Λύση ανάγκης ο Άρης
Ο κ. Σπηλιωτόπουλος κατέρχεται στον στίβο με υψηλές φιλοδοξίες, ωστόσο υπάρχουν ορισμένες παράμετροι που θα δυσκολέψουν, ενδεχομένως και να υπονομεύσουν, τις προσπάθειές του.
Η υποψηφιότητά του ήταν αναμφισβήτητα «λύση ανάγκης» αφού η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας κατέληξε σ’ εκείνον μετά την άρνηση πρωτοκλασάτων και προβεβλημένων στελεχών, όπως οι Άδ. Γεωργιάδης, Όλγα Κεφαλογιάννη, Ν. Δένδιας, Μ. Βορίδης κ.ά. Επιπλέον είναι γνωστό τοις πάσι ότι στο Μέγαρο Μαξίμου και στο περιβάλλον του Αντ. Σαμαρά δεν τρέφουν για εκείνον τα καλύτερα αισθήματα. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι μετά την πρώτη μέρα που ο κ. Σπηλιωτόπουλος έθεσε την υποψηφιότητά του στη διάθεση του κόμματος, παράγων της Λ. Συγγρού έσπευσε να απορρίψει το ενδεχόμενο αυτό. Από την άλλη πλευρά η διείσδυση του Γ. Καμίνη στη μάζα των κεντροδεξιών ψηφοφόρων, των μικρομεσαίων, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο το έργο του κ. Σπηλιωτόπουλου, αφού περιορίζει τη δεξαμενή των ψηφοφόρων που μπορεί να απευθυνθεί. Σημειωτέον ότι οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι ήταν εκείνοι που στις εκλογές του 2010 είχαν γυρίσει την πλάτη στον Ν. Κακλαμάνη και είχαν επενδύσει στον κ. Καμίνη, καθότι το προφίλ του τους ενέπνευσε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη.
Αν και η θητεία του τελευταίου δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα επιτυχημένη, ωστόσο εξακολουθεί να έχει υψηλό δείκτη δημοφιλίας, όπως δείχνουν όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι η υποψηφιότητα του κ. Σπηλιωτόπουλου διαθέτει τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα «μαγνητίσουν» τους συγκεκριμένους ψηφοφόρους ώστε να μπουν στη διαδικασία επαναπατρισμού. Σ’ αυτό δεν βοηθούν προφανώς γεγονότα και συμπεριφορές του πρόσφατου παρελθόντος που είχαν να κάνουν είτε με τα πεπραγμένα του στην κυβέρνηση Καραμανλή είτε με τις «λάιφ-στάιλ» αναζητήσεις του.
Συγκριτικά με τον κ. Καμίνη και τον κ. Κακλαμάνη, ο κ. Σπηλιωτόπουλος υπερτερεί ηλικιακά τουλάχιστον, ως εκ τούτου θα μπορούσε να απευθυνθεί σε νέους ψηφοφόρους.
Ωστόσο, δεν είναι νέος στην πολιτική, αφού βρίσκεται στη Βουλή επί μία δεκαετία, ενώ έχει διατελέσει και υπουργός.
Εν κατακλείδι, όπως λένε πολιτικοί αναλυτές και επικοινωνιολόγοι, ο κ. Σπηλιωτόπουλος πρέπει αφενός να παρουσιάσει ένα όραμα, ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την Αθήνα, και αφετέρου ένα ψηφοδέλτιο όπου θα υπάρχουν πρόσωπα με ικανότητες, αυξημένη εμπειρία, καταξιωμένα επαγγελματικά και προπάντων απαλλαγμένα από το οτιδήποτε παλαιοκομματικό και απαξιωμένο στη συνείδηση των πολιτών. Σημαντικό ρόλο θα παίξει και ο βαθμός συμμετοχής και υποστήριξης που θα έχει κεντρικά από το κόμμα και ξεχωριστά από καθένα από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Αν επικρατήσουν μίση του παρελθόντος, αντιπάθειες και προσωπικές στρατηγικές, θα αυξηθούν αυτόματα και οι πιθανότητες ενός αρνητικού αποτελέσματος. Που δεν θα έχει αντανάκλαση μόνο στον κ. Σπηλιωτόπουλο, αλλά και στη Νέα Δημοκρατία.