Δεν μπορεί να κάνει πίσω ο Σαμαράς…

Η κυπριακή ηγεσία φαίνεται να έχει «παραδοθεί» στο αμερικανικής έμπνευσης σχέδιο, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις του ΔΗΚΚΟ, της ΕΔΕΚ και του Γιώργου Λιλλήκα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το ΔΗΣΥ του Προέδρου Αναστασιάδη και το ΑΚΕΛ συμπλέουν με το περιβόητο Κοινό Ανακοινωθέν που είναι η βάση για την επανέναρξη των συνομιλιών και με βάση το οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία, εφεξής, αποδέχεται να χαρακτηρίζεται «ελληνοκυπριακή κοινότητα» και γίνεται αποδεκτό ότι η Κύπρος μεταμορφώνεται σε ομοσπονδιακό κράτος δύο κοινοτήτων. «Δύο συνιστώντα κράτη μίας ομοσπονδίας».

Σε αυτό το δυσμενές κλίμα και πλαίσιο, πολλοί ελπίζουν πως θα βρεθεί, τουλάχιστον στην Αθήνα (αφού η κυπριακή ηγεσία μοιάζει πλέον δέσμια του Κοινού Ανακοινωθέντος), να μιμηθεί έστω την τόλμη του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου. Πολλοί ελπίζουν πως ακόμα και αν αποδέχτηκε το Μνημόνιο και έγινε φιλομνημονιακός, ο Αντώνης Σαμαράς δεν πρόκειται να παραβιάσει την πάγια στάση του στα εθνικά θέματα και δη στο Κυπριακό, όπου και είχε επικρίνει το Σχέδιο Ανάν. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να εμπνεύσει τον κυπριακό Ελληνισμό με θάρρος και αποφασιστικότητα ώστε να αντιμετωπίσει και αυτή τη μείζονα πρόκληση που υπονομεύει την Κυπριακή Δημοκρατία και την οδηγεί στη διάλυση και τον αφανισμό. Κάθε υποχώρηση από τις πάγιες θέσεις ουσιαστικά συνιστά μια «μαχαιριά» στον κυπριακό Ελληνισμό και οι συνέπειες από μια «νόθα λύση» πιθανώς να είναι ακόμα πιο επώδυνες και από αυτές των Μνημονίων.