Συνομιλίες για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναγνώριση του ψευδοκράτους

Το κείμενο ενσωμάτωσε ουσιαστικά τις Τουρκικές απόψεις και τις κατέστησε Ελληνικές προτάσεις. Δεν είναι η μοναδική Ελληνοποίηση Τουρκικών απόψεων και διεκδικήσεων. Το ίδιο έκανε ο Νίκος Αναστασιάδης με την Αμμόχωστο. Παραμέρισε τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, που ζητούν την απόδοση της κατεχόμενης πόλεως στους νόμιμους ιδιοκτήτες της, ανεξάρτητα από τη λύση του Κυπριακού, ως χειρονομία καλής θελήσεως. Ο ίδιος δηλαδή ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης και ο υπουργός Εξωτερικών Γιαννάκης Κασουλίδης αποσυνέδεσαν την Αμμόχωστο από τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και την ενέταξαν σε Μέτρα Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης, όπως αυτά για τα οποία γίνεται λόγος στο σχέδιο του κοινού ανακοινωθέντος.

Στο ίδιο πνεύμα, ο Κύπριος Πρόεδρος υπέβαλε την πρόταση για συνάντηση εκπροσώπων των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, αντιστοίχως στην Άγκυρα και την Αθήνα, με αξιωματούχους των υπουργείων Εξωτερικών Τουρκίας και Ελλάδος ως ένδειξη αμοιβαίας αναγνωρίσεως και ισότητας των δύο μερών. Εξίσωση δηλαδή της Κυπριακής Δημοκρατίας με το ψευδοκράτος, με άλλοθι ότι πρόκειται για εκπροσώπους κοινοτήτων και όχι κρατών. Εξίσωση επίσης της Τουρκίας -της εισβολής και της κατοχής- με την Ελλάδα.

Η πρόταση ενσωματώνει στην ουσία τις γνωστές Τουρκικές απόψεις και οι αδιανόητες αυτές υποχωρήσεις παίρνουν τη μορφή Ελληνικών προτάσεων που γίνονται αποδεκτές από την Τουρκική πλευρά. Κατατίθενται επιπλέον και στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και κωδικοποιούνται οριστικά ως Ελληνικές θέσεις.

Λίγες μέρες πριν, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και είχε συναντήσεις με όλους τους αξιωματούχους του. Σε συνέντευξη τύπου, μέσα στο ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο, μίλησε με τον πιο απαξιωτικό τρόπο για την Κύπρο, επανέλαβε για μια ακόμη φορά ότι δεν την αναγνωρίζει και δήλωσε απροκάλυπτα ότι η μόνη αποδεκτή λύση στην Κύπρο είναι η λύση των δύο κρατών.

Την περασμένη εβδομάδα, ενώ υποτίθεται ότι διεξάγονται εντατικές παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, με Αμερικανική διαμεσολάβηση, για να επιτευχθεί συμφωνία στο κείμενο του κοινού ανακοινωθέντος, η Άγκυρα προέβη στη μεγαλύτερη πρόκληση κατά της Κύπρου. Τουρκική φρεγάτα εισήλθε στην καρδιά της Κυπριακής ΑΟΖ και παρενόχλησε το Νορβηγικό ερευνητικό σκάφος Princess, που διεξάγει έρευνες για λογαριασμό της Γαλλικής εταιρείας Total. Μια καλά υπολογισμένη δηλαδή κίνηση για να ασκηθεί και στρατιωτική πίεση στην Κύπρο, παραλλήλως προς τις Αμερικανικές και Βρετανικές διπλωματικές πιέσεις.

Την ίδια στιγμή, η Άγκυρα κάνει πράξη ένα παλαιό σχέδιο για μεταφορά νερού στην κατεχόμενη Κύπρο με υποθαλάσσιο αγωγό. Αναλαμβάνει, δηλαδή, έργα που προωθούν όχι, προφανώς, την αποχώρησή της από την Κύπρο αλλά τον στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου. Στο πλαίσιο αυτό, η Άγκυρα διεκδικεί ίσο μερίδιο από το φυσικό αέριο της Κύπρου και τη μεταφορά του με αγωγό μέσω Τουρκίας.

Με τόσο προφανή τα Τουρκικά σχέδια, τι επιδιώκει ο Πρόεδρος της Κύπρου, με την επανάληψη, με κάθε κόστος, των διακοινοτικών συνομιλιών, πάνω σε μια βάση που προδιαγράφει την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη μετατροπή της σε Ελληνοκυπριακή κοινότητα;

Λίγες μέρες πριν, ο Γενικός Γραμματέας Μπαν Κι Μουν, μιλώντας στη διάσκεψη ασφαλείας του Μονάχου, αναφέρθηκε, αντί στην Κυπριακή Δημοκρατία, σε «Ελληνοκυπριακή κοινότητα». Σε επίμονα διαβήματα της Ελληνικής πλευράς να επανορθώσει, απέφυγε να το κάνει κατά σαφή τρόπο και περιορίσθηκε σε δικαιολογίες ότι δήθεν η αναφορά του έγινε εκ παραδρομής. Περιέργως, όμως, η ίδια παραδρομή έγινε και κατά την ενημέρωση για το Κυπριακό του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Είναι ένα δείγμα προς ποια κατεύθυνση οδηγείται το Κυπριακό, με τρισμέγιστη ευθύνη της ηγεσίας της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδος, που κρατά αποστάσεις ασφαλείας αλλά συμπορεύεται με πρωταγωνιστή τον υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Βενιζέλο.

Διαβάζοντας το κείμενο του προτεινομένου κοινού ανακοινωθέντος για τη σχεδιαζόμενη συνάντηση των ηγετών των δύο κοινοτήτων, αναρωτιέται κανείς ποιο είναι το Κυπριακό; Η αναγνώριση κυριαρχίας, ισότητας και «ακεραιότητας» στο ψευδοκράτος της Τουρκικής κατοχής;

Ο εμπαιγμός για δήθεν «σεβασμό των δημοκρατικών αρχών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών», όταν η Ελληνική πλειοψηφία του 80% υποτάσσεται σε μια μειοψηφία 18% που ελέγχεται και καθοδηγείται από την Άγκυρα;

Η αναγνώριση μιας ενιαίας δήθεν κυριαρχίας «η οποία όμως προέρχεται εξίσου από τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους;».

Η αναγνώριση μιας δήθεν «ομοσπονδιακής» ιθαγένειας αλλά παραλλήλως και δύο άλλων ιθαγενειών που θα παρέχονται από τα «ίσα» «συνιστώντα κράτη»;

Μήπως το επιτήδειο αμάλγαμα μεταξύ «διζωνικής ομοσπονδίας» και των «αρχών πάνω στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση;».

Προφανώς, η διατύπωση αυτή παραπέμπει στην αναγνώριση του εκτρώματος της προετοιμαζόμενης «λύσεως» ως πρωτογενούς Ευρωπαϊκού δικαίου.

Δεν υπάρχει, βεβαίως, πουθενά σ’ αυτό το κείμενο αναφορά σε εισβολή, κατοχή, πρόσφυγες, εποίκους και σε όλα τα άλλα που συνιστούν το πραγματικό Κυπριακό πρόβλημα.

Ο θλιβερός αυτός κατήφορος της Κυπριακής ηγεσίας, με συμπαραστάτη τον ολέθριο πρώην Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια, απειλεί την ίδια την ύπαρξη του Κυπριακού Ελληνισμού. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι το έρεισμα του Κυπριακού Ελληνισμού και πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού.

Διακοινοτικές συνομιλίες πάνω σε μια τέτοια βάση προωθούν το σενάριο για την αποαναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την εξίσωσή της με το ψευδοκράτος.

Είναι ένα σενάριο, που με τη βοήθεια των λεγομένων Μέτρων Οικοδομήσεων Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) αποβλέπει στη σταδιακή και ντε φάκτο επιβολή «λύσεως» δύο κρατών, υπό την εγγύηση και στρατιωτική παρουσία στο διηνεκές της Τουρκίας.

Η Κύπρος δεν έχει κανένα συμφέρον να επισπεύδει για δήθεν «λύση», που θ’ ανοίξει την πόρτα για πλήρη καταστροφή του Κυπριακού Ελληνισμού. Προτιμότερη στη φάση αυτή είναι η στρατηγική αναμονή, με αξιοποίηση του φυσικού αερίου, που θα ενισχύσει τη θέση της Κύπρου.