Κάποιοι πρέπει να κάτσουν στο σκαμνί
Και θα ήταν εντελώς διαφορετική η κατάσταση στη χώρα από αυτήν που τώρα ζούμε όλοι: φτώχεια, πείνα, δυστυχία, κατάθλιψη, αυτοκτονίες, λουκέτα και πάνω από 1.500.000 άνεργοι.
Δεν πρόκειται για αγιοβασιλιάτικο παραμύθι… αλλά για τη δύναμη που είχε η Ελλάδα πριν βάλουμε την υπογραφήμας τον Μάιο του 2010 στην πρώτη δανειακή σύμβαση, των 80 δισ. ευρώ, με την οποία μας έδεσαν χειροπόδαρα για χρόνια πολλά, ων ουκ έστιν αριθμός.
Χαστούκι για τον Παπανδρέου είναι η συνταρακτική αποκάλυψη της καγκελαρίου της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ κατά τη Σύνοδο Κορυφής στις 19 Δεκεμβρίου στις Βρυξέλλες, όπου συμμετείχε και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Σε κάποια στιγμή, κατά τη συζήτηση για την υποχρεωτική υπογραφή συμβολαίων ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε κάθε κράτος-μέλος, με τα οποία τίθεται το πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων που πρέπει να γίνουν, μπροστά στις αντιδράσεις που υπήρξαν, ξέσπασε:
– Μεγάλωσα σε ένα κράτος που είχε την τύχη να βρεθεί δίπλα στη Δυτική Γερμανία για να τη βοηθήσει. Αλλά κανένας δεν θα κάνει το ίδιο για την Ευρώπη, ενώ αναφερόμενη στην ευρωπαϊκή κρίση που άρχισε το 2009 από τη χώρα μας πρόσθεσε: «Συζητούσαμε τότε εάν η Ελλάδα θα έπρεπε να βγει από την Ευρωζώνη. Νομίζω ότι, εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα εγκαταλείπαμε όλοι την Ευρωζώνη στη συνέχεια».
Μάλιστα, για να κάνει τότε πιο ηχηρή την ανθελληνική της θέση, έλεγε ότι η Ελλάδα δεν αξίζει στήριξη, αλλά «το κάνουμε εξ ανάγκης, για να μη διαλυθούμε». Η γερμανίδα καγκελάριος αποκάλυψε ότι διάβασε το βιβλίο «Οι υπνοβάτες» του Κρίστοφερ Κλαρκ, το οποίο αναφέρεται στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο: «Απέτυχαν όλοι, και αυτό οδήγησε στον πόλεμο», σχολίασε πριν αλλάξει πλεύση: «Η ζωή δεν είναι δίκαιη: Εάν έχετε φάει πολύ και έχετε παχύνει πολύ, αλλά οι άλλοι είναι αδύνατοι, θα σας βοηθήσω να πληρώσετε τον γιατρό. Δεν υπάρχει κάποια εντολή να βοηθάς αυτούς που δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους», εννοώντας προφανώς την Ελλάδα.
Ακριβώς στην ίδια κατεύθυνση κινούνταν και το ΔΝΤ, όπως προκύπτει από δήλωση αξιωματούχου του τον Οκτώβριο του 2010 στη «Wall Street Journal», ο οποίος μετείχε στη Σύνοδο Κορυφής με κύριο θέμα την Ελλάδα: «Το πρόγραμμα διάσωσης δεν ήταν για την Ελλάδα αλλά για την ίδια την Ευρωζώνη»!
Ιδού το υπερόπλο που είχε η Ελλάδα στα χέρια της και ο τότε πρωθυπουργός δεν το χρησιμοποίησε, έστω ως απειλή. Οι ευθύνες του Γιώργου Παπανδρέου είναι τεράστιες. Θα έπρεπε αμέσως, πριν βάλει οποιαδήποτε υπογραφή, να ενημερώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το πού το πήγαιναν οι συνέταιροί μας και τις δυνατότητες που είχαμε, σε συνδυασμό με τους φόβους της Μέρκελ μήπως η Ελλάδα τα τίναζε όλα στον αέρα. Και θα έπρεπε ακόμα να ζητήσει από τον κ. Παπούλια σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, ακόμη και την ίδια μέρα. Αυτή η κίνηση θα γινόταν αστραπιαία γνωστή έξω και θα ανησυχούσε το Κονκλάβιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και σίγουρα τα πράγματα θα εξελίσσονταν εντελώς διαφορετικά και δεν θα είχαμε φθάσει σε αυτήν την καταστροφή.
Όπως διαφορετικά θα είχε εξελιχθεί η κατάσταση αν είχε παίξει ο Παπανδρέου σωστά στις Κάννες τον Οκτώβριο του 2011 το χαρτί του δημοψηφίσματος, που -όπως απέδειξε η βίαιη αντίδραση του Σαρκοζί, ο οποίος πήγε να επιτεθεί με γροθιές κατά του πρωθυπουργού μας- ήταν ο φόβος και ο τρόμος της Ευρωζώνης, από τη στιγμή που ο ελληνικός λαός θα τασσόταν κατά των Μνημονίων, και μάλιστα με… σταλινικά ποσοστά.
Αντί να κάνει αυτά τα αυτονόητα, να καταθέσουν, δηλαδή, τις απόψεις τους οι αρχηγοί και να προτείνουν ενδεχόμενες εναλλακτικές λύσεις, ώστε να πάρουν μια απόφαση που θα εξέφραζε κατά το δυνατόν όλη την Ελλάδα, ο Γιώργος Παπανδρέου πήγε στο Καστελλόριζο και ανακοίνωσε σε… πανηγυρικούς τόνους ως επιτυχία την πλήρη παράδοση της Ελλάδας αμαχητί.
Η ιστορική δήλωση της Μέρκελ αλλά και η πρωτοφανής αντίδραση του γάλλου Προέδρου κ. Σαρκοζί κατά της διενέργειας δημοψηφίσματος αποκαλύπτουν τη δύναμη που είχε η Ελλάδα να επιβάλει πολύ λιγότερο οδυνηρούς όρους δανεισμού και να αποφύγει όλον αυτόν τον πόνο και τα δάκρυα. Αυτό είναι το κατηγορητήριο και πρέπει να δώσουν λόγο όλοι εκείνοι που ευθύνονται, με πρώτη ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Όπως και οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν, οι οποίες ενώ μπορούσαν, δεν αξιοποίησαν τα διαθέσιμα πυρομαχικά που μας είχαν απομείνει -και ήταν αρκετά, όπως αποδείχθηκε-, για εδώ που έφεραν τη χώρα και τον λαό και κατάντησαν την Ελλάδα χλεύη… φίλων και εχθρών.