Μας έχει παραλύσει η τρομοκρατία της αβεβαιότητας…

// Tι είναι για εσάς η Σοφία Βέμπο;
Για μένα η Σοφία Βέμπο είναι η βροντερή φωνή της Ελλάδας! Ήταν εκείνη που με τη δύναμη και τη θέλησή της έκανε το χρέος της για την πατρίδα της. Ήταν ταγμένη στην ελευθερία της χώρας. Για μένα η Βέμπο είναι παράδειγμα. Πρότυπο θάρρους, αγωνίστριας και τεράστιας καλλιτέχνιδος. Αν ο καθένας μας, αυτές τις δύσκολες μέρες που ζούμε, έχει λίγο στην άκρη του μυαλού του το πώς η Σοφία Βέμπο κοιτούσε μπροστά με βάση τα πιστεύω της, θα πάρει μεγάλο κουράγιο.

// Ζούμε και σήμερα έναν πόλεμο;
Νομίζω πως είναι ξεκάθαρο. Απλώς το άσχημο είναι ότι αυτήν την περίοδο δεν υπάρχει αντίσταση.

// Γιατί δεν επαναστατούμε;
Γιατί υπάρχει ένας τεράστιος φόβος. Κατάφεραν μέσα από την πλύση εγκεφάλου που κάνουν τα ΜΜΕ, χρεοκοπούμε δεν χρεοκοπούμε, θα έχουμε βενζίνη-δεν θα έχουμε, θα έχουμε φαγητό-δεν θα έχουμε, θα έχουμε φάρμακα-δεν θα έχουμε, να μας δημιουργήσουν ένα είδος αναπηρίας. Είμαστε ανάπηροι, δεν μπορούμε να κουνηθούμε, μας έχει παραλύσει η τρομοκρατία της αβεβαιότητας. Φοβόμαστε να τους πετάξουμε τους δανειστές έξω από τη χώρα για να μη διακινδυνεύσουμε το ένα πιάτο φαγητό που έχουμε ακόμη στο τραπέζι μας. Αλλά η ζωή δεν είναι ένα πιάτο φαγητό. Αυτό λέγεται επιβίωση και όχι πολιτισμός. Αν δεν διακυβευτεί ακόμη και αυτό το πιάτο φαγητό, αν δεν σπάσουν αυγά -που έλεγε και η γιαγιά μου- ομελέτα δεν γίνεται.

// Γιατί δεν βγαίνουμε στους δρόμους;
Το πάρτι της επίπλαστης ευμάρειας τελείωσε για τους περισσότερους, αλλά όχι για κάποιους ακόμη. Και αυτοί οι κάποιοι που έχουν λεφτά και εξουσία αδιαφορούν για το σύνολο. Και για να βγάλεις από την πόλη τον εχθρό, να πεις το μεγάλο «ΟΧΙ», χρειάζεται συνολική εθνική συνείδηση.
Άκουγα τον Στουρνάρα που έλεγε «κάντε ακόμη λίγο υπομονή Έλληνες, ξέρω τις θυσίες σας, φάγαμε τον γάιδαρο, μας έμεινε η ουρά». Αυτή η ουρά που έμεινε έχει κόστος σε ζωές και ξεπούλημα της εθνικής μας περιουσίας.

// Οι εποχές φτιάχνουν τους ήρωες;
Ναι. Το πιστεύω. Η εποχή φτιάχνει τους ήρωες. Οι ήρωες πάντα έχουν προσωπικότητα. Σήμερα το πρόβλημα της εποχής μας είναι η έλλειψη προσωπικοτήτων παγκοσμίως. Στην Ελλάδα δεν βλέπω κανέναν να ορθώνει το ανάστημά του.

// Δηλαδή;
Δηλαδή, δεν υπάρχει κανένας να τραγουδήσει «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά». Δεν υπάρχει ηγέτης που να πει «όχι, δεν θέλουμε συσσίτια, δεν θέλουμε άστεγους, οικογένειες χωρίς φως και θέρμανση, εργαζόμενους να δουλεύουν για 300 ευρώ τον μήνα και πατεράδες να αυτοκτονούν από τα χρέη». Πού είναι αυτός ο ηγέτης, που θα τον πιστέψει ο λαός και θα συστρατευθεί για το καλό της χώρας; Δεν υπάρχει. Γιατί δεν υπάρχει; Γιατί την Ελλάδα την εξουσιάζουν και την ελέγχουν τα μεγάλα διεθνή συμφέροντα. Αλλά ας μην κλείνουμε τα μάτια μας στα πρώτα θύματα του οικονομικού πολέμου. Η συμπόνια μας δεν φθάνει.

// Ποια πτυχή της ζωής της Βέμπο σάς συγκλόνισε;
Το πισώπλατο μαχαίρωμα από τον αδελφό της. Που του τα έδωσε όλα και εκείνος την εγκατέλειψε.

// Τι πιστεύετε ότι είναι η Βέμπο για τη Μαρινέλλα;
Το ίνδαλμά της. Νομίζω ότι η Μαρινέλλα όφειλε αυτήν την παράσταση στη Σοφία Βέμπο. Η Βέμπο είχε πάει και είχε ακούσει τη Μαρινέλλα. Αυτό δεν το ξέχασε ποτέ. Όπως μου είπε, πραγματοποίησε ένα όνειρο πολλών ετών. Τη δούλευε στο μυαλό της αυτήν την παράσταση με τους 50 ηθοποιούς για θίασο στο «Badminton» εδώ και έναν χρόνο. Σενάριο, μουσική, πρόβες ενός έτους.

// Τι λατρεύετε στη Μαρινέλλα;
Η Μαρινέλλα είναι μαχητής. Ξέρει να δουλεύει και να μάχεται. Δουλεύει συνέχεια. Ποτέ δεν ζήτησε τίποτα, δεν της χαρίστηκε κάτι, τα κατάφερε με το σπαθί της. Το όνειρο της Μαρινέλλας δεν ήταν να γίνει σταρ. Το όνειρο της Μαρινέλλας είναι να τραγουδάει και να δημιουργεί. Αν δεν δημιουργεί, βαριέται και κάνει κακό στην υγεία της.

// Η μουσική ανεβάζει την ψυχολογία;
Το καλύτερο φάρμακο. Το αντίδοτο στην εθνική μας κατάθλιψη. Τραγουδήστε, Έλληνες. Κάντε την προσωπική σας αντίσταση.

// Το θέατρο τι δίνει στον κόσμο;
Αλήθεια, μέτρο και αξίες. Το θέατρο τρέφει την καρδιά. Η ψυχή θέλει τροφή. Είναι τιμή για μένα που η Μαρινέλλα με διάλεξε για να παίζω τον πιο κοντινό άνθρωπο της Βέμπο. Το άτομο που είναι μαζί της σε κάθε στιγμή της ζωής της, που την αγαπά υπερβολικά. Σου δίνει τεράστιες χαρές το να είσαι θεατρίνος.

// Τι συμπέρασμα βγάζετε από αυτήν την ιστορική παράσταση, που καταχειροκροτείται από τον κόσμο;
Ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και ποτέ δεν μαθαίνει. Αέναος κύκλος στα ίδια λάθη. Δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Όποιος μας υπόσχεται λεφτά τον ψηφίζουμε. Αυτόν που θα μας υποσχεθεί δουλειά ίσως θα πρέπει να τον δούμε με άλλο μάτι.

// Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα της φυλής μας;
Η έλλειψη παιδείας. Αυτή είναι η τραγική μας ιστορία. Και δεν μιλώ για τη μόρφωση του πανεπιστημίου, μιλάω για μια πιο βαθιά και ουσιαστική παιδεία. Οι παππούδες μας στα χωριά ήταν πιο σοφοί, πιο εργατικοί, πιο φιλότιμοι, τίμιοι. Καλύτεροι άνθρωποι. Η γειτονιά στο χωριό ξεπερνά τον ατομικισμό, το συμφέρον. Η πόλη έχει μοναξιά.

// Μεγαλώσατε σε μια οικογένεια με επτά παιδιά. Σας έλειψε κάτι; Πώς ήταν;
Η οικογένεια είναι το παν. Είναι οι ρίζες μας. Η μάνα, ο πατέρας είναι η ανιδιοτελής αγάπη. Η οικογένεια είναι ασφάλεια, προστασία στις δυσκολίες της ζωής.

// Τι σας λέει ο κόσμος στα καμαρίνια, στον δρόμο, στο φουαγιέ μετά το τέλος της παράστασης;
Ότι δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει μια Βέμπο. Η Βέμπο φυλακίστηκε. Κυνηγήθηκε από τους Γερμανούς. Για να σωθεί από τον ναζί μεταμφιέστηκε σε μοναχή, μπήκε σε καράβι των συμμάχων και φυγαδεύτηκε στην Αίγυπτο. Σπάνια προσωπικότητα, δεν επαναλαμβάνεται εύκολα. Ήταν ένα θαύμα. Ακόμη και στη χούντα έκρυβε φοιτητές στο σπίτι της παρότι ήταν ηλικιωμένη πια. Μακάρι, ή ας ελπίσουμε, κάποια στιγμή να σκεφτούμε να δράσουμε σαν τη Βέμπο.

// Έρωτες μίσους, πάθους, σαν και αυτόν που είχε η Βέμπο με τον συνθέτη Τραϊφόρο, υπάρχουν σήμερα; Αυτός να τη θαυμάζει, η πρώτη γνωριμία να είναι για αυτόν ψυχρολουσία, δεκαεννέα χρόνια αρραβωνιασμένοι και μετά να έρθει ο γάμος;
Πιστεύω ότι υπάρχουν και σήμερα, και ευτυχώς που υπάρχουν γιατί η ζωή και η Γη γυρίζουν γύρω από τον έρωτα.

// Πληροφορηθήκαμε ότι μαζί με τον Σταμάτη Φασουλή θα υποδυθείτε δύο δολοφονικές γριούλες στο «Θέατρο Παλλάς» μετά το Πάσχα. Αν δεν κάνω λάθος, πρόκειται για το έργο «Αρσενικό και παλιά δαντέλα»…
Το πνεύμα πρόθυμο, η σάρκα αδύναμη. Μου χτύπησαν το καμπανάκι οι γιατροί για υπερκόπωση. Τον αγαπάω τον Φασουλή, μεγάλη τιμή για μένα, αλλά πάνω από όλα η υγεία. Το καλοκαίρι αποφασίσαμε να κάνουμε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με την παράσταση «Θα σε πάρω να φύγουμε». Ο καλλιτέχνης πιστεύω, στον καιρό της κρίσης, πρέπει να είναι παρών και να μιλάει στην ψυχή των θεατών. Θέλω με χιούμορ να δουν, από την Ξάνθη μέχρι την Κρήτη, την Ιστορία της Ελλάδας μέσα από τα μάτια της επιθεώρησης.

// Τι θα έλεγε η κυρία επιθεώρηση σήμερα;
Αυτό που θα έλεγε νομίζω είναι: «Έλληνες, θα περάσει και αυτό»! Η κυρία επιθεώρηση ήταν πάντα καπάτσα και αισιόδοξη!