ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ

Από το ποσοστό που θα πάρει, όμως, θα εξαρτηθεί η παράταση ζωής της δικομματικής κυβέρνησης και, φυσικά, το αν το ΠΑΣΟΚ θα έχει επόμενη μέρα.

Αρκετά ανησυχητικά είναι για τη Νέα Δημοκρατία τα κρυφά γκάλοπ. Αλλά και αυτά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κάθε άλλο παρά αφήνουν την παραμικρή αισιοδοξία για ένα κάπως αξιοπρεπές αποτέλεσμα, που θα επιτρέπει να συνεχίσει η κυβέρνηση με το γνωστό σλόγκαν, με το οποίο και προκάτοχοι του Σαμαρά πρωθυπουργοί ξεπέρασαν τον σκόπελο, ότι «πήραμε το μήνυμα».

Γνώστες των γκάλοπ αυτών, που ασφαλώς τα έχουν υπόψη τους στο Μαξίμου, μιλούν για προβάδισμα του Τσίπρα με μεγάλη διαφορά, με τη ΝΔ να έχει το «1» μπροστά στο ποσοστό της. Η στρατηγική που έχει επιλέξει κάθε άλλο παρά αποτρέπει τον πολίτη από το να ψηφίσει προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για τις καταστροφικές συνέπειες που έχει στη ζωή του η κυβερνητική πολιτική και να πιέσει για αλλαγή, και δεν τον πείθει ότι πρέπει να ψηφίσει για την Ευρωβουλή, για δήμαρχο και περιφερειάρχη. Ο πολίτης έχει για πρώτη φορά τη δυνατότητα να στείλει το μήνυμά του, ότι δεν πάει άλλο, τελείωσαν οι αντοχές του.

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το μετρήσει ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς, γιατί το επιτελείο του και οι στενοί συνεργάτες του φαίνεται να ζουν σε άλλο κόσμο και νομίζουν ότι οι εκλογές του Μαΐου θα είναι όπως οι πριν από τα Μνημόνια.

Οι πολίτες ξέρουν ότι, ακόμη κι αν θα ήθελαν να ψηφίσουν για να βγάλουν τον δήμαρχο που πιστεύουν ότι θα είναι ο καλύτερος για την πόλη τους, η ψήφος τους θα ερμηνευθεί το ίδιο βράδυ από τα κυβερνητικά κόμματα ως επιδοκιμασία της πολιτικής της άγριας λιτότητας, των ανελέητων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις και της συνεχούς φοροεπιδρομής.

Πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι που κυκλοφορούν και μπορούν να βλέπουν χωρίς παραμορφωτικά γυαλιά τι συμβαίνει στην Αγορά και στο κάθε σπίτι εκτιμούν ότι τα πράγματα θα χειροτερεύσουν και οι κάλπες θα είναι οδυνηρές για την κυβέρνηση. Και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στις μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες, που έχουν αρχίσει να μην είναι καθόλου ευχάριστες για το Μέγαρο Μαξίμου, ανεβάζοντας τους τόνους κατά της κυβέρνησης. «Βήμα», «Καθημερινή» και «Πρώτο Θέμα» ήταν φωτιά την περασμένη Κυριακή.

Για τον σουλτάνο που έμεινε στην Ιστορία ως «Ο φορομπήχτης» έγραφε στο άρθρο του στο «Βήμα» ο Σταύρος Ψυχάρης, αναφέροντας ότι στο τέλος, όταν είχε παραβάλει φόρους, ρώτησε τον χαφιέ του τι λέει ο λαός και εκείνος του είπε:

«Όλοι στο παζάρι γελάνε. Καλά τους κάνεις! Όλοι γελάνε, κανείς δεν σε βρίζει πλέον!».

Και ο σουλτάνος τού απάντησε:

«Βλάκα! Ο νέος φόρος αποσύρεται. Ο θρόνος μου τρίζει».

Και ο κ. Ψυχάρης κλείνει το άρθρο του ως εξής: «Δεν αλλάζουν απλώς μόνον οι νόμοι όταν είναι προδήλως ανόητοι. Εκδιώκονται και οι φορομπήχτες».

Το μήνυμα σαφέστατο. Άγνωστο αν μεταφράστηκε σωστά από το Μαξίμου.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η «Καθημερινή», που σημείωνε: «Όλοι νιώθουν όμηροι ενός τερατώδους μηχανισμού. Είναι ώρα οι υπεύθυνοι να διορθώσουν τα λάθη τους και να απλοποιήσουν τα πράγματα, γιατί οδηγούν τους νομοταγείς νοικοκύρηδες πολίτες σε έκρηξη».

Από κοντά και ο εκ των εκδοτών του «Πρώτου Θέματος» Αναστάσης Καραμήτσος, που απευθυνόμενος στον Σαμαρά κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον ίδιο τον πρωθυπουργό: «Καθαρά και ξάστερα λοιπόν, λίγους μήνες προ των εκλογών, ό,τι «μαζεύετε» εσείς σε ψήφους και εντυπώσεις, το ξοδεύουν οι ανίκανοι άνθρωποί σας στον οικονομικό και επικοινωνιακό σχεδιασμό. Επιτέλους, μαζέψτε τους όσο υπάρχει ακόμα καιρός, όσο διαρκεί το δικό σας πολιτικό κεφάλαιο στον κόσμο».

Όταν αυτά τα επισημαίνουν τρεις εφημερίδες που δεν είναι εχθρικές προς την κυβέρνηση, πόσο πιο οργισμένος είναι ο κόσμος, που δέχεται τη φορομπηχτική λαίλαπα; Και αυτός ο κόσμος με ποιες διαθέσεις θα πάει στην κάλπη;

Έγκυροι πολιτικοί παρατηρητές, με εμπειρίες πάρα πολλές, πιστεύουν ότι η τελευταία ευκαιρία για τον Αντώνη Σαμαρά, πριν φθάσει στην γκιλοτίνα των εκλογών του Μαΐου, είναι η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές τον Μάρτιο, χωρίς να ζητήσει την… άδεια της κυρίας Μέρκελ, αλλά αντίθετα αγνοώντας την. Και, φυσικά, όχι ευαγγελιζόμενος την ίδια πολιτική, αλλά μια εντελώς διαφορετική, κόβοντας τον ομφάλιο λώρο με τα ως τώρα γενόμενα. Είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν, βάζοντας κάτω τις δυνατότητες και τις προοπτικές της χώρας, ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της, περιορίζοντας τις δαπάνες στον μέσο όρο των ευρωπαϊκών χωρών και πιάνοντας τον αντίστοιχο μέσο όρο στα έσοδα, φορολογώντας τον παραγόμενο πλούτο και όχι τον παραχθέντα, όπως συμβαίνει σήμερα με τα «χαράτσια».