Μπροστά στο 2014…

Αυλοκόλακες της «τρόικας», συναίνεσαν για τη λεηλάτηση των περιουσιών και με κυνισμό πετούν στον δρόμο τους πάλαι ποτέ νοικοκυραίους. Γνωρίζω ότι μέσα στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν κάποιοι που διαφωνούν με τον Στουρνάρα. Κινήθηκαν παρασκηνιακά για να τον συνετίσουν, αλλά απέτυχαν. Ένας, όμως, όρθωσε το ανάστημά του, ο κ. Βύρων Πολύδωρας, που δεν υπέκυψε σε πιέσεις. Κι ο κ. Σαμαράς, εμφανιζόμενος ως… Σουλεϊμάν που δεν ανέχεται ανυπακοή, ενόμισε ότι τον ετιμώρησε με τη διαγραφή! Δεν συνειδητοποίησε ότι αντιθέτως με αυτόν τον τρόπο τον ανέβασε στην εκτίμηση του λαού.

Η ανατολή του καινούργιου χρόνου προκαλεί πάντα μια ψυχολογική επίδραση. Ωθεί σε μια αναδρομή και αξιολόγηση των όσων έγιναν και προβληματίζει για το τι θα συμβεί στο μέλλον. Κι όταν ο ημεροδείκτης του νέου έτους ξεκινά σε περιόδους ξενικής κατοχής -όπως τώρα- είναι δύσκολο και επιπόλαιο να διατυπώσει κανείς αισιόδοξες προοπτικές. Όπως το χθες εξηγεί το σήμερα, έτσι και το σήμερα εξηγεί σε πολλά και ουσιαστικά σημεία το χθες. Δεν πρέπει να διστάζουμε να ανεβούμε στη σκοπιά που μας προσφέρει το παρόν. Δεν πρέπει να διστάζουμε να βγούμε στον εξώστη για να αγναντέψουμε τα περασμένα. Η βάση είναι ότι βιώνουμε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που δεν διεξάγεται με συμβατικά όπλα, αλλά με ένα ύπουλο υπερόπλο, το ευρώ. Βρισκόμαστε σε χειρότερη μοίρα από το «χθες». Διότι τότε, όλες οι χώρες σχεδόν, συνασπίσθηκαν για να πολεμήσουν τον «άξονα» και κυρίως τη Γερμανία. Τώρα οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών -κατά έναν περίεργο τρόπο- υποτάσσονται στην επιτιθέμενη πάλι Γερμανία και αντίθετοι είναι οι λαοί. Τότε οι κυβερνήσεις των διαφόρων Κουΐσλιγκς ήσαν δακτυλοδεικτούμενες και έσβησαν μέσα στη γενική καταφρόνια. Οι σημερινοί γερμανοπροσκυνημένοι παρουσιάζονται με αλαζονεία σαν… «σωτήρες», ισχυρίζονται ότι είναι… «απαραίτητη» η υποταγή στον ξένο δυνάστη και θεωρούν «συμφορά» το να βγούμε έξω από το γερμανοκρατούμενο ευρωπαϊκό γκέτο. Οι τραπεζίτες της εποχής μας είναι πιο στυγνοί από τα στρατιωτικά επιτελεία των παλαιών χρόνων. Το ευρώ διαθέτει ισχυρότερη καταστροφική δύναμη από μία ατομική βόμβα και προκαλεί απείρως περισσότερα θύματα. Μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ και την κατάρρευση του Γ’ Ράιχ, η Γερμανία ήξερε να περιμένει ώστε να επιτύχει τα ίδια στρατηγικά σχέδια με άλλο τρόπο. Οι μεγάλοι του δυτικού κόσμου από το 1945 διέπραξαν ένα ολέθριο λάθος: Είδαν σαν επερχόμενο κίνδυνο τον κομμουνισμό. Έστρεψαν προς τα εκεί την προσοχή τους και εξαιτίας αυτού του φόβου λησμόνησαν πολύ γρήγορα τι ήταν η Γερμανία. Το «ποτέ πια», σύνθημα που αφορούσε τη λαχτάρα των λαών να μην επαναληφθεί το αιματοκύλισμα του κόσμου, απηχούσε την αξίωση των απλών ανθρώπων. Οι ισχυροί σκέπτονταν διαφορετικά. Και με την κομμουνιστοφοβία που τους διακατείχε έσπευσαν να εναγκαλισθούν τη ρημαγμένη Γερμανία, να την ανορθώσουν, να την εξοπλίσουν και να τη μεταβάλλουν σε μεγάλη δύναμη με κυρίαρχο ρόλο μέσα στην Ευρώπη. Το δικαστήριο της Νυρεμβέργης θεωρήθηκε σαν το «φινάλε» του πολέμου και στο εξής η Γερμανία θα άλλαζε. Στην πραγματικότητα άλλαξε μόνο η τακτική και η μεθοδολογία της για να επιτύχει ό,τι δεν κατόρθωσε ή δεν πρόλαβε ο Χίτλερ. Τον Ιούλη του 1991 ο άλλοτε ηγέτης της Ανατολικής Γερμανίας Έρικ Χόνεκερ, σε ένα γράμμα προς συντρόφους του, έλεγε: «Τώρα που όλα ”καπελώθηκαν” με τις δυτικές αξίες τουλάχιστον ένα μέρος των ανθρώπων διαπιστώνει με τρόμο, αγανάκτηση και απογοήτευση ότι τα όνειρά του ή καλύτερα οι αυταπάτες του, δεν εκπληρώνονται, αλλά ότι απλούστατα κυβερνάει το χρήμα…». Και μιλούσε για τα συμφέροντα του ομοσπονδιακογερμανικού κεφαλαίου και τον «ιμπεριαλιστικό τρόπο της είσπραξης των νέων ανατολικών επαρχιών από το ομοσπονδιακό γερμανικό χρηματιστικό κεφάλαιο». Μία ενιαία στρατηγική ακολουθούσε η Γερμανία από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα. Διότι οι Γερμανοί διδάχτηκαν ότι «εθνικό τους έδαφος» είναι η μετατροπή άλλων χωρών σε νεκροταφεία. Αυτό επιδιώκουν να εφαρμόσουν τώρα στην Ελλάδα. Η διαιώνιση της γερμανικής ηγεμονίας σε ολόκληρη την Ευρώπη ήταν αμετακίνητος στόχος. Η παγγερμανική λίγκα αποδείχτηκε ιδιαίτερα δραστήρια τις παραμονές του πρώτου μεγάλου πολέμου. Είχε θέσει σαν σκοπό, σύμφωνα με το καταστατικό της, «να αφυπνίσει την εθνική γερμανική σκέψη και να διακηρύξει παντού μια δυναμική πολιτική για τα γερμανικά συμφέροντα». Υιοθέτησε νωρίς την ιδέα της υπερπόντιας επέκτασης που στόχευε στην αναζήτηση φτηνών πρώτων υλών και στην εξάπλωση των αγορών της. Ο Τσώρτσιλ εχαρακτήριζε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως «πόλεμο που δεν ήταν απαραίτητος». Κι όταν έγραφε γι’ αυτόν ότι θα μπορούσε τουλάχιστον να είχε αναβληθεί επ’ αόριστον, είχε υπόψη του τη Γερμανία του Χίτλερ. Η άποψη του ήταν πως αν η Αγγλία και κατά δεύτερο λόγο η Γαλλία δεν είχαν αφήσει τον Χίτλερ να προχωρήσει στους εξοπλισμούς που θα τον ωθούσαν μια μέρα με μαθηματική ακρίβεια στην επίθεση, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα μπορούσε, τουλάχιστον, να είχε αναβληθεί. Κι όμως, οι ισχυροί του μεταπολεμικού κόσμου ξέχασαν την παρατήρηση αυτή του Τσώρτσιλ και διέπραξαν το λάθος να εξοπλίσουν και πάλι τη Γερμανία. Σήμερα η Μέρκελ θέλει να εξουθενώσει όσους αντιστέκονται στη γερμανική δεσποτεία. Ο Ντόλφους έγινε καγκελάριος της Αυστρίας λίγο προτού ο Χίτλερ καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία. Έχοντας ένα δικό του όραμα αυταρχικού καθεστώτος ο Ντόλφους δεν υπέκυψε στην πίεση για την ένωση της Αυστρίας με την Γερμανία. Κι αυτό του στοίχισε τη ζωή. Η Μέρκελ σήμερα απειλεί με αφανισμό όλους εκείνους που αρνούνται να τεθούν κάτω από το «σκήπτρο» της. Όπως τον Απρίλιο του 1941 η γερμανική προπαγάνδα υποστήριζε ότι ο πόλεμος απλώς είχε διεξαχθεί σε «ελληνικό έδαφος» με στόχο τους Άγγλους, έτσι και στις μέρες μας ο πόλεμος της παγκοσμιοποίησης με το ευρώ ξεκίνησε από την Ελλάδα αλλά είχε στόχο όλες τις χώρες του Νότου. Χαρακτηριστικό της γερμανικής νοοτροπίας ήταν αυτό που συνέβη τον Μάρτιο του 1954 όταν ο τότε καγκελάριος Αντενάουερ επεσκέφθη την Αθήνα. Λίγους μήνες νωρίτερα η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας είχε χορηγήσει δάνειο στην Ελλάδα γεγονός που την καθιστούσε πιστώτρια χώρα για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο. Ο Αντενάουερ πήγε στο νεκροταφείο της Κοκκινιάς και κατέθεσε στεφάνι στους εκεί θαμμένους Γερμανούς στρατιώτες, αλλά αγνόησε επιδεικτικά τους εκατοντάδες εκτελεσμένους από τους συμπατριώτες του έλληνες πατριώτες. Πάνω στην ίδια «γραμμή» και αντίληψη οι Γερμανοί αδιαφορούν για τα εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών που εξοντώνουν με τα Μνημόνια, και «στεφανώνουν» τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Στουρνάρα που τους εξυπηρετούν στα σχέδιά τους. Και οι πολίτες; Στο κατακόρυφο έχει φθάσει η οργή και η απελπισία τους με τους μνημονιακούς κυβερνήτες. Λειψό εφέτος το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι με τις περικοπές του λαογδάρτη Στουρνάρα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονται, ακόμα χειρότερα, πεταμένοι στους δρόμους χάρις στο «πλεόνασμα» που οραματίζεται ο πρωθυπουργός. Με λάμπες πετρελαίου ή με κεριά, ακόμα και τυλιγμένοι σε κουβέρτες, δεν έχουν να πληρώσουν θέρμανση. Οι παλαιότεροι θυμούνται τα χρόνια της προηγουμένης Κατοχής και τον τραγικό χειμώνα του 1941. Και οι άνεργοι περιμένουν ελεημοσύνη -χρονιάρες ημέρες- να πάρουν ψωμί για τα παιδιά τους. Αυτή είναι η «ευρωπαϊκή προοπτική» και η «ευημερία» του ευρώ. Η άλλοτε χαρούμενη γιορτινή Αθήνα, πλημμυρισμένη στα φώτα, με τα μαγαζιά γεμάτα κίνηση, χάθηκε. Ερημιά τώρα, κατεβασμένα ρολά και στις γωνίες ή σε εσοχές ερειπωμένων κτιρίων εξαθλιωμένοι άνθρωποι που προσπαθούν να ζεσταθούν και εκλιπαρούν για ένα ευρώ. Δεν είναι ζητιάνοι. Κάποτε ήσαν νοικοκύρηδες, αλλά τα Μνημόνια της ντροπής τους έστειλαν στο περιθώριο της ζωής. Αυτό είναι το σχέδιο της «τρόικας» που προχωρεί ανελέητη σε καινούργια εξοντωτικά μέτρα. Αυτή την εικόνα της μνημονιακής δυστυχίας είδα στους δρόμους, που σου σφίγγει την καρδιά, κι ήλθαν στη μνήμη οι στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη: «Φυσάει στα κοκκαλιάρικα απλωμένα χέρια των ζητιάνων στα σκαλοπάτια των εκκλησιών, φυσάει στις ξεπαγιασμένες σιωπηλές ουρές έξω από τα λαϊκά συσσίτια…». Και γίνεται επίκαιρος ο στίχος του Τεύκρου Ανθία: «Τόσο λοιπόν επλήθυνεν η δυστυχία στη γη; Τόσο λοιπόν εθέριεψε του λυτρωμού η κραυγή;». Και πώς να μη γιγαντωθεί η κραυγή, η αγανάκτηση και η αηδία των πολιτών όταν βλέπουν να τους κόβουν την αναπνοή οι πολιτικοί μας, των οποίων τα περιουσιακά στοιχεία συνεχώς αυξάνονται; Μπεστ σέλερ έγινε το «πόθεν έσχες» των εθνοπατέρων με αδιευκρίνιστο το «πόθεν». Δεξιοί, Πασόκοι αλλά και κάποιοι «Αριστεροί» δεν μπορούν να κρύψουν την ευμάρεια που ξεχειλίζει από τα υπέρογκα εισοδήματά τους. Σπίτια, γραφεία, οικόπεδα, καταθέσεις σε ελληνικές και ξένες τράπεζες, αποζημιώσεις, αυτοκίνητα, ομόλογα, σπίτια στο εξωτερικό, κότερα κ.λπ. Πλουσιότερος όλων ο… «σοσιαλιστής» (κακόμοιρη ιδεολογία!) Ευάγγελος Βενιζέλος! Πάμπλουτοι οι Σαμαράς, Σημίτης, Παπανδρέου, Τσουκαλάς, Παπαδήμος και πολλοί άλλοι. Σίγουρα διαβάσατε και ακούσατε τις λεπτομέρειες. Όσο για τον αδίστακτο «δήμιο» Στουρνάρα που «καρατομεί» τους πολίτες και τους στέλνει στους «οικονομικούς φούρνους» των νέων Άουσβιτς και Νταχάου, αποδεικνύεται Κροίσος. Αυτός που με τόση «άνεση» θέλει να πάρει τα σπίτια μας και μετέτρεψε την πλειονότητα των εργαζομένων σε παρίες, και τι δεν έχει! Αστρονομικό ετήσιο εισόδημα, μετοχές, διαμερίσματα, σπίτια, οικόπεδα κ.λπ. Των εθνοπατέρων τις «πρώτες κατοικίες» (ποιες απ’ όλες;) δεν πρόκειται να τις θίξει η «τρόικα». Το δικό σας διαμέρισμα θα πάρει, επειδή χρωστάτε λίγα ευρώ. Ποια εκτίμηση να τρέφει ο λαός γι’ αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα; Γιατί να σέβεται αυτούς που στρογγυλοκάθονται στα έδρανα του Κοινοβουλίου; Γιατί να τους πιστέψει; Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, αλλά αυτές χάνονται μέσα στο σύνολο του «κράτους του ζόφου». Ποτέ άλλοτε η εικόνα της πολιτικής ζωής του τόπου δεν είχε πέσει τόσο χαμηλά. Και μετά απορούν για ποιο λόγο ανεβαίνουν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Δεν έκρυψε την ιδεολογία της η Χρυσή Αυγή. Μία ιδεολογία που επιθυμεί την κατάργηση του κοινοβουλευτισμού. Ο θυμός των δυστυχισμένων τους ωθεί να εκδικηθούν το σύστημα ψηφίζοντας εκείνους που εχθρεύονται τη Δημοκρατία. Όταν όμως πλείστοι πολιτικοί είναι αυτοί που την ευτελίζουν, τότε οι εκ πεποιθήσεως αντίπαλοί της εύκολα επηρεάζουν τις μάζες. Η αδυναμία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης να διαχειριστεί την οικονομική κρίση που παρήγαγε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και το κραχ του 1929 που σώρευσε φτώχεια, έφεραν τον Χίτλερ την εξουσία. Οι ίδιοι λόγοι φθείρουν και τώρα ανεπανόρθωτα τη Δημοκρατία προς όφελος των άκρων. Το 2014 είναι η χρονιά που η συγκυβέρνηση θα γκρεμιστεί από τη λαϊκή κατακραυγή και το «ανάθεμα». Αυτοί που φόρεσαν την ευρωπαϊκή πορφύρα κι έφεραν, χάριν των ξένων, συμφορά στον τόπο θα τιμωρηθούν. Ο Ντε Γκωλ έλεγε για τον στρατάρχη Πεταίν: «ήταν πολύ φιλόδοξος για να είναι μόνο αριβίστας κι έτρεφε μέσα στη μοναξιά του πάθος για την εξουσία». Αυτό συμβαίνει και με τον κ. Σαμαρά. Συνένοχοι, όπως ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης, θα εξαερωθούν στις εκλογές. Τα μνημονιακά κατασκευάσματα της κάλπικης ψευδεπίγραφης «Κεντροαριστεράς» -η «Πέμπτη φάλαγγα» της Μέρκελ- έγιναν παρελθόν προτού προλάβουν να θητεύσουν στο παρόν. Το 2014 θα σημάνει τον ξεσηκωμό για αποτίναξη των χαλκάδων της «τρόικας», της Ευρωζώνης και την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα για να ανατείλει ο ήλιος της ελευθερίας. Πάμπολλα ήταν τα λάθη που διέπραξε ο δικομματισμός. Κάποια από αυτά ίσως βρουν κάποτε κάποια επιείκεια. Η μνημονιακή υποδούλωση, όμως, καμία. Η κηλίδα της προδοσίας μένει. Η μεγαλύτερη απ’ όσες ελέρωσαν ποτέ το ελληνικό σώμα… Τέτοιες κηλίδες τίποτα δεν είναι ικανό να τις καθαρίσει. Ούτε το σβήσιμο της πολιτικής γενεάς που τις έχει προκαλέσει. Οι γενεές φεύγουν, αλλά μένουν οι σελίδες της ιστορίας για να θυμίζουν τη ντροπή. Μένουν οι μεταγενέστεροι και θα ζητούν ευθύνες από τη στάχτη των ολετήρων της συγκυβέρνησης για τον εκπλειστηριασμό της Ελλάδας προς όφελος της «τρόικας»…