Τα ψέματα του Γ. Παπανδρέου για τις ΜΚΟ
Έτσι, ο Γ. Παπανδρέου, που αισθάνεται ότι βάλλεται αδίκως από παντού και θέλοντας να εμφανιστεί ως «θύμα», έσπευσε να μιλήσει, βιαστικά, πρόχειρα και απροετοίμαστα, μέσω του εκπροσώπου του κ. Ελενόπουλου, για το θέμα των ΜΚΟ (αν και οι πιο καχύποπτοι απέδιδαν το ότι οι ανακοινώσεις του έβγαιναν με μεγάλη καθυστέρηση στην απουσία του σε κάποια εξωτική χώρα καθώς το τελευταίο δεκαπενθήμερο έχει επισκεφθεί την Ινδία, την Κορέα και άλλες τέτοιες χώρες).
Έτσι, ο Γ. Παπανδρέου κατήγγειλε όσους τον εμπλέκουν με τις ΜΚΟ, δηλώνοντας ότι ο ίδιος είναι εκείνος που θωράκισε το θεσμικό πλαίσιο των ΜΚΟ και άνοιξε τον δρόμο για τη δικαστική διερεύνησή τους, θεωρώντας ότι απευθύνεται σε αδαείς ή αφελείς.
Αν είχε διδαχθεί τη σεμνότητα, τουλάχιστον, ο κ. Παπανδρέου θα προτιμούσε να σιωπήσει καθώς έχει αποδείξει ότι δεν διαθέτει το ανάστημα να απολογηθεί στον ελληνικό λαό για ένα «έγκλημα» κατά της δημόσιας περιουσίας το οποίο φέρει τη σφραγίδα και την υπογραφή του.
Ο κ. Παπανδρέου ψεύδεται διαρκώς και συστηματικώς στο θέμα των ΜΚΟ. Η έκρηξη των ΜΚΟ και κυρίως η κατακόρυφη αύξηση των χρηματοδοτήσεων προς αυτές έγιναν τη δική του εποχή, όταν ανέλαβε το ΥΠΕΞ, μετά την καρατόμηση του Θ. Πάγκαλου για την υπόθεση Οτσαλάν. Τότε εισέβαλαν στο ΥΠΕΞ οι σύμβουλοι και οι φίλοι, αυτοί που «δεν μιλούσαν καλά την ελληνική» και οι οποίοι είχαν διαπρέψει και στο επικερδές σπορ των ΜΚΟ στο εξωτερικό. Έτσι, σταδιακά, στήθηκε ολόκληρη φάμπρικα σύστασης ΜΚΟ, οι οποίες με άνωθεν εντολή έβλεπαν τα προγράμματα που πρότειναν είτε αφορούσαν την Ελλάδα, είτε την Τουρκία, είτε τη Σενεγάλη, να εγκρίνονται αυτομάτως και να αρχίζει η χρηματοδότηση. Για να στηθεί αυτός ο μηχανισμός, για τον οποίο φυσικά δεν μπορεί να αποδειχθεί εάν ξέπλενε χρήμα για άλλους ή απλώς αποτελούσε το μέσο για τη διεύρυνση της επιρροής του Γ. Παπανδρέου σε όλη την Ελλάδα και σε πολλές διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, έπρεπε να εξασφαλισθεί ότι το θεσμικό πλαίσιο θα είναι τόσο χαλαρό ώστε να διευκολύνεται η αρπαγή του δημοσίου χρήματος.
Και αυτό ακριβώς συνέβη και παρά τα όσα δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου, αυτοδιαψεύδεται, καθώς από το 1999, που υπήρξαν οι πρώτες καταγγελίες, φτάσαμε στο 2011 για να απολογείται η ίδια η κυβέρνησή του στο Κοινοβούλιο για το ανύπαρκτο και διάτρητο θεσμικό πλαίσιο των ΜΚΟ και να υπόσχεται θεσμικές πρωτοβουλίες. Και τότε, όμως, δεν αποτέλεσε πολιτική επιλογή του Γ. Παπανδρέου η θωράκιση του θεσμικού πλαισίου, αλλά υποχρεώθηκαν να το πράξουν μετά την αποκάλυψη ότι τα στοιχεία με τις χρηματοδοτήσεις των ΜΚΟ, που είχε καταθέσει ο υφυπουργός Εξωτερικών Σπύρος Κουβέλης (προερχόμενος και αυτός από την… κοινωνία των πολιτών) στη Βουλή, ήταν ανακριβή και ψευδή.
Πιάνοντας την άκρη του νήματος, οι δικαστικές και διωκτικές αρχές θα μπορέσουν εύκολα να διαπιστώσουν πολλούς συνδετικούς κρίκους μεταξύ των «ιδιοκτητών» ΜΚΟ και πολιτικών προσώπων και φορέων.
Αλλά ο Γ. Παπανδρέου έχει πολλούς ακόμη λόγους για τους οποίους πρέπει να σιωπά. Δεν είναι μόνο ότι φρόντισε να τοποθετήσει επικεφαλής στην ΥΔΑΣ τον πιο έμπιστό του άνθρωπο, που γνώριζε όλα τα παράθυρα της λειτουργίας των ΜΚΟ, τον Άλεξ Ρόντο.
Δεν είναι ότι ο αδελφός του Ανδρίκος Παπανδρέου είχε ΜΚΟ.
Αλλά όταν η ίδια η μητέρα του Μαργαρίτα Παπανδρέου έχει εισπράξει δεκάδες επιχορηγήσεις για τη δική της ΜΚΟ, τη Winpeace και τη συνεργαζόμενη ΚΕΔΕ, αποτελεί πραγματικό θράσος το να κατηγορεί όσους κάνουν λόγο για εμπλοκή του στην υπόθεση των ΜΚΟ.
Δεκάδες συναντήσεις μιας παρέας γυναικών από την Ελλάδα και την Τουρκία, γύρω από τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, που γίνονταν πότε σε πολυτελή ξενοδοχεία και θέρετρα στην Ελλάδα και πότε στην Τουρκία, χρηματοδοτούνταν από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και μάλιστα επί υπουργίας του γιου της Γ. Παπανδρέου. Δεν είναι τυχαίο, φυσικά, ότι είναι από τις λίγες περιπτώσεις ΜΚΟ που για όλα τα προγράμματά της οι φάκελοι έκλειναν εύκολα και αρχειοθετούνταν αμέσως…
Εξάλλου, θα ήταν πολύ πιο έντιμο να ζητήσει ο ίδιος να ανοίξουν και πάλι όλες οι χρηματοδοτήσεις που έχει λάβει η μητέρα του και να ελεγχθούν τα παραστατικά για να αποδειχθεί ότι η… μητέρα του Καίσαρα είναι και φαίνεται τίμια.
Και μετά ας μιλήσει, προσπαθώντας να πείσει ότι δεν έχει σχέση με το… έγκλημα.
Κωνσταντίνος Τσάκαλος