Κατάντια…

Και η κυβέρνηση πρόσφερε τις καλύτερες υπηρεσίες της. Είχε αναλάβει αποκλειστικά το έργο. Δεν μπορεί να κατηγορήσει σε τίποτε την αντιπολίτευση. Ούτε καν τη Χρυσή Αυγή, που είχε κάτσει… Παναγία και δεν θύμιζε τον γνωστό άθλιο αυτοκτονικό εαυτό της. Η κυβέρνηση είχε μετατραπεί σε μια βιομηχανία κατασκευής ρυθμίσεων και αλλαγών, κάθε άλλο παρά αθώων, μέχρι και στο παραπέντε της έναρξης της ψηφοφορίας. Στρατιά συμβούλων και παρασυμβούλων μπαινόβγαινε στα υπουργικά έδρανα και πάσαρε στους υπουργούς χαρτιά με εντάξεις παραγράφων και υποπαραγράφων, που γύρευε ποιους βόλευαν και οι οποίες είχαν μαγειρευτεί στο πολιτικό γραφείο του πρωθυπουργού. Και τις κατέθεταν στο προεδρείο. Ευτυχώς υπήρχε η απευθείας τηλεοπτική μετάδοση και ο κόσμος είδε το αλισβερίσι που γινόταν στα κυβερνητικά έδρανα. Έτρεχαν για να βάλει ο κάθε υπουργός ό,τι δεν θα μπορούσε να περάσει με κανονική κοινοβουλευτική διαδικασία. Ενώ με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και τον εκβιασμό «ή ψηφίζεις ή δεν παίρνουμε την δόση», ποιος θα τολμούσε να πει όχι, ως εδώ. Εκτός από τους τρεις που χάλασαν τους πανηγυρισμούς ότι υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο που διαλύει τα πάντα.