Η Ελλάδα μπαίνει σε κρίση
Βασισμένη πάνω σ’ αυτά τα δύο στοιχεία, θριαμβολογεί, προπαγανδίζοντας ότι η χώρα βγαίνει από την κρίση, με αποκορύφωμα τις ανεκδιήγητες δηλώσεις του αντιπροέδρου Ευ. Βενιζέλου, την Πέμπτη το μεσημέρι, ότι η Ελλάδα θα επιστρέψει «σύντομα εκεί που ήταν πριν από την κρίση». Η κυβέρνηση και οι κάθε είδους υποστηρικτές της είτε δεν έχουν συναίσθηση αυτών που ξεστομίζουν ή γράφουν είτε ψεύδονται.
Οι κάτοικοι της χώρας μπήκαν ουσιαστικά στη μέγγενη της κρίσης τον Σεπτέμβριο του 2013. Τότε αισθάνθηκε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τα ληστρικά μέτρα κατά της περιουσίας του, του εισοδήματός του και των δικαιωμάτων του. Και θα ζήσει το κύριο βάρος αυτής της ληστείας από τον Σεπτέμβριο του 2014 και μετά. Πιο συγκεκριμένα:
Το ταμείο του κράτους είναι ελλειμματικό και επιζεί μόνο και μόνο χάρη στον δανεισμό από τον διεθνή EFSF και τον ευρωπαϊκό ESM, τα δύο ταμεία που συγκροτήθηκαν αμέσως μετά την «κρίση». Η χώρα είναι πτωχευμένη και αδυνατεί να πληρώνει από μόνη της τα εξωτερικά της δάνεια. Δανείζεται με Μνημόνια ακριβώς για να πληρώνει τα χρωστούμενα των προηγούμενων χρόνων.
Οι τράπεζες είναι ουσιαστικά πτωχευμένες και κρατικές. Δεν έχουν κεφάλαια για να χρηματοδοτήσουν την οικονομία και ζουν μόνο και μόνο χάρη στη χρηματοδότησή τους από τους ήδη ληστευμένους πολίτες της χώρας που χρεώθηκαν με την αναχρηματοδότηση των τραπεζών, πράγμα που αγνοεί ο λαός. Είναι σε τέτοια χάλια που χρειάζονται και νέα αναχρηματοδότηση, όπως έχει ομολογήσει η συνένοχος για αυτά τα χάλια Τράπεζα της Ελλάδος.
Ο ενεργός πληθυσμός της χώρας (περί τα 6.000.000) μετράει μέχρι στιγμής 1.350.000 καταγεγραμμένους στον ΟΑΕΔ ανέργους, πάνω από 100.000 άγραφους συμβασιούχους του Δημοσίου και ευρύτερου Δημοσίου και πάνω από 600.000 επαγγελματίες, κάθε κλάδου, που έκλεισαν τα μαγαζιά τους ή δεν βρίσκουν δουλειά στην τέχνη τους. Το χειρότερο: Τον Δεκέμβριο του 2013, με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, καταγράφεται αύξηση του επίσημου αριθμού των ανέργων! Ως εργαζόμενοι, μάλιστα, λογίζονται και αυτοί που απασχολούνται λίγες ώρες τη βδομάδα!
Ο μεγαλύτερος όγκος αυτών των ανέργων ζει από τις συντάξεις των συγγενών. Οι συντάξεις που δίνονταν στη χώρα με στοιχεία τέλους του 2013 ήταν 4.412.000! Φυσικά, κατά τη συνήθεια του παρελθόντος, δεν είναι λίγοι εκείνοι που παίρνουν τρεις και τέσσερις συντάξεις, για μερικές από τις οποίες δεν έχουν πληρώσει φράγκο για εισφορές.
Μετά το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ουσιαστικά και τυπικά χρεοκοπημένα. Τα ελάχιστα αποθεματικά τους θα εξαντληθούν ύστερα από λίγους μήνες και θα αναγκαστούν είτε να κόψουν τις συντάξεις που δίνουν είτε να προσφύγουν στα λεφτά του κρατικού προϋπολογισμού, ο οποίος δεν έχει φράγκο! Εγγυάται 380 ευρώ τον μήνα!
Σε λίγους μήνες (που τα Ταμεία δεν θα έχουν αποθεματικά) οι σημερινές συντάξεις, με τις οποίες ζουν περίπου 1.350.000 συνταξιούχοι και περίπου 2.000.000 άνεργοι, δεν θα υπάρχουν πια!
Οι επιχειρήσεις δανείζονται με επιτόκια από 5 μέχρι 8% για να λειτουργήσουν -αν βρουν πρόθυμους δανειοδότες-, τη στιγμή που οι ευρωπαίοι και αμερικανοί ανταγωνιστές τους δανείζονται με 1 έως 2%. Αυτή η κατάσταση όχι μόνο δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης, αλλά αντίθετα επιδεινώνεται, εξαιτίας και της αδυναμίας των ελληνικών τραπεζών και της πτώσης της αγοραστικής ικανότητας του έλληνα πελάτη, της εισβολής φθηνότερων ανταγωνιστικών προϊόντων απ’ έξω και της δημόσιας γραφειοκρατίας.
Η αγροτική παραγωγή, που θα μπορούσε να δώσει ανάσα στην οικονομία, είναι δεμένη χειροπόδαρα από τους μεσάζοντες που κανείς δεν τους ακουμπάει, τους μεγαλοπαραγωγούς που είναι άπληστοι στο κέρδος παρά την καταστροφή που βλέπουν να έρχεται, την ανικανότητα του ελληνικού κράτους (με οποιαδήποτε κυβέρνηση) να φτιάξει γεωργικό προγραμματισμό, την αδυναμία των τραπεζών να δανείσουν, τα συμφέροντα των γεωπόνων και εμπόρων με τις φαρμακευτικές εταιρείες και τις εταιρείες πρώτων υλών που κάνουν τα προϊόντα πανάκριβα σε κόστος.
Ο τουρισμός, που υποτίθεται ότι είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας, δεν έχει κανέναν κεντρικό συντονισμό, η Αθήνα δεν «πουλάει» ως προορισμός, ζουν μόνο η Σαντορίνη, η Μύκονος, η Ρόδος και η μισή Κρήτη, όπως μπορεί κανείς να δει από τα επίσημα στοιχεία, δεν υπάρχουν λιμάνια κατάλληλα να υποδεχτούν τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια, η ακτοπλοΐα είναι 20 χρόνια πίσω σε πυκνότητα και ποιότητα και μπορεί να ικανοποιήσει μόνο τουρισμό του σακιδίου, ενώ τα ξενοδοχεία στενάζουν από έλλειψη ρευστού για ανακαίνιση (τα 3,5 τέταρτα από τα καταλύματα της χώρας είναι στοιχειώδη και διαθέτουν πολλές φορές απαράδεκτα δωμάτια).
Φυσικά οι τιμές των προϊόντων καλπάζουν, ενώ οι αποδοχές των εργαζόμενων συρρικνώνονται, χωρίς να φαίνεται πουθενά αναστροφή του φαινομένου. Οι πάτρωνες της χώρας και οι εγχώριοι ομοϊδεάτες τους διαφημίζουν ως λύση στο πρόβλημα «το φτηνότερο προϊόν»! Ενώ οι ίδιοι -η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Βρετανία- είναι ανταγωνιστικοί με το ακριβότερο προϊόν! Για ποιότητα, λέξη! Επομένως, στόχος είναι να γίνουμε φτηνότεροι εργάτες, όχι ακριβότεροι.
Για το Ελληνικό Δημόσιο και τις παρεχόμενες υπηρεσίες του ας μη μιλήσουμε. Πανάκριβο και αναποτελεσματικό. Με όλους εμάς υπηρέτες του. Χωρίς προοπτική αλλαγής νοοτροπίας. Το χειρότερο: Αντί να γίνει εκκαθάριση της σημερινής νοοτροπίας και να χτιστεί ένα Δημόσιο όπως πρέπει να είναι, παραδίνονται οι υπηρεσίες του σε ιδιώτες.
Η χώρα βγαίνει, λέει η κυβέρνηση, από την κρίση. Πραγματικά. Θα γίνει ένας παράδεισος για ξένες επιχειρήσεις και ξένους ιδιοκτήτες γης και ακινήτων, όπου οι Έλληνες θα είναι φτηνοί εργάτες και νοικάρηδες στα ίδια τους τα σπίτια. Τότε να δεις κρίση.