ΠΟΙΟΙ ΟΠΛΙΖΟΥΝ ΤΗ «ΓΛΩΣΣΑ» ΤΟΥ ΜΑΡΙΝΑΚΗ;
Βέβαια, πριν ο εκεί ηγέτης των ομογενών βυθίσει το μαχαίρι του στη βασιλόπιτα της λέσχης, ο Πειραιώτης παράγων φρόντισε να εξαπολύσει τις δικές του «μαχαιριές» σε βάρος άσπονδων φίλων (δηλαδή εχθρών), αόρατων λαθρεμπόρων και γενικώς να αφήσει ένα μικρό δείγμα μηνύματος ειλικρινά θλιβερό. Και φυσικά κατάπτυστο για όσους έχουν το προνόμιο να θεωρούν τον εαυτό τους αντικειμενικό παρατηρητή των ευτελών ποδοσφαιρικών μας πραγμάτων.
Το περίεργο ήταν που ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν είπε -όσα είπε- από μνήμης ή από γνήσιο «ερυθρόλευκο» πάθος, αλλά διαβάζοντας ένα σύντομο και λίαν ταπεινό χειρόγραφο, το οποίο είχε (προ)ετοιμάσει ή του είχαν γράψει (;) κάποιοι από την κουστωδία συμβούλων της πειραϊκής ΠΑΕ. Πάλι καλά που επρόκειτο για σύντομο κείμενο και δεν μπλέξαμε με κανένα… διάγγελμα γιατί τα πράγματα θα ήταν χειρότερα, σε εποχή που ο Γιάννης Αλαφούζος ψάχνει και ψάχνεται, ο Σαββίδης δεν δείχνει να σηκώνει μύγα στο σπαθί του και του Μελισσανίδη γυαλίζει το μάτι του…
Λοιπόν: Ο κ. Μαρινάκης απέδειξε, φοβάμαι όχι για πρώτη φορά, πόσο άπειρος (για να μην πω ανεπαρκής) είναι στην επικοινωνιακή του συμπεριφορά. Τον θυμάμαι όταν, για πρώτη φορά μετά τη λήξη ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού στο Καραϊσκάκη, είχε μιλήσει (χωρίς χειρόγραφο) για τους καλύτερους οπαδούς του κόσμου (φλερτάροντας τους φίλους της ομάδας του) όταν κάποιοι από αυτούς μόλις είχαν ρεζιλευτεί (και ρεζιλέψει έναν ιστορικό σύλλογο) χτυπώντας ομαδικά τον γάλλο στράικερ Σισέ. Εικόνα που είχε δώσει ζωντανά η τηλεόραση, άλλωστε…
Ακολούθησαν και άλλες ενδείξεις με την υπεροπτική και σίγουρα λανθάνουσα πρακτική του εν λόγω ηγέτη, πότε για ζητήματα ΕΠΟ, άλλοτε διαιτησίας και -τελευταία- με μπόλικη νουθεσία για τον ομόλογό του τού ΠΑΟΚ κ. Σαββίδη («πρώτα να οργανώσει την ομάδα του και μετά να μιλάει»).
Είναι σαφές πως όλα αυτά μειώνουν το κύρος του προέδρου του Ολυμπιακού αλλά και του πρωταθλήματος, καθότι ρίχνουν επικίνδυνο δηλητήριο στις εξέδρες. Και στο βάθος, μπορώ να πω με βεβαιότητα, πως κάπου (θα) καραδοκεί η έξαρση βίας όταν το πράγμα στραβώσει για τα καλά και δεν επικρατήσει η λογική του σεβασμού του αντιπάλου και των κανονισμών.
Κάτι ακόμα: ενδεχομένως όσα εκφράζει με θυμό και πείσμα ο κ. Μαρινάκης να μη διαθέτουν γνησιότητα, αλλά να αποτελούν προϊόν κακών συμβουλών από ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Με άλλα λόγια, κάποιος (ή κάποιοι) καταφέρνουν να τον πείσουν πως πρέπει να αντιδρά εκδικητικά και από θέση ισχύος. Ψάχνοντας δε σε αυτό το περιβάλλον, εύκολα ανακαλύπτει κάποιος επαγγελματίες της ενημέρωσης, οι οποίοι από το παρασκήνιο μπορούν και τροφοδοτούν μια απαράδεκτη τακτική.
Η οποία έχει τις ρίζες της στις ημέρες της παντοδυναμίας του Κοσκωτά, στη συνέχεια του Κόκκαλη, ακολούθως της Γιάννας Αγγελοπούλου και σήμερα του κ. Μαρινάκη.