Διά χειρός…
…του καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Ευάγγελου Αυδίκου, από το άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» με τίτλο «Ήρωες με παντόφλες»:
Να βγάλουμε τις παντόφλες…
«Στις μέρες μας υπάρχουν οι ήρωες των τηλεοπτικών δελτίων αλλά και οι ήρωες με τις παντόφλες. Οι πρώτοι παρουσιάζονται ως σωτήρες της πατρίδας. Αγωνίζονται, λένε, στα άκρα της Ευρώπης για να κρατήσουν όρθια τη χώρα από τη φωτιά που οι ίδιοι άναψαν. Θυμίζουν όλους εκείνους τους ηγεμόνες που φοράνε την πλουμιστή στολή τους όταν θέλουν να εντυπωσιάσουν τα πλήθη. Στο άλλο άκρο βρίσκονται οι ήρωες με τις παντόφλες. Οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που τσουρουφλίζονται καθημερινά στον αγώνα της καθημερινότητας. Είναι εκείνοι που αντιμετωπίζουν το σιδερόφρακτο τείχος όταν νιώθουν τον πόνο και την οργή από την αδιαφορία των ημετέρων και Ευρωπαίων μεγαλοσχημόνων ηγετών. Είναι αυτοί που, φοβισμένοι και απογοητευμένοι, αποσύρονται στο σπίτι τους. Αφήνουν τη συλλογική δράση, αηδιασμένοι για όσα συμβαίνουν, και αφήνονται στον ραφιναρισμένο τρόπο των τηλεοπτικών “ηρώων”. Αναζητούν προστασία στην ασφάλεια του σπιτιού τους. Ωστόσο, το σαλόνι του οίκου μας έχει γίνει ένα απέραντο ναρκοπέδιο. Το δελτίο των οκτώ πυροβολεί προς κάθε κατεύθυνση. Σʼ όποιο λαγούμι του σπιτιού του και αν κρυφτεί κάποιος. Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει είναι να κλείσει τον τηλεοπτικό δέκτη και να βγει στο φως. Να περπατήσει μαζί με τους άλλους. Να κουβεντιάσει. Να συντονίσει τα βήματά του με τους άλλους. Να διώξει τον φόβο του αναπότρεπτου. Τη μοιρολατρία που δεν αφήνει την ψυχή να πετάξει ελεύθερη αναζητώντας το συλλογικό εμείς.
Ετούτη τη χρονιά η επέτειος του 1821 είναι ευκαιρία για όλους που φορέσαμε τις παντόφλες μας και παραδοθήκαμε στον τηλε-αυταρχισμό να στοχαστούμε. Όλοι οι ήρωες του αγώνα ήταν απλοί άνθρωποι εγκλωβισμένοι στην καθημερινότητά τους. Πολλοί απʼ αυτούς είχαν συνηθίσει τις παντόφλες τους. Χρειάστηκε κόπος για να τις βγάλουν. Όταν κατάλαβαν την ανάγκη να το πράξουν, πέταξαν το βάρος του εγωκεντρισμού από πάνω τους. Και κέρδισαν την προσωπική και συλλογική ελευθερία».
***
…του καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέα Γιώργη Γιατρομανωλάκη από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο: «Πάταξον μεν, άκουσον δε»:
Ίδιο το νόμισμα…
«Όσοι πολιτικοί χειροδικούν, υβρίζουν, προσβάλλουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, το πρόσωπο των αντιπάλων τους είναι επικίνδυνοι για τη δημοκρατία. Δεν είναι απλώς “απολιτίκ” (σύμφωνα με τον ξενέρωτο όρο του συρμού), είναι εχθροί της Πολιτείας και της πολιτικής. Είναι αρνητές της δημοκρατίας. Ο παλικαράς που χαστουκίζει μιαν εκπρόσωπο του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όσοι σκοτώνουν (δημοκράτες ή και χρυσαυγίτες), όσοι παρελαύνουν με ναζιστικά σύμβολα και κραυγές χιτλερικές, αυτή η κυρία και αυτός ο κύριος που αποκαλεί τον πολιτικό αντίπαλο “τσογλάνι”, είναι ακριβώς ίδιοι. Βλάπτουν όλοι τους τη Συρία το ίδιο. Οι χρυσαυγίτικες βρισιές δεν είναι χειρότερες από τις “κομμουνιστικές”. Τα νεοδημοκρατικά “ξεφωνίσματα” έχουν την ίδια σύσταση με τα συριζαίικα. Και όσοι “άντρες” και “μάγκες” κάνουν κρύα σεξιστικά “αστειάκια” μέσα στη Βουλή καλό θα είναι να επισκεφθούν τον ψυχολόγο ή (καλύτερα) τον σεξολόγο τους.
Είναι λοιπόν καιρός να σκεφθούμε ότι θα πρέπει να εκβληθούν από τη Βουλή και οι “ψυχώ” που ραπίζουν αλλά και όσοι ραπίζουν υβρίζοντας με τρόπο απαράδεκτο τους κομματικούς αντιπάλους τους. Και μάλιστα για λόγους προσωπικού “γοήτρου”. Ο τσαμπουκάς και η χειροδικία εύκολα μπορούν και πατσίζουν με την ακράτεια της γλώσσας».
***
…του Δημήτρη Δανίκα, από τη «στήλη άλατος» στο «Πρώτο Θέμα»:
Μετά από μένα η καταστροφή…
«Μια φράση με ξεπέρασε! Μια φράση που διαδόθηκε από κονδυλοφόρους παπαγάλους, ζωντανές κασέτες και ανθρώπινες μαγνητοταινίες με κεραυνοβόλησε. Μια φράση-επιτομή φιλοτομαρισμού, αλαζονείας, δεσποτισμού και αυταρχισμού. Μια φράση διά στόματος του μικρομεγαλοπρεπούς Άδωνη Γεωργιάδη. Που με επιθετική ορμή και ασυγκράτητο παροξυσμό είπε μικρομεγαλοπρεπώς: “Δεν είναι δυνατόν να πέσει η κυβέρνηση, να βγούμε από το ευρώ για το γάλα!”. Περίπου σαν να έλεγε catastropha!
Να το πάω παρακάτω; Να το πάω. Αφού το ίδιο αυτό έωλο, πολυμεταχειρισμένο επιχείρημα αφορά στα πάντα. Ως εκ τούτου:
Δεν είναι δυνατόν να πέσει η κυβέρνηση, να βγούμε από το ευρώ για τους αγρότες! Catastropha!
Δεν είναι δυνατόν να πέσει η κυβέρνηση, να βγούμε από το ευρώ για τους χαμηλοσυνταξιούχους! Catastropha!.
Δεν είναι δυνατόν να πέσει η κυβέρνηση, να βγούμε από το ευρώ για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους!
Δεν είναι δυνατόν να πέσει η κυβέρνηση, να βγούμε από το ευρώ για τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό!
Η ταυτολογία εντελώς οθωμανικής εμπνεύσεως και προελεύσεως. Σουλτάνος ίσον Σουλτανία. Τσιφλικάς ίσον τσιφλίκι. Κυβέρνηση ίσον σωτηρία. Σαμαράς ίσον Ελλάδα. Γεωργιάδης ίσον Δημόσια Υγεία. Μετά από εμένα η Δραχμή. Μετά από εμένα η τριτοκοσμική καταστροφή. Μετά από εμένα το χάος!
Η σημειολογία που προκύπτει και παράγεται απʼ αυτή τη “λογική” είναι αποκαλυπτική. Καταστροφική! Για όλους αυτούς που κραδαίνουν ως ύστατο οχυρό σωτηρίας την επερχόμενη “καταστροφή”».