ΟΤΑΝ ΤΟ «ΣΤΟΛΙΔΙ» ΧΑΝΕΙ ΤΗ ΛΑΜΨΗ ΤΟΥ…
Βέβαια αντίπαλος ήταν ο Αετός Κορυδαλλού, σαφέστατα αουτσάϊντερ, που σημαίνει πως όλα κύλησαν φυσιολογικά, παρά τη σοβαρή αντίσταση (σκορ 2-1). Θα μου πείτε, που βρίσκεται το στοιχείο που χρήζει σχολιασμού; Κάτι υπάρχει. Είναι ο «αγώνας δρόμου» (και η αγωνία πλήθους ανακοινώσεων) μέχρι να δοθεί το «οκέι» από την εταιρεία που διαχειρίζεται το γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης». Μάλιστα υπήρξε ανακοίνωση της ΕΠΣΠ (που έχει πρόεδρο τον θεσσαλονικιό βετεράνο του Ολυμπιακού Γιώργο Ανατολάκη, πρώην βουλευτή του ΛΑΟΣ κ.λπ.), σύμφωνα με την οποία η «Ένωση» εκλιπαρούσε την «Καραϊσκάκης ΑΕ» να δει συμπαθητικά το αίτημα και να παραχωρήσει το γήπεδο του Νέου Φαλήρου προκειμένου να διεξαχθεί ο τελικός (δηλαδή το αυτονόητο). Ποιο ήταν το επιχείρημα του… Ανατολάκη; Ότι «δικαίωμα στο όνειρο να πατήσουν το χορτάρι σε αυτό το γήπεδο – στολίδι έχει κάθε πειραιώτης ποδοσφαιριστής»!
Κατ’ αρχάς, αυτό το «στολίδι» -για τους ανιστόρητους παράγοντες ταχύρρυθμης εκπαίδευσης της ΕΠΣΠ- δεν ανήκει στους πειραιώτες ποδοσφαιριστές, αλλά σε ένα φυσικό πρόσωπο στο οποίο το κράτος έχει χαρίσει τον χώρο για μερικές δεκαετίες. Το ότι αυτό το πρόσωπο (πασίγνωστο βέβαια…) κρύβεται πίσω από μια άχαρη ανώνυμη εταιρεία, δεν λέει απολύτως τίποτα.
Η ουσία είναι ότι οι μάγκες οι οποίοι εμπορεύονται το ιστορικό γήπεδο δεν θέλουν «μέσα στα πόδια τους» κανέναν άλλον πλην του «Θρύλου», λες και ο Εθνικός (για παράδειγμα) θα… καταπατήσει τον χώρο και θα επικαλεστεί δικαιώματα. Δεν το έπραξε, άλλωστε, τότε που έπρεπε να το πράξει, σήμερα θα το κάνει; Σήμερα που διοικείται από κάποιους «ασήμαντους» παράγοντες, άπειρους, δειλούς, χωρίς φράγκα και όραμα;
Θυμάμαι τον πρώτο καιρό που η εταιρεία του Κόκκαλη «Ιντρακάτ» έφτιαξε το καινούργιο γήπεδο, πήγαν τα «εθνικάκια» και ζήτησαν να αγωνίζεται η ομάδα τους εναλλάξ με τον Ολυμπιακό στο σύγχρονο γήπεδο. Η διοίκηση του γηπέδου δεν είχε αντίρρηση. Με την προϋπόθεση ότι θα έπρεπε να πληρώνουν ενοίκιο κάποιες χιλιάδες ευρώ για κάθε αγώνα τους. Τα έξοδα -όπως είχε ειπωθεί- ήταν πολύ μεγάλα κ.λπ.
Οι φουκαράδες οι εθνικοί έβαλαν το χέρι στη τσέπη και αφού χάιδεψαν την φόδρα του παντελονιού αποχώρησαν για το γήπεδο του Ελληνικού, το οποίο η υφυπουργός Φάνη Πάλλη – Πετραλιά, τους παραχώρησε για εννιά (;) χρόνια. Μέχρι που δέχτηκαν και από εκεί την κλωτσιά και «έστησαν παράγκα» στον καταυλισμό του γηπέδου Δήμου Ρέντη!
Αυτά τα λίγα για μια απίστευτη αδικία (της Πολιτείας) που συνεχίζεται σε βάρος ενός ιστορικού συλλόγου. Όσο για τους ποδοσφαιριστές του συμπαθούς Αετού Κορυδαλλού, πράγματι, γι’ αυτούς ήταν όνειρο να αγωνιστούν στο στολίδι του… βεζίρη!