Όταν η διαφθορά υπονομεύει την Εθνική Άμυνα

Ο μεγάλος αριθμός των εμπλεκομένων προσώπων και το ύψος των προμηθειών καθιστούν σαφές ότι η διαφθορά είχε προσλάβει συστημικά χαρακτηριστικά.

Η εξέλιξη αυτή κατέστησε θρασείς και ασύδοτους τους δωροδοκούντες, οι οποίοι εγκαθίδρυαν σχέσεις συνενοχής και πλήρους συνεργασίας με τους εντεταλμένους από την Πολιτεία ιθύνοντες, που έπαιρναν τις αποφάσεις.

Πώς θα ελέγχονταν, υπό τις συνθήκες αυτές, οι τιμές; Πώς θα υλοποιούνταν τα συμφωνημένα αντισταθμιστικά οφέλη; Πώς θα προαγόταν η ανάπτυξη της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας, όταν οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού αντιπρόσωποι και μεσάζοντες των ξένων εταιρειών και κατασκευαστών είχαν προφανές συμφέρον να διατηρήσουν το υπάρχον καθεστώς αγοράς και να τορπιλίσουν την ανάπτυξη της εθνικής βιομηχανίας, που δεν προωθούσε άμεσα τα δικά τους συμφέροντα;

Η εξέλιξη αυτή, προφανώς, δεν ήταν αναπόφευκτη. Απόδειξη ότι αυτά τα τέρατα και σημεία δεν συμβαίνουν σε όλες τις χώρες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η γειτονική Τουρκία. Μέχρι τη δεκαετία του ʼ80, η πολεμική βιομηχανία της Ελλάδος βρισκόταν σε καλύτερη θέση από αυτήν της Τουρκίας. Αμέσως μετά το 1974 είχαν αναληφθεί σημαντικές πρωτοβουλίες για τη θεμελίωση μιας αξιόλογης πολεμικής βιομηχανίας σε όλους τους τομείς. Η Τουρκία ξεκίνησε την προσπάθειά της αργότερα. Κυρίως μετά το embargo που επέβαλε, λόγω Κυπριακού, το Αμερικανικό Κογκρέσο στις πωλήσεις όπλων στην Τουρκία. Κατόρθωσε όμως να διαμορφώσει μια ολοκληρωμένη και σταθερή στρατηγική για την ανάπτυξη της εθνικής πολεμικής βιομηχανίας και να οικοδομήσει τους απαραίτητους θεσμούς και τις διαδικασίες για τη συνεργασία του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα και την υλοποίηση μεγάλων και φιλόδοξων προγραμμάτων. Η εθνική πολεμική βιομηχανία ανήχθη από την Άγκυρα σε μεγάλο εθνικό στόχο, η κατάκτηση του οποίου ταυτίζεται με τις φιλοδοξίες της να καταστεί περιφερειακή και ταυτόχρονα βιομηχανική και τεχνολογική δύναμη.

Η συνήθης αναφορά στους εξοπλισμούς υποτιμά και υποβαθμίζει τη συμβολή της πολεμικής βιομηχανίας στην ανάπτυξη μιας χώρας, ιδιαίτερα την τεχνολογική. Η Άγκυρα κατόρθωσε να συνδέσει και να συντονίσει με την προσπάθειά της αυτή τα ερευνητικά της κέντρα και τα πανεπιστήμιά της, ιδιαίτερα τα πολυτεχνεία της, και νʼ αναπτύξει το ερευνητικό της δυναμικό. Στη σημερινή εποχή των συνεχών τεχνολογικών εξελίξεων και της καινοτομίας, έχει τεράστια σημασία το τεχνολογικό προβάδισμα.

Η κατιούσα, παράλληλα, πορεία που ακολούθησε η Ελλάδα κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, αναδεικνύει το μέγεθος του πολιτικού της προβλήματος, που υπονόμευσε την ανάπτυξη και την πρόοδό της σε όλους τους τομείς. Η κομματοκρατία, η διαφθορά, ο φθηνός λαϊκισμός και η έλλειψη σταθερής στρατηγικής και εθνικού σχεδίου, καθήλωσαν τη χώρα. Οδήγησαν και στον συγκεκριμένο τομέα της εθνικής άμυνας σε σπατάλη πολύτιμων πόρων χωρίς να επιτευχθεί με αυτούς το αποτέλεσμα που ήταν δυνατό να επιτευχθεί και να διασφαλισθεί η άμυνα της χώρας και η ανάπτυξη της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας. Αντιθέτως, οι συνεχείς αποκαλύψεις και συζητήσεις για τα σκάνδαλα στον τομέα της εθνικής άμυνας, δυσφημούν και διασύρουν την ανάγκη των αμυντικών δαπανών και πλήττουν με ένα άλλο τρόπο την εθνική άμυνα.

Χαρακτηριστική είναι η συζήτηση στη Βουλή της προτάσεως του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το θέμα των καθηλωμένων υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού και γενικότερα του καθεστώτος των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Το κόστος των υποβρυχίων έχει σχεδόν καταβληθεί από το Πολεμικό Ναυτικό. Τα υποβρύχια, όμως, δεν παρεδόθησαν και το ναυπηγείο βρίσκεται σε πλήρη αποτελμάτωση. Η διαχείριση του προγράμματος της κατασκευής και του εκσυγχρονισμού των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού και της ιδιωτικοποιήσεως των ναυπηγείων Σκαραμαγκά είναι μνημείο κομματικής ιδιοτέλειας, πολιτικής ασχετοσύνης, διαφθοράς και αδιαφορίας για την κατάσταση της εθνικής άμυνας.

Τα υποβρύχια είναι απολύτως απαραίτητα στο Πολεμικό Ναυτικό για την άμυνα του Αιγαίου και την υποστήριξη των ζωτικών εθνικών συμφερόντων της χώρας. Παραμένουν, όμως, υπό ομηρεία, με προφανή κίνδυνο να προηγηθεί η Τουρκία στην παραλαβή των δικών της έξη παρομοίων υποβρυχίων που κατασκευάζονται στα δικά της ναυπηγεία.

Οι συζητήσεις στη Βουλή επικεντρώθηκαν περισσότερο στην αποκόμιση πολιτικού οφέλους από την καταγγελία του σκανδάλου και των υπευθύνων γιʼ αυτό, παρά στη λύση του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί από το σκάνδαλο. Ασφαλώς, οι υπεύθυνοι πρέπει να καταγγέλλονται και να λογοδοτήσουν ενδεχομένως ενώπιον της Δικαιοσύνης για τις ευθύνες τους. Ευθύνη όμως όλων σήμερα είναι και να εξευρεθεί λύση για την αποπεράτωση των υποβρυχίων και την έγκαιρη παράδοσή τους στο Πολεμικό Ναυτικό.

Οι σχεδιασμοί της Άγκυρας και η εντεινόμενη εσωτερική πολιτική αστάθεια, δεν αφήνουν περιθώριο για περαιτέρω αδράνεια και υποτίμηση των κινδύνων. Η έγκαιρη προετοιμασία και η διαφύλαξη και παρασκευή των αναγκαίων μέσων αποτροπής είναι επιταγή στοιχειώδους σωφροσύνης και παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε η διαφθορά, η μικροπολιτική ιδιοτέλεια και ο εφησυχασμός να καταφέρουν νέο πλήγμα στην εθνική άμυνα και στη χώρα.


Σχολιάστε εδώ