Μπαλτάκος, Μπαλτάκος και άλλα

Με αφορμή τον αποκαλυπτικότατο διάλογο μεταξύ Μπαλτάκου και Κασιδιάρη υπήρξε, θυμίζω, ωμή παρέμβαση της εκτελεστικής στη δικαστική εξουσία! Μια δικαστική εξουσία που αποδεικνύεται υποπόδιο των ποδών της αδίστακτης μνημονιακής και ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ κυβέρνησης. Ο Μπαλτάκος αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη λίαν νευραλγική θέση του –ο Κεδίκογλου διατείνεται ψευδέστατα ότι ο τίτλος του γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου ήταν… διακοσμητικός!–, ενώ ο παραιτηθείς δηλώνει ότι παραμένει θιασώτης της ΝΔ παρά την ηθελημένη απεμπόληση της μέχρι τούδε δραστηριότητάς του και φυσικά –σε αντίθεση με τον Νικήτα Κακλαμάνη– ΔΕΝ ΔΙΕΓΡΑΦΗ. Γιατί άραγε;

Το μέγα όμως ερώτημα που ανακύπτει –και είναι προδήλως ρητορικό– έχει ως εξής: Οι ποικίλες και υψίστης σημασίας δραστηριότητες του Μπαλτάκου λάμβαναν χώρα ΕΡΗΜΗΝ του Σαμαρά; Ο επί τριάντα και πλέον χρόνια επιστήθιος φίλος του εξουσιομανή και δολοπλόκου πρωθυπουργού έκανε του κεφαλιού του εν αγνοία του; Μόνο άνθρωποι με νοητική καθυστέρηση μπορούν να πιστέψουν κάτι τέτοιο.

Το τραγικό και εξευτελιστικό για την ποιότητα τμήματος του πληθυσμού της χώρας (αλλά και εκπροσώπων τεράστιων συμφερόντων) είναι ότι ΟΥΔΟΛΩΣ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ. Παρά ταύτα, στηρίζουν ανενδοιάστως Σαμαρά, όπως ακριβώς και το στίφος των ξένων δυναστών μας.

Ήδη έχει στηθεί ένας κατάπτυστος μηχανισμός ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ –τον βλέπουν και τα μικρά παιδιά– με πρωτεργάτες τα πλείστα ΜΜΕ της συμφοράς, ώστε να εξαφανιστεί από τον πολιτικό ορίζοντα ακόμα και το επώνυμο του συγκεκριμένου Μπαλτάκου. Όμως δεν θα εξαφανιστεί. Απόδειξη ότι εξοβέλισε αστραπιαία τον Κρανιδιώτη από υποψήφιο ευρωβουλευτή της ΝΔ. Έμμεσα βεβαίως. Διότι Ο ΣΑΜΑΡΑΣ έσπευσε να τον κόψει από τη σχετική λίστα. Γεγονός αποκαλυπτικό για τον (ακόμα) πρωθυπουργό. Ο οποίος τρέμει κυριολεκτικά τον χαρακτηρισμό του ακροδεξιού. Χαρακτηρισμός που ισχύει αναντίρρητα.

Αξιοθρήνητος είναι και ο ρόλος του Βενιζέλου. Εκτός του ότι μετέχει ενεργά στον κατάπτυστο μηχανισμό ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, ψευδόμενος συνεχώς και ασυστόλως –περί Μπαλτάκου δεν έχει ψελλίσει λέξη– έχει μετατραπεί σε… δικηγόρο του Σαμαρά, υπονομεύοντάς τον ταυτοχρόνως. («Τι ωραία που μιλάει ο Βενιζέλος, πολύ καλύτερα από τον Σαμαρά», μου είπε προ ημερών στο τηλέφωνο η κόρη μιας μακαρίτισσας πρώην οικιακής μας βοηθού που είχε παρακολουθήσει τη διακαναλική –και κενή περιεχομένου– μεγαλοστομία του κυρίου αντιπροέδρου).

Σημαντικό στοιχείο του άσφαιρου ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ –οι εξαθλιωμένοι οικονομικά Έλληνες δεν τρώνε κουτόχορτο– είναι οι πανηγυρικές τυμπανοκρουσίες για την ΕΚΛΟΓΙΚΩΝ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΩΝ έξοδο στις αγορές. Μόνο ολιγοφρενείς και ηλίθιοι στο τετράγωνο θα θεωρήσουν αυτή την παραπλανητική έξοδο… κατόρθωμα!

Μπαλτάκος, Μπαλτάκος. Πού είναι ο Μπαλτάκος; Εγκρίνει, άραγε, την τζούφια έξοδο στις αγορές που σκαρφίστηκε ο (πρώην;) αρχηγός του; Ή μήπως είχε προλάβει, πριν να αναγκαστεί σε παραίτηση, να προτείνει εκείνος ως εμπνευστής της την εν λόγω έξοδο; Πάντως ο… καταστροφικός για τη χώρα ΣΥΡΙΖΑ, όπως ισχυρίζεται η εθελόδουλη μνημονιακή μας κυβέρνηση, αποκάλεσε «γιαλαντζί» την… εκστρατεία προς τις αγορές. Όσο για την έλευση της Μέρκελ, φρονώ ότι αντί να τους ωφελήσει, θα τους βλάψει. Κι αυτό, επειδή οι πλείστοι Έλληνες την απεχθάνονται.

Θα κλείσω με το ένεκα οργιώδους προπαγάνδας… παραφουσκωμένο Ποτάμι. Ο εξαιρετικός «Μετέωρος» της «Εφ. Συν.» διατείνεται επιτυχώς, κατά τη γνώμη μου, πως η δήλωση του Πάγκαλου ότι θα το ψηφίσει, του στέρησε «τρεις μονάδες στις δημοσκοπήσεις». Και καταλήγει: «Αυτές τις έφαγε», εννοεί ο Πάγκαλος, «ολομόναχος». (Αριστούργημα.)

Και μια που αγόρασα την Πέμπτη «Εφ. Συν.», παραθέτω κατά λέξη για το ίδιο θέμα τα «Ανάγωγα» του Τάσου Παππά: «Για θολούρα στα ευρωπαϊκά ζητήματα κατηγορεί τα άλλα κόμματα ο εκπρόσωπος του Ποταμιού. “Σε μας δεν υπάρχει θολούρα. Κάποια κοινά σημεία βλέπουμε με τους Φιλελεύθερους, τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους”. Μάλιστα. Διαυγής θέση, καθαρές απόψεις, ευρυχωρία σκέψης. Λίγο από δω, λίγο από κει, δουλειά να γίνεται. “Το θολωμένο μου μυαλό με κάνει και παραμιλώ”, που λέει και ο μεγάλος Καζαντζίδης». (Επίσης αριστούργημα.)

ΥΓ.: Πριν από 50 ακριβώς χρόνια ιδρύθηκε η ελληνική εκπομπή της «Ντώυτσε Βέλλε» (Ντόιτσε Βέλε τη γράφουν σήμερα.) Υπήρξα διευθυντής και σχολιαστής αυτής της εκπομπής μόλις τελείωσαν τα μη μεταδιδόμενα δοκιμαστικά που κάναμε, δηλαδή από την πρώτη μέρα και μέχρι το 1972 που παραιτήθηκα από διευθυντής λόγω ευθιξίας –είχε αρχίσει η σαλαμοποίηση του προγράμματος–, παραμένοντας στον γερμανικό σταθμό μέχρι την πτώση της χούντας. Οι αντιχουντικές εκπομπές άρχισαν μόλις τον Μάρτιο του 1969 όταν έπεισα τον τότε γενικό διευθυντή Walter Steigner να σταθούμε δίπλα στον καταπιεζόμενο ελληνικό λαό, γεγονός που θα ωφελούσε και τους Γερμανούς, ώστε να απαμβλυνθούν οι σχετικά νωπές θηριωδίες των χιτλερικών στην Κατοχή και μου έδωσε το πράσινο φως να ενεργήσω δυναμικά. Στην προσπάθειά μου αυτή βοήθησαν όλοι οι συνεργάτες του σταθμού, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο.

Καταλήγω: Ό,τι καλύτερο έκανα στη ζωή μου, το έκανα εκείνη την εποχή. Τα εκ των υστέρων βουλευτιλίκια, ευρωβουλευτιλίκια και αντιπροεδριλίκια στην Ευρωβουλή, δεν μετράνε για μένα και δεν τα λογαριάζω.