «συμμάχους»; Τους Αγγλογάλλους που μας εξώθησαν το 1919 να αναλάβουμε υπερπόντια επιχείρηση για να παίξουμε τον ρόλο του χωροφύλακα των δυτικών ιμπεριαλιστών; Κι ύστερα, αφού εκείνοι τα συμφώνησαν πίσω από την πλάτη μας με τον αιμοσταγή Κεμάλ για τα πετρέλαια, μας εγκατέλειψαν στο έλεος της χατζάρας των Τούρκων και ξεριζώθηκε ο Μικρασιατικός Ελληνισμός από τα προαιώνια εδάφη μας. Μεταπολεμικά, η αμερικανική κηδεμονία καθόριζε τις τύχες μας κι ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις όταν δεν τους άρεσαν τα πρόσωπα.

Η αλήστου μνήμης εποχή του Πιουριφόι γράφτηκε με μελανές σελίδες στην ιστορία μας. Δεν ήθελαν τον Πλαστήρα, τον οποίο θεωρούσαν «φιλοκομμουνιστή». Δεν ήθελαν τον Γεώργιο Καρτάλη επειδή από τον Φεβρουάριο του 1952 είχε καταγγείλει ότι ο «Συμμαχικός παράγων» επιδίωκε να επιβάλλει:

α) Στον οικονομικό τομέα, την πολιτική εκείνη που προέκρινε η Ουάσινγκτον για την Ελλάδα.
β) Στον πολιτικό τομέα, τον κατατεμαχισμό των προοδευτικών δυνάμεων του Κέντρου και της Αριστεράς.
γ) Τη χρησιμοποίηση της Ελλάδος ως γεωγραφικού σημείου ψυχροπολεμικής προκλήσεως.

Έκαναν τα πάντα για να χτυπήσουν το 1958 την ΕΔΑ επειδή είχε αναδειχθεί διά της ψήφου του λαού σε αξιωματική αντιπολίτευση. Εξοργίστηκαν οι Αμερικανοί με τον γέρο-Παπανδρέου, όταν τον εκάλεσαν να πάει στην Ουάσινγκτον, στις 2 Ιουνίου του 1964, για να συναντηθεί με τον τούρκο πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού. Ο Γεώργιος Παπανδρέου ξεκαθάρισε στον Πρόεδρο Τζόνσον ότι δεχόταν την αδέσμευτον ανεξαρτησίαν της Κύπρου, δηλαδή την αυτοδιάθεση που, με την ελληνική πλειοψηφία, οδηγούσε στην Ένωση. Οι «Times της Ν. Υόρκης» έγραψαν ότι «ο Τζόνσον ηττήθη από τον Γεώργιο Παπανδρέου». Όταν ο ιδιαίτερος του έλληνα πρωθυπουργού Ανδρέας Μοθωνιός έδειξε περιχαρής την εφημερίδα στον αρχηγό της Ενώσεως Κέντρου, ο «γέρος» του είπε σκεφτικός: «Ο Τζόνσον δεν θα μου συγχωρήσει ποτέ την άρνησίν μου στις πιέσεις του. Θα με πληρώσει…».

Οι «σύμμαχοί μας» Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ έκλεισαν τα μάτια στην εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και τους βοήθησαν. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος αρνήθηκε να συναινέσει στο επονείδιστο Σχέδιο Ανάν και μπήκε στο στόχαστρο της Ουάσινγκτον. Δεν θέλουν τέτοιους πολιτικούς οι ξένοι πάτρωνες. Θέλουν εκτελεστές των εντολών τους.

Η γερμανική αποικιοκρατία, τώρα, δεν θέλει τον Τσίπρα που αντιδρά στην εξουθένωση της ελληνικής κοινωνίας. Τους ενοχλεί ακόμη διότι δεν αποδέχεται την επικυριαρχία της καγκελαρίας στην πατρίδα μας ούτε και τον εργασιακό Μεσαίωνα στον οποίο μας εγύρισε η Ευρωπαϊκή Ένωση των τραπεζιτών και των τοκογλύφων. Γι’ αυτό κατέφθασε την περασμένη Παρασκευή εσπευσμένα η Μέρκελ για να τονώσει τον Σαμαρά, επειδή έχει καταστεί φανερό ότι η Νέα Δημοκρατία στις εκλογές που έρχονται θα ηττηθεί. Πάντοτε είχαμε στον σβέρκο μας πάτρωνες που με την ευνοιοκρατία ενίσχυαν εκείνους που εξυπηρετούσαν την πολιτική τους. Ποτέ άλλοτε, όμως, δεν έγινε τόσο κυνικά φανερή η ωμή επέμβαση ξένης δύναμης -και μάλιστα σε εκλογική περίοδο- προκειμένου να αλλάξει το πολιτικό κλίμα.

Πλανάται ο κ. Σαμαράς εάν νομίζει ότι με την άφιξη του πλέον μισητού προσώπου για τον ελληνικό λαό θα υπάρξει μεταστροφή στις κάλπες. Το αντίθετο θα συμβεί! Διότι οι άνεργοι, οι άνθρωποι που δουλεύουν σαν σκλάβοι με πενιχρές αποδοχές, οι συνταξιούχοι που πεινάνε, οι άλλοτε νοικοκυραίοι που τους πήραν τα σπίτια τους, αυτοί που έκλεισαν τις επιχειρήσεις και τα μαγαζιά τους, οι συγγενείς των απελπισμένων που έθεσαν τέρμα στη ζωή τους, βλέποντας να έρχεται θρασύτατα εδώ η υπεύθυνη του ελληνικού ολοκαυτώματος για να στηρίξει τον Σαμαρά, δεν πρόκειται να επηρεασθούν από τους πανηγυρισμούς και τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» της Νέας Δημοκρατίας και του λειψάνου του ΠΑΣΟΚ ή του καρνάβαλου της Ελιάς. Τους εξαγρίωσαν ακόμα περισσότερο. Το «πειραματόζωο» της γερμανικής οικονομικής πολιτικής, η Ελλάδα, θα αντισταθεί στο «δόγμα του σοκ». Θα αντιδράσει.

Η γερμανίδα καγκελάριος, μιλώντας στο επιχειρηματικό φόρουμ, συνέκρινε την κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα με εκείνη της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, μετά την ένωση των δύο Γερμανιών: «Ζήσαμε αντίστοιχη περίοδο προσαρμογής», είπε. Λησμόνησε να αναφέρει κάτι σημαντικό όμως. Θα το θυμίσουμε εμείς: Ο τότε Πρόεδρος της γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, ο μακαρίτης Έριχ Χόνεκερ, έλεγε ότι κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες ώστε «να μην αποτελέσει ποτέ ξανά στο μέλλον το γερμανικό έδαφος εστία διεθνούς ανάφλεξης». Κι είχε υπόψη του, βέβαια, τα όσα έγιναν με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δυστυχώς, δεν έζησε για να δει ότι η Γερμανία δεν έγινε πάλι μόνο εστία διεθνούς ανάφλεξης, αλλά έχει ισοπεδώσει τους λαούς του Νότου. Και το «υπερόπλο» με το οποίο επέφερε τη συμφορά είναι το ελεγχόμενο από τη Γερμανία νόμισμα του ευρώ. Όσο κάθε χώρα είχε το δικό της εθνικό νόμισμα, η οικονομία πήγαινε περίφημα και οι λαοί ευημερούσαν. Όταν μπήκαν όλοι κάτω από το ευρώ, η καγκελαρία του Βερολίνου απέκτησε δικαίωμα ζωής και θανάτου για εκατομμύρια πολίτες που οδηγήθηκαν στον γκρεμό.

Σωστά ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε το δίλημμα: «ΣΥΡΙΖΑ ή Μέρκελ». Διότι η αυτοκράτειρα της Ευρώπης με την επίσκεψή της στην Αθήνα κατέστησε σαφές ότι ο Σαμαράς εφαρμόζει τη δική της πολιτική, η οποία προβλέπει ότι θα περάσουμε ακόμα πιο δύσκολα -το είπε η ίδια-, η φτώχεια θα συνεχισθεί κι έρχονται καινούργια δολοφονικά φορολογικά μέτρα. Θα έπρεπε να μιλήσουμε στην «κυράτσα της Ευρώπης» με τα λόγια του Μακρυγιάννη προς τους ξένους σφετεριστές των δικαιωμάτων μας: «Κατατρέχετε μια φούχτα Έλληνες και δεν τους αφήνετε να ζήσουν κι αυτήνοι ήσυχοι στην κοινωνία των άλλων κρατών…». Τα παλιά χρόνια είχαμε δει πολλές φορές πρεσβευτές της επεμβατικής υπερατλαντικής δυνάμεως να ελέγχουν τη χώρα μας και να πιέζουν στη διαμόρφωση της εσωτερικής πολιτικής ζωής της πατρίδας μας. Επιχειρούσαν να διατηρήσουν στην εξουσία εκείνους που απελάμβαναν της εμπιστοσύνης του «δυτικού κόσμου».

Επέβαλαν μάλιστα και αχρεία εκλογικά συστήματα, εκ προμελέτης εφευρισκόμενα, για να δώσουν στην αποδοκιμαζομένη από την πλειοψηφία του έθνους πολιτική μερίδα την πλειοψηφία των βουλευτικών εδρών. Είχαμε γνωρίσει ακόμη και απροκάλυπτη βία και νόθευση της συνθέσεως του εκλογικού σώματος. Πρώτη φορά, όμως, επικεφαλής υπερδυνάμεως ήρθε στην Ελλάδα για να μετάσχει απροκάλυπτα στην προεκλογική προπαγάνδα και να ζητήσει να… «σταυρώσουμε» τον εκλεκτό της. Σίγουρα, ο κ. Σαμαράς είναι ο πρώτος «εσταυρωμένος» που δεν επιθυμεί την… «αποκαθήλωση»! Η Μέρκελ εκπροσωπεί την ασφυκτική κυριαρχία του ξένου παράγοντα και του ανελέητου καπιταλισμού, που μας επισκέφθηκε για να εφαρμόσει την ωμή ευνοιοκρατία προς χάριν του εκλεκτού της υπαλλήλου. Και το χειρότερο είναι ότι οι Σαμαράς – Βενιζέλος υπερηφανεύονται για την πίστη και την υποταγή τους προς τις διαταγές της αρχηγού του Δ’ Ράιχ. Με τον ξένο παράγοντα, δυνάστη των λαών, κινείται και συντονίζει τα βήματά της η συγκυβέρνηση του χάους. Εφέτος η Ανάσταση του Κυρίου συμπίπτει με την σταύρωση του λαού μας. Η εποχή μας παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τα χρόνια της Καινής Διαθήκης. Υπάρχει ο Γολγοθάς που ανεβαίνουμε.

Υπάρχουν… Ιούδες, χειρότεροι από τον Ισκαριώτη. Εκείνος τουλάχιστον, όταν -έστω και αργά- συνειδητοποίησε την άθλια πράξη του, έβαλε θηλιά στον λαιμό του. Οι σημερινοί Ιούδες όχι μόνο δεν συνειδητοποιούν την άθλια πολιτική τους, αλλά έχουν περάσει τη θηλιά στον λαιμό του λαού. Έχουμε και πλήθος από Φαρισαίους – υποκριτές στην συγκυβέρνηση, στη ΔΗΜΑΡ, στις Ελιές και στα Ποτάμια. Υφίσταται η ρωμαϊκή αρένα (τώρα ευρωπαϊκή), όπου ρίχνουν τους πολίτες για να τους κατασπαράξουν τα θηρία της «τρόικας», υπό τους ενθουσιώδεις αλαλαγμούς των «εταίρων». Δεν λείπουν και πλείστοι Βαραβάδες – ληστές, οι οποίοι όχι μόνον δεν τιμωρούνται, αλλά κάποιοι εξ αυτών απολαμβάνουν και ασυλία. Υπάρχουν μεταξύ του πολιτικού κόσμου και Πόντιοι Πιλάτοι που -αδιάφοροι για την τραγωδία που βιώνουμε- νίπτουν τας χείρας των. Κι εμείς -τα θύματα- περιμένουμε καρτερικά την Ανάσταση. Επειδή, όμως, στην εποχή μας δεν γίνονται θαύματα για να αναστηθούμε, αναζητούμε τον αντιμνημονιακό Σπάρτακο που θα απειλήσει την υπόσταση της Ευρωζώνης και θα ξεσηκώσει τους σκλάβους…