Δεν υπάρχει απεχθέστερη και πιο παράνομη συμπεριφορά από τις υποκλοπές και τη χρήση τους

Δεν υπάρχει απεχθέστερη και πιο παράνομη συμπεριφορά από τις υποκλοπές και τη χρήση τους

«Δεν θα επιτρέψω σε μία εγκληματική οργάνωση να γίνει ρυθμιστής της πολιτικής ζωής του τόπου, ούτε θα επιτρέψω απαράδεκτες συμπεριφορές από οποιοδήποτε κυβερνητικό στέλεχος», δήλωσε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.

Αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε συνηθισμένοι να ακούμε από τα πρωθυπουργικά χείλη παρόμοιες ανακοινώσεις. Αλλά και τα καταγγελλόμενα γεγονότα ήταν συνταρακτικά και απεχθή.

Σε ανθρώπινο επίπεδο ο πρωθυπουργός είναι άξιος της συμπαράστασής μας.

Εκείνος μάχεται και είναι εργασιομανής και κάποιοι μάχονται με χτυπήματα κάτω από τη μέση, ενώ άλλοι κρύπτονται πίσω από τα αξιώματά τους.

Τα γεγονότα συνέβαιναν την πιο κρίσιμη στιγμή. Ύστερα από τέσσερα χρόνια εξαιρετικής δυσκολίας είχε αρχίσει να αναφαίνεται κάποιο φως στο τούνελ της εθνικής μας ταλαιπωρίας, η Ελλάδα ξαναμπήκε στις αγορές. Δεν σώθηκε, ανάσανε όμως.

Εκείνη την κρίσιμη στιγμή της ύστατης προσπάθειας απεκαλύφθη η βορβορώδης υποκλοπή.

Κανένας σεβασμός στη νομιμότητα, κανένας σεβασμός στην εθνική μας αξιοπρέπεια. Την ώρα της μάχης ο βόρβορος.

Ανεξάρτητα από την εκπληκτική διάσταση των πραγμάτων που έχουν ανακύψει από τη ειδεχθή υποκλοπή της συνομιλίας του πρώην γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου και του κατηγορουμένου βουλευτή της ΧΑ για τα οποία αρμόδια είναι πλέον η Δικαιοσύνη, αξίζει να παρατηρήσουμε τα ακόλουθα:

1. Κανένας δικαιικός κανόνας δεν επιτρέπει σε κανέναν τη χρήση προϊόντων υποκλοπής σε οποιαδήποτε διαδικασία του κοινωνικού μας βίου, ούτε μπορεί να επιτρέπει την κατάφωρη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όπως συνέβη στην προκειμένη περίπτωση.

2. Αλίμονο αν επιτρέπεται ο εγκωμιασμός αξιόποινων πράξεων μέσω παράνομων μεθόδων, όπως της χρήσης παρανόμως κτηθέντων αποδεικτικών μέσων. Τότε οδηγούμεθα στη ζούγκλα.

3. Η χρήση του προϊόντος της υποκλοπής είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ σε κάθε περίπτωση και δεν μπορεί να γίνει ανεκτή κάθε άλλη ερμηνεία. Δεν αποδίδει τη νομική πραγματικότητα.

4. Ας αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να λειτουργήσει, παρά τα όσα λέγονται. Ο λαός μας έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στο έργο της.

Έστω όμως και μέσα σʼ αυτό το κλίμα, τα πράγματα πήγαν παρακάτω, ο τόπος πορεύεται με πόνους πολλούς και η Δικαιοσύνη καλείται να κάνει –και ξέρει να κάνει– καλά τη δουλειά της.

Ποιος τολμά να αμφισβητήσει την αδαμάντινη εντιμότητα της κυρίας Εισαγγελέως του ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ;

«Υπάρχουν Δικαστές εις τας Αθήνας»…

Η ιστορία που ανέφερα είναι θλιβερή, καλύτερα ο λόγος γιʼ αυτήν να είναι βραχύς.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΑΝΤΩΝΗΣ Π. ΑΡΓΥΡΟΣ