ΣΥΝΘΗΜΑ ΘΛΙΨΗΣ ΑΠΟ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ

Ουδείς έχει δικαίωμα να αρνηθεί στον Αστέρα Βάρης να διεκδικεί (και να παίρνει) θετικό αποτέλεσμα σε αγώνα με την ΑΕΚ, κάθε άλλο. Όπως δεν είχε αρνηθεί όταν είχε συμβεί παλαιότερα με τον Ποσειδώνα Μηχανιώνας, τη Λαμία, τη Φυλή κ.λπ. Έχει κάθε δικαίωμα όμως να περιμένει από τους φωνακλάδες αυτής της άσημης ομάδας να σέβονται τους θεσμούς. Διότι η ΑΕΚ δεν είναι ένας οποιοσδήποτε αντίπαλος διάβολε, αλλά η ομάδα απόλυτα συνδεδεμένη με τις χαμένες πατρίδες του Ελληνισμού, την ιστορία του Βυζαντίου, την αθλητική παράδοση της Πόλης και φυσικά με την ιερή έννοια της προσφυγιάς.

Από τη μία πλευρά η γιγαντιαία Ιστορία της ΑΕΚ, λοιπόν, και από την άλλη η… γκλίτσα ενός τσολιά, ο οποίος ενδεχομένως θα είναι ένας κακοπληρωμένος αλβανός τελάλης, που με νεύματα και φωνές ψάχνει πελατεία για τα γνωστά μαγαζιά με τα κοκορέτσια και τα σπληνάντερα.

Θα περίμενε κάποιος -επειδή οι αλητείες και ακούστηκαν και δημοσιεύτηκαν- από την ΕΠΟ να επέμβει ακαριαία και να τιμωρήσει (συμβολικά και όχι εξοντωτικά) την έλλειψη ηθικής του Αστέρα, αλλά τι να λέμε τώρα; Εδώ δεν μπορεί να λύσει προβλήματα ηθικής της διαιτησίας ή να αναχαιτίσει τους ψιθύρους και την ύποπτη συμπεριφορά των παρατηρητών που βάζουν άριστα στους χειρότερους ρέφερι, με τους τσολιάδες θα ασχοληθεί;

Όσο για την ΑΕΚ; Συμπαθάτε με, αλλά «ήθελε και τάπαθε». Τα τελευταία 10-12 χρόνια οι ηγέτες της έκαναν ό,τι ήταν ανθρώπινα δυνατό για να τη στείλουν να καταλήξει στις «γκλίτσες» και τις ειρωνείες «ανύπαρκτων» αντιπάλων. Ο Μελισσανίδης, Κοκκινιώτης μάγκας και αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας, γνωρίζει πολύ καλά τι έχει συμβεί (και πως χάθηκαν κάπου εκατό εκατομμύρια από ηλιθιότητες -επιεικής η λέξη- των διοικήσεων), εντούτοις δέχτηκε να ηγηθεί μιας προσπάθειας αναστροφής του θλιβερού κλίματος, αλλά και να σαλπίσει την έναρξη των διεργασιών ώστε να ξαναστηθεί το υπερήφανο γήπεδο του συλλόγου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ένα γήπεδο που κάποιος Γρανίτσας, σε μια νύχτα, το γκρέμισε λες και ήταν η Βαστίλη (και του λόγου του ο όχλος πριν καν στερεωθεί η Γαλλική Επανάσταση).

Το ότι θα δυσκολευτεί η ομάδα του Νέστορα και του Μπάρλου να επανέλθει στη σωστή αγωνιστική της θέση δεν γεννάται θέμα, αφού το ποδόσφαιρο δεν το αποδίδουν οι φανέλες αλλά οι ψυχές. Εκείνες οι ψυχές που η απουσία τους είχε αρχίσει να φαίνεται καθαρά την περίοδο που η ομάδα αγωνίστηκε για τελευταία φορά σε όμιλο του τσάμπιονς λιγκ.

Εκείνες οι έξι ισοπαλίες (!) σε ισάριθμες αναμετρήσεις και ο αποκλεισμός, φοβάμαι πως θα στοιχειώνουν ακόμα για καιρό την άλλοτε κραταιά δύναμη του Τσάκναντι, του Τσαϊκόφσκι και του πρίγκιπος Ντούσκο…