επί του πιεστηρίου

Μακάρι να μην είναι έτσι, όμως άλλοι θα αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς, αν δεν φωνάξεις, αν δεν αντισταθείς, αν δεν παλέψεις. Και αυτό που έρχεται στον νου μου, τούτες τις ώρες της αλλαγής του χρόνου, είναι τα λόγια του Γιώργου Γεννηματά που έκλεινε πάντα τις ομιλίες του: Ένα σας υπόσχομαι και το ζητάω και από σας: Αγώνα, αγώνα, αγώνα. Η ιστορία και οι κάθε λογής καταστάσεις δεν αλλάζουν χωρίς αγώνα. Κανείς τίποτε δεν θα σου δώσει, αν δεν το διεκδικήσεις, αν δεν παλέψεις. Καλή χρονιά, με υγεία και με την ευχή να γυρίσει ο τροχός…

Νέες ιδέες χρειάζονται παντού. Και αν δεν μπορείς να τις γεννήσεις, υπάρχει λύση: Αντίγραψε το δοκιμασμένο, που λειτουργεί με επιτυχία έξω.

Όπως αυτό που έγινε προχθές στο Λονδίνο και γίνεται τις τελευταίες μέρες κάθε χρόνου. Κάτω οι τιμές 50% και παραπάνω. Και γίνεται ο χαμός. Από τα μεσάνυχτα στρατοπεδεύουν έξω από τα πολυκαταστήματα για να… μπουκάρουν πρώτοι και να προλάβουν να ψωνίσουν. Αδειάζουν τα ράφια από την… εισβολή. Αυτό, άραγε, γιατί τα Εμπορικά και Βιοτεχνικά Επιμελητήρια και οι

Εμπορικοί Σύλλογοι δεν το μεταφέρουν και εδώ; Ένα, πάντως, είναι σίγουρο:

Οι Εγγλέζοι δεν είναι κορόιδα. Πολύ θα θέλαμε την άποψή σας, κύριοι Καββαθά, Ραβάνη και Μίχαλε.

Χαμός γίνεται στην Τουρκία. Όλα τα μάτια είναι στραμμένα εκεί. Η αναμέτρηση είναι σκληρή, με τον ξένο δάκτυλο πάντα παρόντα. Και το μήνυμα ξανά το ίδιο: Όταν πας να ξεφύγεις, τότε μπαίνουν τα μεγάλα μέσα για να σε… συνετίσουν. Ο Ερντογάν φαίνεται να είναι θύμα του εαυτού του. Όμως το εντυπωσιακό είναι αλλού. Στην αφωνία της Μόσχας. Ένα βήμα από τα πόδια της επιχειρούνται κοσμογονικές ανακατατάξεις και η Ρωσία δείχνει να μην ενδιαφέρεται. Θέση η Μόσχα δεν έχει πάρει. Μιλιά δεν έχει βγάλει. Η εξήγηση απλή. Τον λόγο στην Τουρκία έχει η Αμερική. Το γήπεδο είναι μοιρασμένο…

Σιγά τον πολυέλαιο… Χρειάσθηκε να γίνουν συσκέψεις και παρασυσκέψεις, να καταναλώσουν οι υπουργοί πολλή φαιά ουσία για να πάρουν τη… σωτήρια απόφαση να αυξηθεί το όριο κατάσχεσης που έχει ένας μισθωτός σε λογαριασμό κατάθεσης σε τράπεζα από τα 1.000 ευρώ στα 1.500 ευρώ! Και αυτό προβλήθηκε από τα γνωστά κυβερνητικά φερέφωνα ως μεγάλη παραχώρηση που δείχνει την… ευαισθησία της κυβέρνησης. Σύννεφο πάει το δούλεμα.

Μετά την Ελλάδα, λάθη υπολογισμού των τραγικών επιπτώσεων των μέτρων που πάρθηκαν για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, παραδέχθηκε το ΔΝΤ ότι έγιναν και για την Πορτογαλία. Εκείνο που μας εξοργίζει, ρε αφεντικά – δανειστές, ξέρετε ποιο είναι; Ότι ένα λάθος δεν κάνατε σε αυτά τα τέσσερα χρόνια υπέρ του λαού. Όλα σε βάρος του κατέληξαν και εξακολουθούν να γίνονται και σήμερα. Τουλάχιστον, γιατί να μην κάνουμε έναν λογαριασμό πόσο πληρώθηκαν και να αφαιρεθούν από το χρέος; Δίκαιο δεν είναι; Το ζήτημα, βέβαια,είναι ποιος από τους δικούς μας έχει τα κότσια να βάλει το θέμα στους μεγάλους, Μέρκελ και Σια; Το σκέπτεται ο πρωθυπουργός;

Εγώ θα συμφωνήσω με τον φίλο μου τον Άδωνη. Είναι όπως τα λέει. Το Ίδρυμα διορίζει τον πρόεδρο του «Αγλαΐα Κυριακού». Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι πώς το Ίδρυμα επιλέγει πάντα φιλοκυβερνητικό παράγοντα για τη θέση του προέδρου. Κανένας πιο άξιος δεν υπάρχει στην κοινωνία, κάποιος πετυχημένος π.χ. καθηγητής, οικονομολόγος, ένας με σπουδές στο εξωτερικό σε τομείς γύρω από την Υγεία;

Μικρός Γιάννης Αγιάννης… Ένας ανήλικος από το Κογκό, που η τύχη τον έφερε εδώ, συνελήφθη χριστουγεννιάτικα γιατί έκλεψε για να χορτάσει την πείνα του… Το Αυτόφωρο τον αθώωσε, όμως παρέμεινε στο κρατητήριο γιατί δεν είχε χαρτιά… Όπου φτωχός κι η μοίρα του…