Διά χειρός…

…του καθηγητή Ιστορικής και Θεωρητικής Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Νίκου Θεοτοκά, από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ωριμάζει βιαίως».

Το θέμα είναι τώρα τι λες…

«Ασφαλώς και χρειάζονται μεγάλες τομές στο κράτος, στην οικονομία, στη νομοθεσία. Χρειάζεται να λειτουργεί επιτέλους το Δημόσιο, να λειτουργούν αποτελεσματικά οι υπηρεσίες. Χρειάζονται ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις στην Υγεία, στην Παιδεία. Πρέπει να ξαναδώσουμε στη λέξη “μεταρρύθμιση” το θετικό της περιεχόμενο. Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν για την Αριστερά, τους συνοδοιπόρους και τις παραφυάδες της. Κι εδώ ας μου επιτραπεί μια εκτίμηση, που ελπίζω να μην την υπαγορεύει μόνο η επιθυμία. Η συμπόρευση –όχι η ενοποίηση– των κομμάτων της ανανεωτικής Αριστεράς. Ασφαλώς, η διάσπαση έφτιαξε έχθρες που μοιάζουν ανυπέρβλητες. Και η τρίχα γίνεται τριχιά. Η παράδοση όμως της ανανέωσης δεν θα σταματήσει ποτέ να μας θυμίζει τις μεγάλες στιγμές και τα λόγια των ποιητών μας. “Το θέμα είναι τώρα τι λες // Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε // Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ // Μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας // Το θέμα είναι τώρα τι λες”».

****

…του Παναγή Βουρλούμη, από το άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Η “τρόικα” και το πολιτικό σύστημα».

Μας κάνουν χάρη οι «τροϊκανοί»!

«Η ανάμειξη των ξένων στον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα του πολιτικού μας οίκου είναι φυσικό να μη μας αρέσει. Αν το καλοσκεφθούμε, όμως, μας κάνουν χάρη. Εκείνα που μας λέει να διορθώσουμε τα έχουν πει και άλλοι, αλλά δεν έχουν περάσει στον πολύ κόσμο. Δεκαετίες λαϊκισμού και άσκησης ενός ακραίου πελατειακού τρόπου διακυβέρνησης έχουν αμβλύνει το αισθητήριό μας και λίγοι συνδέουν τις αιτίες της κρίσης με το πολιτικό σύστημα – την αποδίδουν σε άτομα, ναι και σωστά, αλλά τα αίτια είναι βαθύτερα. Κάποιος που στέκεται απʼ έξω μπορεί να το δει αυτό καθαρότερα και να το πει πιο ωμά. Και στην περίπτωση της “τρόικας” έχει μέσα να πιέσει. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα φτάσουμε ώς εκεί.

Η επόμενη Βουλή είναι αναθεωρητική και δίνεται μια ευκαιρία να διορθώσουμε οι ίδιοι πολλά στραβά στον τρόπο που λειτουργεί το πολίτευμα. Ίσως οι εισηγήσεις της “τρόικας” δεν είναι σύμπτωση».

****

…του πρώην υπουργού Οικονομικών, καθηγητή στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Νίκου Χριστοδουλάκη, από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο: «Γιατί παραδοθήκαμε στην “τρόικα”;».

Κάναμε κυρίαρχη την «τρόικα»

«Ο Μόντι, για παράδειγμα, δήλωσε πρόσφατα ότι η μεγάλη επιτυχία του ήταν πως κράτησε την “τρόικα” έξω από την Ιταλία, ενώ ο Ραχόι της Ισπανίας διακήρυξε το 2011 ότι ποτέ δεν θα την αφήσει να κουμαντάρει τη χώρα του και το απέδειξε. Αντιθέτως στην Ελλάδα, η προσφυγή στο ΔΝΤ είχε παρουσιαστεί το 2010 ως ευφυής αντιπερισπασμός της κυβέρνησης απέναντι στην αβελτηρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι η Γερμανία βρήκε αφορμή και τελικά το επέβαλε, παρά τη σφοδρή αντίθεση από τον πρόεδρο του Εurogroup, που το θεώρησε αχρείαστο, και του προέδρου της ΕΚΤ, που το κατήγγειλε ως παράνομο. Σε αντίθεση με άλλα κράτη, όπου η “τρόικα” διαπραγματεύεται μόνο με το υπουργείο Οικονομικών, εδώ φτάσαμε να παρεμβαίνει σε όλα τα επίπεδα διοίκησης, από απλούς υπαλλήλους ως τον πρωθυπουργό. Η απουσία ενός εθνικού σχεδίου μεταρρυθμίσεων της επέτρεψε να καθορίζει από την εκταμίευση των δανείων έως το πώς πωλείται το φρέσκο γάλα και πώς ζεσταίνεται το ψωμί».

****

…του πρώην υπουργού Γιώργου Ρωμαίου από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο: «Κριμαία και Κύπρος».

Βίοι παράλληλοι…

«Αν γυρίσουμε τις σελίδες της Ιστορίας στο 1974 θα διαπιστώσουμε ότι η τραγωδία της Κύπρου έχει κοινά σημεία με την περιπέτεια της Ουκρανίας.

Στις 16 Αυγούστου 1974 ο τουρκικός στρατός ολοκλήρωσε την “αποστολή” που ξεκίνησε τον Ιούλιο. Κατέλαβε το 36% του εδάφους του νησιού και ανάγκασε 180.000 Ελληνοκύπριους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Η Τουρκία αιτιολόγησε την εισβολή με το επιχείρημα προστασίας των Τουρκοκυπρίων. Το ίδιο επιχείρημα επικαλέστηκε και ο Πούτιν για την εισβολή στην Κριμαία.

Οι ΗΠΑ διά του Κίσινγκερ εξέφρασαν την “απογοήτευσή” τους για την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, αλλά αρνήθηκαν να παρέμβουν δυναμικά για την αποτροπή της επέκτασης και παγίωσης του τουρκικού ελέγχου της Βόρειας Κύπρου. Πρότειναν τη διπλωματική οδό για την επίλυση της κρίσης! Την ίδια οδό προτείνει και ο Πούτιν για την Κριμαία!»

****

…του Κώστα Ιορδανίδη από το σχόλιό του στην «Καθημερινή».

«Νέος Παπάγος»… ο Θεοδωράκης…

«Δεν είναι λίγοι αυτοί που περιφέρονται εδώ και μήνες αναζητώντας πρόσωπο που θα μπορούσε να συσπειρώσει τους πολίτες, να δημιουργήσει “ρεύμα”. Κατεστημένο όμως δεν υπάρχει πλέον, εν αντιθέσει με το παρελθόν. Προσωπικότητες, που να συνδέθηκαν με τις τύχες του έθνους έχουν εκλείψει από καιρό. Ως εκ τούτου αντί “νέου Παπάγου” και “Ελληνικού Συναγερμού” ανέκυψε ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης και το Ποτάμι. Για μία φορά ακόμη η ιστορία επαναλαμβάνεται ως παρωδία ή μάλλον ως θεατρική παράσταση, επαρχιωτικής εμπνεύσεως».