Έπεσε στην παγίδα της Αμερικής ο Πούτιν;
Έγκυροι κύκλοι, κυρίως πολιτικοί και οικονομικοί, ισχυρίζονται ότι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο η Ουάσινγκτον πυροδότησε την έκρηξη δεν ήταν το ποιος θα έχει τον έλεγχο της Ουκρανίας. Το δόλωμα, λένε, ήταν η ξαφνική πρόσκληση στο Κίεβο για ένταξη στο ποθητό και ελκυστικό κλαμπ των Βρυξελλών, η απόσπαση της Ουκρανίας από την αγκαλιά της Μόσχας. Η πρόκληση, ωμή. Ορατός ο κίνδυνος να μην έχει η Ρωσία πρόσβαση στη Μεσόγειο μέσω της σύντομης οδού της Μαύρης Θάλασσας. Δεν μπορούσε ο Πούτιν να τον παραβλέψει. Μόνο που είδε το τυρί και όχι τη φάκα, τονίζουν οι εν λόγω κύκλοι.
Ποια ήταν η φάκα; Το οριστικό κλείσιμο της πόρτας της Ευρώπης στο ρωσικό φυσικό αέριο, μέσω του οποίου η Μόσχα έχει αποκτήσει όχι μόνο οικονομική επιρροή αλλά και τη δυνατότητα οποιαδήποτε στιγμή να κλείσει τη στρόφιγγα και να σύρει την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και την κάθε χώρα ξεχωριστά σε επιλογές και γενικά σε συγκεκριμένες πολιτικές πάνω σε κρίσιμα θέματα που κάποια στιγμή μπορεί να τεθούν στο τραπέζι, έξω από τις στρατηγικές των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό θέλησε να προλάβει η Ουάσινγκτον με την κρίση που έστησε στην Ουκρανία.
Ο σχεδιασμός, πάντα σύμφωνα με τις απόψεις των έγκυρων κύκλων, είναι να αντικατασταθεί η ροή του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη με τη «ροή» από την Αμερική του νέου καυσίμου, του σχιστολιθικού φυσικού αερίου, καθώς έχει ανακαλυφθεί ότι οι ΗΠΑ διαθέτουν υπερπλούσια κοιτάσματα. Η τιμή του σχιστολιθικού φυσικού αερίου είναι στο 1/6 της τιμής του φυσικού αερίου που εξορύσσεται συμβατικά. Συγκεκριμένα, η τιμή ανά κυβικό μέτρο είναι 3 δολάρια, ενώ για το φυσικό αέριο 17 δολάρια.
Αν οι εκτιμήσεις αυτές έχουν ισχυρή βάση, μπαίνουμε σε νέα σελίδα. Γεγονός, πάντως, είναι ότι η ανησυχία της Αμερικής για την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό άρμα του φυσικού αερίου συνδέεται με τις κινήσεις που έχουν δρομολογηθεί με τη μεταφορά φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν μέσω του αγωγού ΤΑΡ και από τα κυπριακά κοιτάσματα μέσω Τουρκίας, και ειδικά αυτό, δηλαδή η διέλευση του αγωγού μέσω Τουρκίας, κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μια άλλη ανάγνωση της κρίσης στην Ουκρανία και των σχεδιασμών που οδήγησαν σε αυτήν. Όπως και του ποιος είναι ο κερδισμένος και ποιος ο χαμένος. Κάτι, όμως, που είναι πολύ νωρίς ακόμα για να διαπιστωθεί και όχι απλώς να φανεί…