ΑΚΙΚΑΠ: Η φλόγα καίει ακόμα…
Συμπληρώνονται φέτος 10 χρόνια από την ίδρυση του πιο δυναμικού και πιο αυθεντικού λαϊκού Κινήματος του Πειραιά, που όμως δεν είχε τη συνέχεια που θα περίμενε κανείς στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, καθώς «χάθηκε» στη συνέχεια μέσα στις κομματικές διελκυστίνδες. Μιλάμε για το ΑΚΙΚΑΠ, το Ανεξάρτητο Κίνημα Καμινίων Απόλλωνα, που ιδρύθηκε περί τα τέλη του 2004 μετά από μία ριζοσπαστική ιδέα που είχε ο Παναγιώτης Τσίτσας (ο γνωστός στα Καμίνια ως Τάκης Αυγέρης). Ο Π. Τσίτσας σκέφτηκε ότι έπρεπε να δημιουργηθεί μία τοπική ανεξάρτητη κίνηση με σκοπό τη δημιουργία αυτόνομου δήμου ή τη συνένωση των Καμινίων με τον Ρέντη, βλέποντας την παντελή εγκατάλειψη των Καμινίων από όλες τις μεταπολεμικές Δημοτικές Αρχές του Πειραιά.
Η «ιδρυτική διάσκεψη» της νέας Κίνησης έγινε στην ταβέρνα του Μπαταγιάννη και συμμετείχαν, εκτός του Τσίτσα, οι Γ. Ευθυμίου, Γ. Κορόβηλας, Μ. Σπαντιδάκης και Δημ. Δασόπουλος. Αργότερα στην ιδρυτική ομάδα προστέθηκαν οι Στρατηγόπουλος, Οικονόμου, Γιαννίκος, Αναστασόπουλος και Ζούλια Καφούρου. Οι δικηγόροι που ασχολήθηκαν με την νομική πλευρά της κίνησης ήταν οι Μπαταγιάννης και Μαστρομηνάς. Τα ιδρυτικά μέλη αναζήτησαν μία προσωπικότητα κύρους και ευρύτερης αποδοχής για να ηγηθεί της κίνησης, μια και ο Π. Τσίτσας που ήταν ο εμπνευστής της δεν ήθελε να βγει μπροστά λόγω φόρτου εργασίας. Πρότεινε, και έγινε ομόφωνα δεκτό, να προταθεί στον γνωστό γιατρό των Καμινίων Νίκο Λεγάκη. Την επαφή έκανε ο ίδιος ο Τσίτσας καθώς γνώριζε την οικογένεια Λεγάκη από παλιά, καθώς η οικογενειακή του επιχείρηση ήταν ζαχαροπλαστεία-γαλακτοπωλεία και προμηθευόταν γάλα από τον πατέρα του Λεγάκη που είχε φάρμα με αγελάδες εκεί που σήμερα βρίσκεται η ΔΕΗ των Καμινίων! Ο Λεγάκης δέχθηκε, το ΑΚΙΚΑΠ πήγε περίφημα στις εκλογές, πήρε ποσοστό 5,5% και είχε καλή παρουσία στο δημοτικό συμβούλιο. Στη συνέχεια όταν το ΑΚΙΚΑΠ συνεργάστηκε με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ «Λιμάνι της Αγωνίας» έχασε το αυτόνομο και ανεξάρτητο προφίλ του και οδηγήθηκε σε μαρασμό. Ωστόσο η ιστορία του δεν έχει τελειώσει. Η φλόγα των Καμινίων καίει ακόμα και είναι ζήτημα χρόνου το ΑΚΙΚΑΠ να ξαναγεννηθεί. Αρκεί να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες.