Μετά την καταστροφή θα αφυπνισθούμε…

Η Άννα Αδριανού μιλά για τη συνευθύνη και την ολιγωρία του Έλληνα στην επίπλαστη ευδαιμονία των τελευταίων δεκαετιών, για τον φόβο που δεν μας αφήνει να αντισταθούμε, για τους νέους που προτιμούν την εύκολη λύση της φυγής. Μιλά όμως και για τους δηλητηριασμένους έρωτες και τις σχέσεις από βόλεμα και όχι από αγάπη.

// Πώς μια σειρά γίνεται μανία;
Δεν υπάρχει συνταγή. Αλλιώς όλοι θα ξέραμε τα συστατικά. Αν κυνηγάς την επιτυχία ψυχρά, ψυχρό θα είναι και το αποτέλεσμα. Η ιδέα για τα «Κλεμμένα Όνειρα» είναι του σκηνοθέτη Δημήτρη Αρβανίτη. Αυτός είναι ο δημιουργός της σειράς. Αυτός έφερε τον κεντρικό άξονα και εμείς οι σεναριογράφοι, με πολύ πάθος, γράφουμε γύρω από αυτόν. Οι χαρακτήρες των ηρώων οδηγούν τις ιστορίες. Οι αμερικανοί σεναριογράφοι λένε ότι το σενάριο προκύπτει από τον χαρακτήρα του ήρωα. Δηλαδή, ένας ύπουλος και αδίστακτος χαρακτήρας πώς θα δρούσε σε μια αποκάλυψη; Θα απειλούσε, θα σκότωνε; Οι ήρωές μας δεν είναι χάρτινοι, έχουν από πίσω τους ένα βιογραφικό.

// Αν δεν σας ρωτήσω για την εξέλιξη της σειράς, οι αναγνώστες θα δυσαρεστηθούν. Θα μας αποκαλύψετε την τύχη του Μαλτέζου;
Για να προλάβει την τιμωρία του και τη δικαιοσύνη θα κάνει πλαστική προσώπου; Ισχύει ότι στη θέση του ηθοποιού Αλέξανδρου Σταύρου θα δούμε τον Παναγιώτη Μπουγιούρη να υποδύεται τον Μαλτέζο, αλλά η φωνή θα είναι του Αλέξανδρου Σταύρου;
Από εδώ και στο εξής ούτε και εμείς οι σεναριογράφοι δεν θα ξέρουμε τι θα συμβεί τους επόμενους μήνες στους ήρωές μας. Ο Δημήτρης Αρβανίτης θέλει να κρατήσει ένα μυστήριο.

// Πιστεύετε ότι στη ζωή αλλάζει ο χαρακτήρας του ανθρώπου με το πέρασμα του χρόνου;
Φυσικά και αλλάζει ο άνθρωπος. Η πορεία του ανθρώπου είναι η αλλαγή. Οι έξυπνοι άνθρωποι αφήνουν τον εαυτό τους να αλλάξει γιατί έτσι δεν θα γεράσουν ποτέ. Αλλιώς γίνονται αρτηριοσκληρωτικοί, χτίζουν ένα μπετόν γύρω τους και μοιάζουν εξαιρετικά γερασμένοι. Αυτό μου το έμαθε ο πατέρας μου, ο ηθοποιός Νίκος Βασταρδής. Ένας καλός άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί να σκληρύνει στην πορεία της ζωής του γιατί μόνο έτσι θα εξελιχθεί ο εαυτός του. Όλη μας η ζωή είναι μια πορεία εξέλιξης του εαυτού μας. Ένας άνθρωπος που σε όλη του τη ζωή ζούσε σ’ ένα ωραίο και ζεστό περιβάλλον πρέπει να δοκιμαστεί στα δύσκολα για να διερευνηθεί αν η καλοσύνη του είναι κάτι που έχει επιλέξει ως στάση ζωής ή ήταν προϊόν μιας εύκολης ζωής.

// Δηλαδή, στην περίπτωση της χώρας μας, πιστεύετε ότι οι Έλληνες πήραμε το μάθημά μας μέσα από την κρίση; Θα αλλάξουμε προς το καλύτερο ή κατά βάθος πιστεύουμε ότι κάποια χρόνια θα είναι τα δύσκολα και θα ξαναγυρίσουμε στα γαρίφαλα, στο πρώτο τραπέζι πίστα και στις διακοπές στη Μύκονο;
Δεν πιστεύω ότι μαζί τα φάγαμε. Δηλαδή, δεν τα βάλαμε όλοι μας τα κλεμμένα στην τσέπη. Υπάρχει ένα μερίδιο ευθύνης γιατί δείξαμε ολιγωρία. Ο λαός ήξερε αυτά που γίνονταν, κομπίνες, λαδώματα, αλλά ζούσε βολεμένος και σιωπούσε. Πιστεύω ότι η ανθρωπότητα ζει αυτήν τη στιγμή έναν πολύ σκληρό καπιταλισμό, δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο ένα δίκαιο κοινωνικό σύστημα. Ο άνθρωπος πλέον ασχολείται μόνο με τον εαυτό του και την οικογένειά του. Βέβαια, υπάρχουν ακόμη κάποιοι καλλιτέχνες, κάποιοι δημοσιογράφοι, κάποιοι ρομαντικοί εθελοντές που έχουν συνειδητοποιήσει ότι σε μια κοινωνία δεν μπορεί να τα καταφέρει ο καθένας μόνος του μακροπρόθεσμα και μιλούν για αλληλεγγύη. Ξέρετε τι σημαίνει συμπόνια; Ότι πονάω μαζί σου. Τρέμω στην ιδέα ότι θα δημιουργηθεί μια Ελλάδα που κάποιοι θα τα έχουν όλα και κάποιοι άλλοι τίποτα.

// Το σοκ της κρίσης θα μας δώσει μια καλύτερη Ελλάδα;
Πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει κοιμηθεί μέσα στην επίπλαστη ευημερία των προηγούμενων χρόνων. Είναι μεγάλο κρίμα μια χώρα που τα περισσότερα χρόνια ήταν φτωχή, αλλά με έναν φιλότιμο, άξιο, εργατικό, τίμιο λαό να έχει μεταλλαχθεί από την κατανάλωση και τον δανεισμό από το εύκολο χρήμα μέσα σε λίγες δεκαετίες και ο λαός της να έχει χάσει την κοινωνική του συνείδηση. Ωστόσο, πιστεύω στη νεότερη γενιά, αυτή που βρίσκεται τώρα στα σχολεία και ζει μέσα στην κρίση. Αυτοί θα γίνουν μετρημένοι, ουσιαστικοί άνθρωποι, δίκαιοι. Μετά την καταστροφή θα αφυπνιστούμε. Θα μας ξυπνήσουν οι νέοι. Η τιμωρία μας θεωρώ ότι πρέπει να είναι μεγάλη. Θα πληρώσουμε τις συνέπειες της αλόγιστης ζωής μας για να βάλουμε μυαλό. Η τιμωρία έχει πάντα σχέση με το τίμημα που θα κληθούμε να πληρώσουμε.

// Και οι νέοι που φεύγουν;
Τους καταλαβαίνω, αλλά θα προτιμούσα να μείνουν και να παλέψουν για τη χώρα τους. Το να φύγεις είναι η εύκολη λύση. Αν και στο εξωτερικό αν δεν έχεις πειθαρχία τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Σ’ αυτήν τη φάση που βρίσκεται η Ελλάδα δεν πρέπει να κοιτάμε το πώς θα σώσουμε τον εαυτό μας ή πώς θα φτιάξουμε τη ζωή μας, αλλά πώς θα βγάλουμε τη χώρα μας από τη σήψη.

// Θεωρείτε ότι η χώρα βρίσκεται σε σήψη;
Δεν τα βλέπετε στα δελτία; Τόσες μίζες, τόσες απάτες; Ο πατέρας μου μου έλεγε: «Άννα, κάποια στιγμή τα κακομαθημένα παιδιά πληρώνουν τις πράξεις τους». Με λυπεί που βιομήχανοι, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, εφοπλιστές, τώρα πους τους χρειάζεται η χώρα, αυτοί έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και έφτιαξαν δουλειές σε άλλες χώρες για να βγάλουν περισσότερα κέρδη. Πού είναι οι εθνικοί ευεργέτες; Σ’ αυτήν την κρίση και ο πλούσιος πρέπει να χάσει κάτι για να δει στη χώρα τους ανθρώπους να γελάνε.

// Η κοινωνική ευτυχία είναι το νόημα της ζωής;
Ο καθένας δίνει ένα διαφορετικό νόημα για τη ζωή του. Για μένα προσωπικά η αγνότητα και η καθαρότητα της ψυχής αλλά και η προσωπική ισορροπία είναι ένα βαθύ νόημα. Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν στο DNA τους, στο πιο εσωτερικό υλικό τους, τον δρόμο για την ουσία της ζωής. Αρκεί να τον ξαναθυμηθούμε.

// Οι Έλληνες θα αντισταθούμε;
Η αντίσταση δεν έρχεται λόγω του φόβου. Φοβόμαστε να μη μας βρει μεγαλύτερη φτώχεια. Για αυτό σκύβουμε το κεφάλι από τον φόβο. Είναι σαν το ζευγάρι που ζει ένα διαλυμένο γάμο αλλά από τον φόβο λέει άσε να υπομείνω λίγο ακόμη μήπως εκεί έξω με περιμένουν τα χειρότερα. Ξέρετε, ακόμα και ο έρωτας, η αγάπη είναι πολιτική στάση. Οι νάρκισσοι άνθρωποι δεν μπορούν να αγαπήσουν.
Αυτό που ζούμε είναι ένας πόλεμος. Δεν μας εξοντώνουν με αυτόματα και όπλα. Ο πόλεμος αυτός είναι πιο αργός και πιο επικίνδυνος. Είναι ένας πόλεμος μεθοδευμένης εξόντωσης. Αυτή είναι μια δεύτερη κατοχή. Χρειάζεται θάρρος και δύναμη για να αγωνιστούμε ύστερα από χρόνια αποχαύνωσης.

// Δεν έχουμε και ψυχολογία για επαναστάσεις…
Ήταν αυτές γιορτές που περάσαμε; Άδειοι δρόμοι.
Τα θέατρα πήγαν καλά όμως. Έριξαν και το εισιτήριο, ως ώφειλαν. Ο κόσμος είχε ανάγκη να θρέψει το πνεύμα, να πάρει κουράγιο, να οραματιστεί, να προβληματιστεί, να ψυχαγωγηθεί.

// Μου είπατε ότι ο έρωτας είναι πολιτική στάση;
Πώς το εξηγείτε αυτό;
Ερωτευόμαστε αυτό που θα θέλαμε να είναι ο άλλος και επενδύουμε πάνω σ’ αυτό. Όταν φύγει η ζαλάδα του έρωτα και έρθει η φθορά του χρόνου, μοιραία έρχεται η μεγάλη απογοήτευση και πολλές φορές η περιφρόνηση και το μίσος, καθώς ο έρωτας έχει διαλυθεί και βλέπουμε τον άλλον όπως πραγματικά είναι. Για λόγους ναρκισσιστικούς, εγωισμού, βολέματος κάποιοι παραμένουν σε δηλητηριασμένες σχέσεις και πέφτουν στην παγίδα. Για αυτό λέω ότι οι σχέσεις είναι πολιτικές πράξεις. Υπάρχουν και οι σχέσεις που μετουσιώνουν τον έρωτα σε αγάπη.

// Στη θεατρική παράσταση στην οποία πρωταγωνιστείτε – «Οι πιο δυνατές» του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ- μιλάτε για το μερίδιο στον έρωτα, στη φύση μας και στο ένστικτο. Γιατί οι άνθρωποι απιστούν;
Απιστούμε γιατί θέλουμε να εναποθέσουμε τα όνειρά μας σ’ έναν καινούργιο άνθρωπο. Απιστούμε όπως αλλάζουμε το παλαιό μας αυτοκίνητο με ένα νέο. Οι άνδρες απιστούν γιατί πολλοί από αυτούς δεν έχουν ωριμάσει συναισθηματικά. Έχω κάνει τρεις γάμους και κάτι ξέρω. Οι άνδρες θέλουν μια γυναίκα με τα χαρακτηριστικά της μαμάς τους, να τους φροντίζει, να τους συγχωρεί, να νιώθουν ασφάλεια, την οποία και αγαπούν. Δεν τη διώχνουν ποτέ εκτός αν αυτή τους πετάξει έξω. Όμως αγαπούν ταυτόχρονα και την ερωμένη τους, που τους γεμίζει σεξουαλικά. Έχουν συναισθήματα και για τις δύο. Αλλά ως έφηβοι. Γιατί ο ώριμος άνθρωπος, για να νιώσει ολοκληρωμένος, πρέπει να αισθάνεται ότι ανήκει σε έναν άνθρωπο και με τα χρόνια ο άλλος να γίνει ο καθρέφτης του. Είμαι τυχερή γιατί στον τρίτο μου γάμο, είμαστε 17 χρόνια μαζί με τον σύζυγό μου και αγαπιόμαστε πολύ. Εξελιχθήκαμε και οι δυο μας μέσα από αυτόν τον έρωτα, με τα ελαττώματά μας και τα προτερήματά μας. Δεν βάλαμε ποτέ κάποιον ή κάποια ανάμεσα, δεν αμφισβητήσαμε ο ένας τον άλλον ούτε για ένα δευτερόλεπτο.