ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΕΝΑ ΔΡΑΜΙ ΚΑΙ ΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Η ξηρασία μάς χτυπά
Καί τό νερό ακριβαίνει
ρίξε θεέ δυό κεραυνούς
δροσιά νά κατεβαίνει.
•••
Πέρασαν βαρυχειμωνιές
κι ή Λίμνη Μαραθώνος
μοιάζει μέ τήν πολιτική
τού τρέχοντος αιώνος.
•••
Χάνει συνέχεια νερό
κι ή στάθμη κατεβαίνει
κι ή δόξα της ή παλαιά
στά σάβανα ντυμένη.
•••
Οί Πέρσες ενικήθηκαν
μά ό χώρος ξεψυχάει
σάν πεζοπόρος στά βουνά
πού τώρα αγκομαχάει.
•••
Οί βρύσες μας βαρυπενθούν
καί ρίχνουν μόνο στάλες
καί μοιάζουνε αμόρφωτες
θνησιγενείς δασκάλες.
•••
Έτσι μέσα στήν δίψα μας
όλοι πενθηφορούμε
καί μέ κρασί τήν βγάζουμε
καί ρούχα μπλέ φορούμε.
•••
Μα ξάφνου μές
στήν σιγαλιά
καί τήν αλλοφροσύνη
βγαίνει απ’ τα άκρα
τού μηδέν
ελπίδα κι ευφροσύνη.
•••
Ρυάκι άσπρο καί μικρό
κυλά σάν ποταμάκι
κι ακούω τά θεσπέσια
τού Μίκη Θεοδωράκη.
•••
Τι μουσική είναι αυτή
ψυχές αγαλλιάζουν
καί μέσα απ’ τά σύνορα
τήν Χώρα αγκαλιάζουν.
•••
Ποτάμι ποταμάκι μου
τής λευτεριάς κουπόνι
μήν ρίχνεις άλλες ντουφεκιές
ή δίψα ξενερώνει.
•••
Αχός βαρύς ακούγεται
οί κάμποι τό γλεντάνε
καί τά χειροκροτήματα
τούς γλάρους ξεδιψάνε.
•••
Τί μαγικές ζούμε στιγμές
τί μέρες ποταμίσιες
π’ άλλοτε ήτανε στραβές
καί τώρα πάνε ίσιες.
•••
Έρχονται άλλες εποχές
μέ δροσερά ποτάμια
οί κήποι ξαναγέμισαν
μπρόκολα καί καλάμια.
•••
Ντομάτες φούλ ολόχρωμες
κόκκινες, δές, πετάνε
πάνω απ’ τά πλήθη
τών ναών
κι όλες μάς προσκυνάνε.
•••
Τώρα τό Έθνος γρηγορεί
ουρλιάζει καί φωνάζει:
Τώρα πού έχουμε νερό
χέστε μας δέν μάς νοιάζει.
•••
Ό Ποσειδώνας ό Θεός
απάσης τής θαλάσσης
τόν ποταμό του ευλογεί
–γέρο σιγά μήν κλάσεις.
•••
Ποτάμι ποταμάκι μου
μέσα στήν λειψυδρία
γέμισε τό ψυγείο μου
μέ πάθος, μέ ανδρεία.
•••
Εγώ στήν μνήμη σου
θα ‘ρθώ
τριαντάφυλλα θά φέρω
έχει χιλιάδες ή Βουλή
τά είδα και τά ξέρω.
•••
Χριστός ανέστη Χριστιανοί
πιείτε καί ξεδιψάστε
καί στό ποτάμι αδελφοί
τόν ψήφο σας ας κάψτε.
……………………………………………..
Αλφειέ, Πηνειέ, Αχελώε, Αχέροντα,
κ.λπ., ποταμοί, τώρα ξεραθείτε. Άλλο ποτάμι
εθνικό σάς καπέλωσε.
Υ Π Ο Μ Ο Ν Η.
Ο ρούς τής Ιστορίας
θά δείξει.