Γλώσσα δήθεν λανθάνουσα, με δηλητηριώδη παράγωγα
Επικίνδυνο με την έννοια ότι: Αφενός αποδομείται η θεσμική εν πολλοίς υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και αφετέρου πριμοδοτούνται άμεσα οι διχοτομικές τουρκικές θέσεις και οπλίζεται η κακοπιστία της. Δεδομένου ότι με βάση αυτό το σκεπτικό «της εκλογής προέδρου της Ε/Κυπριακής πλευράς», αντί του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτομάτως η τελευταία υποβιβάζεται σ’ επίπεδο κοινότητος!
Οπόταν και αν αυτό αφεθεί να περάσει, τότε το Κυπριακό θα έχει λήξει και ο Κυπριακός Ελληνισμός θ’ αποκτήσει μοιραίως ημερομηνία (μεσοπροθέσμου) λήξεως. Να μην αυταπατόμεθα.
Και ο μεν ΓΓ του Διεθνούς Οργανισμού, μπορεί ενδεχομένως να σφάλλει. Μπορεί. Είναι όμως αντιληπτό, για καθέναν που γνωρίζει πώς λειτουργούν παράγοντες σε τέτοιες διεθνούς εμβέλειας ηγετικές θέσεις, ότι: Κάθε δήλωση για ζητήματα στα οποία υπάρχουν τόσες κι έκδηλες ευαισθησίες και όπου τα θέματα ορολογίας είναι αυτονοήτως ζωτικής σημασίας, οι σύμβουλοι προσδιορίζουν ακόμη και τον τόνο των δηλώσεων και γενικά των δημοσίων τοποθετήσεων. Πολύ περισσότερο αυτές του ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών. Που πέραν άλλων, είχε ο ίδιος το τελευταίο διάστημα εμπλακεί σε προσπάθειες διευκολύνσεως των διεργασιών για επανεκκίνηση διακοινοτικών διαπραγματεύσεων.
Λάθος δεν υπήρξε. Υπήρξε: Στη χειρότερη για μας περίπτωση, αρνητική μετατόπιση της ηγεσίας του Διεθνούς Οργανισμού όσον αφορά το πλαίσιο και τις παραμέτρους του επιζητούμενου ιστορικού συμβιβασμού. Και στην καλύτερη, σκόπιμη δοκιμή αδοκίμων τοποθετήσεων, για βυθοσκόπηση των ελληνικών αντιδράσεων. Της αμεσότητός των, αλλά και του σθένους με το οποίο η Λευκωσία (καθώς η Αθήνα προς το παρόν πάσχει από εγγενή κόπωση) θα αντιμετωπίσει τα πράγματα.
Αλλά και αν ακόμη αυτές οι εκτιμήσεις δεν επιβεβαιώνονται (αν δηλαδή επρόκειτο περί όντως λάθους του ΓΓ εκ παραδρομής) για την Ε/Κυπριακή πλευρά έχει διαβιβασθεί ούτως ή άλλως ευκρινέστατο σήμα κινδύνου. Ότι δηλαδή ο εκνευρισμός και η κόπωση του διεθνούς παράγοντος οδηγεί σε τέτοιες (κι εν πολλοίς ανιστόρητες) τοποθετήσεις, που τείνουν ν’ ανατρέψουν τα δεδομένα και να δημιουργήσουν προϋποθέσεις εκτροπής! Γιατί ασφαλώς, το ισχυρό σκέλος της καταθλιπτικής ανισοσθένειας (Άγκυρα, δηλαδή, και κατοχικοί τοποτηρητές) έχουν με βεβαιότητα ενθυλακώσει το απροσδόκητο δώρο. Είτε το εννοούσε, είτε όχι ο Μπαν Κι Μουν. Το προδήλως αυτονόητο. Και σε δεδομένη στιγμή θα το εξαργυρώσει, με την έννοια της αντιστηρίξεως της έωλης επιχειρηματολογίας της. Σκοπώντας πάντοτε στην θεσμική εμπέδωση της γεωπολιτικής διαιρέσεως της Κύπρου. Κι αυτό θα το συναντήσουμε οσονούπω.
Να το γνωρίζουμε. Οπόταν και: Πέραν των εγκαιροφλεγών μας αντιδράσεων, είναι ανάγκη ν’ ανατάξουμε άλλες και πειστικότερες αντιστάσεις, κινητοποιώντας προσφερόμενες φίλιες αντιστηρίξεις. Κυρίως όμως, αφενός όσα συναπορρέουν από τη θέση μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αφετέρου όσα διαλαμβάνονται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Οι οποίες κι επαρκώς προσδιορίζουν και την κρατική μας υπόσταση και τα πλαίσια επιλύσεως του πολιτικού μας προβλήματος. Τα υπογραμμίζουμε απλοποιώντας, γιατί νομίζουμε ότι θα υπάρξουν και άλλες ομοιότυπες «παρεξηγήσεις». Που επενεργούν περίπου ως «λαγοί» εκείνων που κάποιοι επιδιώκουν να προωθήσουν προκειμένου: Αφενός να απαλλαγούν από τον κυπριακό μπελά. Και αφετέρου να επιτύχουν ρυθμίσεις συμβατές με τις ευανάγνωστες περιφερειακές τους στρατηγικές. Των δυσόσμων υδρογονανθράκων συνεργούντων και των παραπλεύρων συμφερόντων επενεργούντων.