Δεν έχουν ακόμη δημιουργηθεί συνθήκες ανάπτυξης

H υποβάθμιση αυτή του βιοτικού επιπέδου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και με τις διακυμάνσεις και τις εξελίξεις της ιδιωτικής κατανάλωσης. Ο περιορισμός της ιδιωτικής κατανάλωσης άρχισε από το 2009, όπου για πρώτη φορά εμφανίστηκε μείωσή της, ήπια μεν αλλά οπωσδήποτε σημαδιακή. Το 2009 δεν είχαμε καθόλου λιτότητα, αλλά είχε αρχίσει η κρίση να χτυπάει την πόρτα της ελληνικής οικονομίας. Εκείνη τη χρονιά είχαμε μείωση της κατανάλωσης 1,6% σε σύγκριση με αυτή της προηγούμενης χρονιάς. Από το 2010 που άρχισε να εφαρμόζεται η συνταγή του Μνημονίου και η λιτότητα να επεκτείνεται σε όλο το εύρος του δημόσιου τομέα, η ιδιωτική κατανάλωση παρουσίασε μείωση 6,2%. Και το 2011 μειώθηκε κατά 7,7%, ενώ το 2012 μειώθηκε κατά 9,1%. Για το 2013 δεν έχουν ακόμα ανακοινωθεί επίσημα στοιχεία. Αλλά υπολογίζεται ότι θα πρέπει να υπερβεί το 11%, δεδομένου ότι από Γενάρη μέχρι Σεπτέμβρη 2013, δηλαδή μέσα στο 9μηνο, η μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης έφτασε στο 7,7%. Τα στοιχεία αυτά ελήφθησαν από την έκδοση της Τράπεζας της Ελλάδος «Νομισματική Πολιτική – Ενδιάμεση Έκθεση 2013». Και πηγή τους είναι οι εθνικοί λογαριασμοί της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Αυτό σημαίνει ότι από το 2009 που άρχισε η κρίση μέχρι το 2012, συνολικά έχουμε μείωση της ζήτησης κατά 24,6%. Επίσης μείωση παρατηρείται και στην κατανάλωση εκ μέρους του Δημοσίου. Αλλά, βέβαια, αυτό δεν αφορά το βιοτικό επίπεδο του λαού. Από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτει και σοβαρή μείωση της εισαγωγής αγαθών και υπηρεσιών, που είναι και αυτό ένα στοιχείο υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου του λαού. Η μείωση των εισαγωγών άρχισε από το 2009 και μέχρι το 2012 είχαμε μείωση της τάξεως του 47,5%. Η μείωση των εισαγωγών, όταν οφείλεται στην πτώση του βιοτικού επιπέδου και στην έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, σημαίνει συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας. Ευεργετική είναι μόνο όταν η παραγωγική μηχανή μιας χώρας παράγει προϊόντα και υπηρεσίες υποκατάστασης των εισαγομένων. Αυτό πρέπει να έχουμε κατανοήσει και να μην πανηγυρίζουμε, γιατί τώρα η μείωση των εισαγωγών ήταν το αποτέλεσμα της μειωμένης κατανάλωσης και της φτωχοποίησης ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού. Η συρρίκνωση της ζήτησης είχε αποτέλεσμα γενικά την καθίζηση της ελληνικής οικονομίας, καθώς προκάλεσε μείωση της παραγωγής, μείωση των επενδύσεων, αδρανούντα κεφάλαια, αύξηση της ανεργίας και συγχρόνως αύξηση της φορολογίας. Και όλα αυτά ξεκίνησαν από τις άστοχες δεσμεύσεις που ανέλαβε η Ελλάδα με τα Μνημόνια και με τις αναιδείς απαιτήσεις των δανειστών μας. Και καλά αυτοί δικαίως προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την ομαλή εξόφληση των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδος. Οι δικοί μας οι πολιτικοί όμως που βρέθηκαν στην εξουσία την περίοδο 2010 μέχρι σήμερα, πώς δέχθηκαν αυτήν τη συνταγή καταστροφής της ελληνικής οικονομίας και φτωχοποίησης της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού; Και το κακό είναι ότι αυτή η κατάσταση συνεχίζεται ακόμη παρά το γεγονός ότι και οι δανειστές μας παραδέχθηκαν τη λάθος συνταγή. Άρα και οι πολιτικοί μας, είτε από ωφέλεια είτε από αφέλεια, δέχθηκαν αυτή την κατάσταση και αισθάνονται και υπερήφανοι!

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ τα οποία παραθέτει και ο κ. Προβόπουλος στην ενδιάμεση έκθεση της νομισματικής πολιτικής, ο όγκος του λιανικού εμπορίου από το 2009 και μετά έχει παρουσιάσει σοβαρή μείωση. Από μείωση 9,3% το 2009 και ύστερα από συνεχείς μειώσεις το 2012 έφτασε στο 12%. Η μείωση της κατανάλωσης έπληξε με μεγαλύτερη σφοδρότητα τον κλάδο ένδυση-υπόδηση, που η συρρίκνωσή του ξεκίνησε το 2010 με μείωση 11,4% και το 2012 έφτασε 20,4%. Αυτά και μόνο εάν κάθονταν να μελετήσουν οι κ. Σαμαράς – Βενιζέλος – Στουρνάρας θα ήταν περισσότερο μετριόφρονες και συνετοί. Δυστυχώς όμως ζούνε στον δικό τους κόσμο του πολιτικού ψεύδους. Ήδη, όμως, άρχισαν να κατανοούν ότι δεν είναι οι σωτήρες της Ελλάδος και του ελληνικού λαού, αλλά οι νεκροθάφτες της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού λαού. Διαβλέπεται μια προσπάθεια ο κ. Σαμαράς να φορτώσει όλη αυτή την κατάσταση που δημιουργήθηκε στον ατυχή υπουργό των Οικονομικών κ. Στουρνάρα. Και με τη σειρά του ο υπουργός Οικονομικών άρχισε να κατηγορεί την «τρόικα», πράγμα περίεργο, αφού μέχρι τώρα οι επιθυμίες της «τρόικας» ήταν νόμος για τον υπουργό των Οικονομικών και ασφαλώς και για τον κ. Σαμαρά. Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να αποσείσει τις ευθύνες του, δεδομένου ότι ήταν αυτός που πίεζε τους υπουργούς να κάνουν δεκτά τα όποια μέτρα πρότεινε κάθε φορά η «τρόικα». Εκ των υστέρων κατάφεραν να αντιληφθούν τι αρνητικές επιπτώσεις είχαν οι επιλογές τους.

Το συμπέρασμα από την παραπάνω ανάλυση είναι ότι με τη δημοσιονομική πολιτική που μας επέβαλε η «τρόικα» με τα δύο Μνημόνια και η ελληνική οικονομία καταστράφηκε και παρά την υπερφορολόγηση και τα «κουρέματα» μισθών και συντάξεων και του δημόσιου χρέους, δεν πετύχαμε ούτε καν δημοσιονομική εξυγίανση. Το δημόσιο χρέος αυξήθηκε, το κράτος στο εσωτερικό χρεοκόπησε και δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του και όμως παρ’ όλα αυτά ο κ. Σαμαράς με υπερηφάνεια ισχυρίζεται ότι έσωσε την Ελλάδα, με τη βοήθεια βέβαια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Βενιζέλου. Πολλές φορές μέχρι τώρα ο κ. Σαμαράς έχει ανακοινώσει ότι το 2014 σταματάει και το Μνημόνιο και η επιτήρηση της «τρόικας» και θα υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας, απομάκρυνση της ύφεσης και προσφυγή για δημόσιο δανεισμό στις αγορές. Εμείς από την πλευρά μας έχουμε να παρατηρήσουμε ότι όλα αυτά δεν είναι παρά ευσεβείς πόθοι ανεκπλήρωτοι.

Τα αίτια που έχουν προκαλέσει τη σημερινή βαθύτατη κρίση στην ελληνική οικονομία εξακολουθούν να βρίσκονται εν δυνάμει και το 2014. Τα εισοδήματα κουρεύονται ακόμη περισσότερο με έμμεσες φορολογικές αφαιμάξεις, όπως για παράδειγμα είναι το 1 ευρώ ανά συνταγή υπέρ του ΕΟΠΥΥ και πολλά άλλα που συνιστούν ουσιαστικά φορολόγηση. Ο κ. Σαμαράς είχε υποσχεθεί ότι από τώρα και στο εξής δεν θα επιβληθεί κανένα νέο μέτρο και τώρα βαδίζουμε σε νέες μειώσεις των επικουρικών συντάξεων, και μάλιστα σε ποσοστό 40%. Όλα αυτά μαρτυρούν ότι οι αιτίες που προκάλεσαν την απορρύθμιση της ελληνικής οικονομίας, συμπεριλαμβανομένου και του δημοσιονομικού τομέα, θα εξακολουθήσουν και το 2014 και επομένως θα συνεχιστεί η πτώση και της οικονομίας και του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού. Συνεπώς η ιδιωτική κατανάλωση θα μειωθεί ακόμα περισσότερο, ο τζίρος στην αγορά και η ρευστότητα επίσης. Και ασφαλώς αυτή η συρρίκνωση της πραγματικής οικονομίας και της δραστηριότητας του ιδιωτικού τομέα θα έχει αντίκτυπο και στον δημόσιο τομέα και στην πορεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού. Έχοντας υπόψη όλα αυτά μπορούμε να ισχυριστούμε ότι όλες οι θυσίες του ελληνικού λαού την τελευταία τετραετία πήγαν χαμένες. Παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις όλων των πρωθυπουργών της περιόδου αυτής. Η μόνη «επιτυχία» μας υπήρξε η καταστροφή της πραγματικής οικονομίας, η γενική απορρύθμιση του κρατικού μηχανισμού (το κρατικό αυτό μπάχαλο που το ζούμε καθημερινά) χωρίς να μπορέσουμε να καταφέρουμε να πετύχουμε τη δημοσιονομική εξισορρόπηση. Και ασφαλώς πρέπει να τονίσουμε ότι η σημερινή δύσκολη κατάσταση που διέρχεται η χώρα μας οφείλεται κατά ένα ποσοστό και στην είσοδό μας στην Ευρωζώνη με αθωράκιστη την ελληνική οικονομία. Επομένως είναι βαριές οι ευθύνες των κυβερνήσεων του κ. Σημίτη και των οικονομικών υπουργών που είχαν αναλάβει την ευθύνη να προπαρασκευάσουν την ελληνική οικονομία για την ένταξή της στην Ευρωζώνη. Τώρα πλέον η ζημιά έγινε και είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί χωρίς μεγάλες απώλειες για το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού. Αυτή η εποχή όμως είναι η εποχή της μίζας και της ληστείας που έγινε στο χρηματιστήριο. Αυτή είναι ίσως η χειρότερη εποχή από τη Μεταπολίτευση και μετά. Και δυστυχώς δεν έχει διερευνηθεί από πλευράς ευθυνών. Ωστόσο προ ημερών με απόφαση του δικαστηρίου απηλλάγησαν πάσης ευθύνης όλοι όσοι προκάλεσαν τη ληστεία του χρηματιστηρίου. Και όμως η ληστεία αυτή προκάλεσε όχι μόνο τη μεγαλύτερη μετατόπιση πλούτου από τον λαό στους μεγαλομετόχους των εισηγμένων εταιρειών, αλλά εξανέμισε και όλα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, πράγμα το οποίο οδήγησε στην κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας και στο άγριο «κούρεμα» των συντάξεων, κύριων και επικουρικών. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο το ασφαλιστικό που νοσεί. Νοσεί ολόκληρη η οικονομία, νοσεί η μεσαία τάξη που αποτελεί τη σπονδυλική στήλη της ελληνικής κοινωνίας. Και η κυβέρνηση οφείλει να στρέψει το ενδιαφέρον της στην ανόρθωση όσων επλήγησαν από την κρίση και από τα άστοχα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση στο θέμα της διασποράς του εθνικού προϊόντος και της υπερφορολόγησης των πολιτών.