Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω…

Εδώ και μερικές δεκαετίες, είναι γεγονός ότι ο προαναφερόμενος προβάλλει, σε κάθε δυνατή ευκαιρία που του δίνεται, το δικαίωμα στην όποιας μορφής… αυτοδιάθεση του σώματος ενός εκάστου (και μιας εκάστης), βεβαίως δε και εαυτού.

Και το δικαίωμα αυτονόητο και η προσπάθεια της προβολής (ακόμη κι αυτή) αποδεκτή.

Άλλωστε, χωρίς την αναγκαία «σύμπραξη» πρόθυμων ΜΜΕ, θα είχε πάει άπατη!

Μάλιστα!

Ωστόσο, η ανάμειξη στα κοινά, και μάλιστα με ρόλο πρωταγωνιστή, θα προϋπέθετε -κατά το κοινώς λεγόμενο- και κάποιες «περγαμηνές».

Αν όχι απαραίτητα, κάποιο «δείγμα γραφής», τέλος πάντων.

Ενδεχομένως θα αρκούσε και αυτή η «ασημότητα», η άγνοια περί του ποιου, πολύ περισσότερο όταν στους καιρούς μας περγαμηνές και δείγματα γραφής έχουν μπλέξει τους… μηρούς τους!

Οπότε, τι θέλει να πει ο «ποιητής»;

– Απλά και μόνο πως ο αξιότιμος κ. Γρ. Βαλλιανάτος -δεν θα πω «δεν δικαιούται», προφανώς δικαιούται- δεν λαθεύει μόνο κάνοντας «σημαία» του την π…..του, αλλά (μετερχόμενος σχεδόν αποκλειστικά λόγο προκλητικό και κατ’ ελάχιστο απρεπή) κακή, κάκιστη υπηρεσία προσφέρει στο «κίνημα» υπέρ του οποίου κόπτεται και αγωνίζεται.

Όσο, τώρα, για την αναφορά του ακόμη και στην παρουσία… γκέι θεατών στο Στάδιο Γ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ, στον αγώνα του Ολυμπιακού με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;

-Προφανώς, ο αξιότιμος κ. Γρ. Βαλλιανάτος έχει χάσει προ πολλού την μπάλα!

ΥΓ.: Το μόνο βέβαιο, πάντως, είναι πως ουδέποτε θα υπάρξει εποχή -όσες… χιλιετίες και να περάσουν- που στις εξέδρες θα βρίσκονται 40.000… γκέι! ΟΚ;