Βάδισε «καθ’ εαυτόν ώσπερ οδόν ιδίαν διά της Πολιτείας»
Δημοσιογράφος της λεγόμενης παλαιάς σχολής, με τεκμηριωμένο αλλά και βαθιά πολιτικό λόγο, αποπειράθηκε να καταστήσει ευρέως αποδεκτές τις δημοκρατικές αρχές, να προβάλει μέσω της πυκνής του αρθρογραφίας ως στάση ζωής τον κανόνα της κοινωνικής ηθικής, αλλά και να επιβάλει τον σεβασμό σε διαχρονικές αξίες, όπως αυτές της αξιοκρατίας, της ισότητας, της ισηγορίας, της λογοδοσίας, της φιλοπατρίας, της εντιμότητας στη διαχείριση των κοινών, της γνήσιας αντιπροσώπευσης και της απαρασάλευτης τήρησης των εργασιακών, πολιτικών και κοινωνικών κεκτημένων. Πολιτικό του όραμα; Ένας δημοκρατικός κοινωνικός κοινωνισμός (σοσιαλισμός), οι απαρχές του οποίου θα όφειλαν να αναζητηθούν στις πνευματικές διδαχές του Ευρωπαϊκού και του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας, με αποκορύφωμα την Εθνική Αντίσταση (1941-1944). Αυτό ακριβώς το όραμα, όπως σημειώνει ο Πέτρος Μανταίος «[…] μία διαρκώς γρηγορούσα και ανησυχούσα πολιτική σκέψη και συνείδηση, μετέφερε και μετέδωσε στη δημοσιογραφική του δραστηριότητα. Και μ’ αυτή την πολιτική σκέψη και συνείδηση, σε διαρκή σχέση ανατροφοδότησης με τον δημοσιογραφικό λόγο, πορεύτηκε σ’ όλη τη ζωή του: Ένας πολίτης στη δημοσιογραφία, που, ούτε στιγμή, δεν χάνει από τα μάτια του τον πολίτη».
Καθοδηγούμενος, επιπρόσθετα, από τη μακρόχρονη δημοσιογραφική του εμπειρία, την άνεσή του να κινείται στον χώρο της Ιστορίας -αρχαίας, μεσαιωνικής, νεότερης και σύγχρονης-, αλλά και συνεπικουρούμενος από τη βαθιά ανθρωπιστική του παιδεία, «είδε» την πολιτική κυρίως ως ενάσκηση ενός μείζονος δημοκρατικού/πατριωτικού καθήκοντος -διά της ευρύτερης δυνατής λαϊκής συμμετοχής- και όχι ως συνέπεια ενός αυτοδίκαιου κληρονομικού δικαιώματος γνωστών πολιτικών οικογενειών.
Εργασιομανής, περαιτέρω, όσο και αυστηρός ως προς την τήρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αναζήτησε με ένθεο πάθος την αλήθεια, έχοντας σταθερά προσηλωμένο το βλέμμα του στην ορθή -κατά τεκμήριο- αποτύπωση και ερμηνεία των πολιτικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και οικονομικών δρώμενων του τόπου του. Στόχος του; Η αναζήτηση, ασφαλώς, των αιτίων των πάσης φύσεως κακώς κειμένων και η υπέρβασή τους διά της εμβάθυνσης των δημοκρατικών/αντιπροσωπευτικών θεσμών, με γνώμονα τη σαφή γνώση της ιστορικής πραγματικότητας του ευρύτερου γεωγραφικού περιβάλλοντος, στο οποίο εντασσόταν και η πατρίδα του.
Ανιδιοτελής, ευγενής, διαλεκτικός, ολιγαρκής, αλλά και άνθρωπος που, κατά κανόνα, έπλεε αντίθετα στο ρεύμα, ο Θανάσης Ανδ. Αντωνόπουλος ενσάρκωσε -τόσο στο πεδίο του καθ’ ημέραν βίου όσο και σ’ εκείνο της πολιτικής δράσης- τη γνωστή ρήση από το «Φυσικής Απάνθισμα» του προδρόμου της Εθνεγερσίας Ρήγα Βελεστινλή, «όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά».
Σημ.: Ο Θανάσης Αντωνόπουλος ήταν ο «Δαμωνίδης» που κάθε Κυριακή για πάρα πολλά χρόνια κρατούσε σε αυτή τη σελίδα τη στήλη «Συναξαριστής». Στο τέλος του μήνα θα γίνει εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ προς τιμήν του αλησμόνητου Θανάση Αντωνόπουλου, για την προσφορά του οποίου θα μιλήσουν συνάδελφοί του συναγωνιστές από τον χώρο της δημοσιογραφίας, της πολιτικής και των γραμμάτων. Για την ακριβή ημερομηνία θα υπάρξει έγκαιρα ανακοίνωση.