Ιταμές οι τουρκικές διαθέσεις από Κύπρο έως Θράκη!
Αυτό σημείωνε παραπολιτική στήλη. Σήμερα και μετά τις τελευταίες δηλώσεις του ιδίου του υψαύχενος τούρκου πρωθυπουργού αποδεικνύεται ότι οι παρατηρήσεις μας έπρεπε να ήσαν οξύτερες ως προειδοποιητικά σήματα εθνικού κινδύνου. Καθώς η τουρκική νέοοθωμανική αλαζονεία προχωρά σε ανοικτή και ανοίκεια –με όρους διπλωματικής τακτικής– επέμβαση σε θέματα ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Αποκαλύπτοντας στρατηγική ενεργοποίηση ευσεβοποθικών βλέψεων κι επιβεβαιώνοντας επεκτατικές πολιτικές.
Η επιθετικότητα της Άγκυρας μπορεί να μην είναι νέα. Δεν αποτελεί δηλαδή νεόκοπο φαινόμενο, αλλά αντιθέτως είναι διαχρονική. Σήμερα όμως παρά πριν, εκδηλώνεται σε όλες τις παραμέτρους των ελληνοτουρκικών σχέσεων και διαφορών με τρόπο που συνιστά το λιγότερο ιταμή πρόκληση.
Που εάν δεν επιμετρηθεί σωστά και κυρίως εάν δεν αντιμετωπισθεί αποφασιστικά, θα υποτροπιάσει με αποθράσυνση, και των χαρακτηριστικών και των επιδιώξεών της. Κι αυτό θέτει ακριβώς ενώπιον βαρύτατων ευθυνών και τους θεσμικούς διαχειριστές στην Αθήνα (αλλά και στη Λευκωσία) και τις πολιτικές ηγεσίες γενικότερα. Με την έννοια ότι επιβάλλεται να διαβιβάσουν με στρατηγική πειστικότητα –κι αυτό το υπογραμμίζουμε– το ανάλογο μήνυμα προς την Άγκυρα για τις διαθέσεις μας ως Ελληνισμού. Για τις αντιστάσεις του, δηλαδή, που θα είναι αντιστρόφως ανάλογες προς την οικονομική κατάσταση που μπορεί να μας ταλανίζει. Γιατί: Την οικονομική κακοδαιμονία αργά ή γρήγορα θα την υπερβούμε. Αλλά τυχόν απώλεια κυριαρχικών ορίων και δικαιωμάτων δεν θα είναι καθόλου αναστρέψιμη.
Δεν υπάρχει βεβαίως αμφιβολία ότι σʼ αυτήν ακριβώς την οικονομική παθογένεια είναι που ποντάρει σήμερα ο Ερντογάν και οι συν αυτώ. Θεωρούν δηλαδή ότι: Με την Ελλάδα σε χρεοκοπική κατιούσα μπορούν να προάγουν ευχερέστερα όσα οι έωλοι γεωπολιτικοί τους σχεδιασμοί διαλαμβάνουν. Και οι οποίοι περνούν σε μεγάλο βαθμό από τη δημιουργία τετελεσμένων, τόσο στον αιγαιωτικό χώρο όσο και στον θρακικό. Στον οποίο ακριβώς προσπαθούν με τους μειονοτικούς εγκαθέτους, να αναμοχλεύσουν εθνικιστικά σύνδρομα που θα οδηγήσουν σε βάθος χρόνου σε αυτονομιστικές διαδικασίες! Κι αυτό το τελευταίο είναι η προφανής επιδίωξη. Ο κεντρικός στόχος.
Είχαμε τονίσει και το επαναφέρουμε ως ευκρινές σήμα κινδύνου: Ότι δηλαδή προάγεται σιωπηρά δημιουργία συνθηκών με «μοντέλο Κύπρου». Με το ψευδοκράτος στη γεωπολιτικά κρεουργημένη μεγαλόνησο να αποτελεί δείκτη των νεοτουρκικών μεθοδεύσεων στον θρακικό χώρο. Να μην υπάρχει αμφιβολία. Κι όσο στην ίδια την Κύπρο «τα βρήκαν εύκολα» ως αποτέλεσμα της χουντικής προδοσίας, τόσο ελπίζουν σʼ αυτή τη δύσκολη για μας φάση, ότι θα πράξουν το ίδιο και στη Θράκη. Την οποία ο Ερντογάν με μια μελετημένη δήλωση απέσπασε από την ελληνική επικράτεια!
Θεωρητικώς μεν, πλην όμως ως εκδηλωμένη πολιτική πρόθεση της τουρκικής βουλιμίας. Η οποία δυστυχώς αντιμετωπίσθηκε μάλλον με διπλωματική χλιαρότητα, ενώ επεβάλλετο επί του ανωτέρου δυνατού πολιτικού (και πολιτειακού) επιπέδου αντίδραση της Ελλάδος.
Κι αυτό ενώ: Την ίδια στιγμή προάγεται νέο παιχνίδι σε βάρος της Κύπρου, όπου σκοπείται οριστικός τεμαχισμός της κρατικής της κυριαρχίας, ως βάση επιλύσεως του προβλήματος. Με την ελληνική πλευρά να πιέζεται αφόρητα και να εκβιάζεται παρασκηνιακά, προκειμένου να συναινέσει σε νέο σχέδιο Ανάν με άλλο φυσικά πατρώνυμο, αλλά με τις ίδιες διχοτομικές προδιαγραφές. Οι οποίες και δεν διαιρούν απλώς, αλλά παρέχουν στην Άγκυρα την ευκαιρία να αποβεί θεσμικός στρατηγικός κηδεμόνας σʼ αυτή τη γεωγραφία! Ό,τι χειρότερο δηλαδή. Με τη βοήθεια συγκεκριμένων δυτικών κέντρων αποφάσεων. Και με την Ευρώπη να σιωπά αιδημόνως, θωπεύοντας ενθαρρυντικά τις τουρκικές απαιτήσεις που καθιστούν οποιαδήποτε λύση ασύμβατη με το Κοινοτικό κεκτημένο. Κάτι που εάν συμβεί, θα αποβεί δευτέρα πλάνη χείρον της πρώτης. Και με τον κυπριακό Ελληνισμό, να αποκτά ημερομηνία ιστορικής λήξεως.