Ο καθένας με τον… πόθο του!
Εν όψει, μάλιστα, και του ενδεχόμενου… κινδύνου να κερδίσει τις εκλογές, όποτε γίνουν, ο Τσίπρας, με τον οποίο έχουν ανοίξει… λογαριασμούς…
Με την τεράστια κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ έχει μείνει ακάλυπτος ο χώρος που εκτείνεται από το Κέντρο μέχρι και την Αριστερά, που πάντα αποτελούσε την κρίσιμη εκλογική μάζα και δίνει τη νίκη. Είναι η πολύφερνη νύφη. Και εκεί έχουν ρίξει τα δίχτυα τους οι όπισθεν από τους «58» ευρισκόμενοι, αν και ο καθένας κινείται από διαφορετική σκοπιά, συμπίπτουν όμως στο κοινό συμφέρον, που είναι η σωτηρία… Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούν να φυτέψουν την… «Ελιά». Με την ελπίδα να στεγαστεί εκείνος ο κόσμος που δεν θέλει να ψηφίσει τη ΝΔ, αλλά έχει και δισταγμούς να ακουμπήσει στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν έχει πειστεί για το ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις του. Και σε αυτό βοηθούν κορυφαία στελέχη του με τις αλληλοσυγκρουόμενες θέσεις τους στα μεγάλα θέματα, όπως της παραμονής στο ευρώ και ποια είναι η συγκεκριμένη εναλλακτική λύση που προτείνει και η διέξοδος από τη σημερινή κόλαση… Και εδώ οι ευθύνες ανήκουν πρωτίστως στον πρόεδρό του.
Έτσι και έριχνες μια ματιά στον κόσμο που είχε κατακλύσει το θέατρο «Ακροπόλ» στην Ιπποκράτους θα έβλεπες εκπροσώπους από όλες τις… φυλές. Απομαζώματα από το παλιό ΠΑΣΟΚ, από το σημιτικό και του ΓΑΠ, γνωστούς αλήστου μνήμης συνδικαλιστές, στελέχη από το βενιζελικό στρατόπεδο, όπως και από τη ΔΗΜΑΡ και καθηγητάδες που προβάλουν εκσυγχρονιστική ταυτότητα, που όμως ποτέ δεν ήταν σε θέσεις εμπροσθοφυλακής για την κοινωνία, πάντα στα όπισθεν για σιγουριά και να μην εκτίθενται…
Για τον Βενιζέλο είναι η ευκαιρία στις ευρωεκλογές να κρυφτεί πίσω από την «Ελιά» και έτσι να μη χρεωθεί την εκλογική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Για τον Σημίτη είναι η ευκαιρία της επιστροφής, δηλώνει ότι είναι παρών, με τελικό στόχο μήπως του χαμογελάσει η τύχη και βρεθεί από το πουθενά την άνοιξη του 2015 στην καρέκλα του Προεδρικού Μεγάρου. Όσο για τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ, από την πρώτη στιγμή τάχθηκαν υπέρ της ανασύστασης της Κεντροαριστεράς και της συνεργασίας με τους «58» και το ΠΑΣΟΚ και πίσω από το μυαλό τους έχουν την προσωπική διάσωσή τους, είτε με μια θέση στην Ευρωβουλή, είτε στη Βουλή, είτε σε κάποιο υπουργείο ή κυβερνητική θέση.
Ο καθένας δηλαδή με τον… πόθο του…
Όμως όλα αυτά είναι σχεδιασμοί επί χάρτου. Και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει κανένα εχέγγυο ότι το χαρτί θα τους βγει… Ήδη υπήρξαν οι πρώτες αντιδράσεις και μάλιστα έντονες από στελέχη που ήταν δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου και δεν υπήρξε ποτέ καμία σκιά εναντίον τους. Δεν μπορεί να επιζητάς την ενότητα, τη συμφιλίωση και να αναθέτεις την εναρκτήρια ομιλία στον Παρασκευά Αυγερινό που πριν λίγους μήνες, με το βιβλίο που έβγαλε, έβριζε τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον έλεγε ψυχασθενή. Πως να συνυπάρξουμε έλεγαν, μετά το τέλος της πρεμιέρας, ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Ένα άλλο κρίσιμο θέμα, που έχουν μεταξύ τους, είναι το ποιος θα ηγηθεί. Και εδώ δεν φαίνεται να υπάρχει το πρόσωπο εκείνο που ενώνει όλες αυτές τις… συνιστώσες που κινούνται από τη μια άκρη στην άλλη και ταυτόχρονα θα επαναπατρίσει κόσμο που έχει πάει δεξιά και αριστερά. Να τεθεί επικεφαλής ο Βενιζέλος είναι κάτι που δεν φαίνεται να έχει καμία τύχη, πολύ περισσότερο ο Σημίτης, όμως μεταξύ τους έχει ανοίξει ένας υπόγειος πόλεμος. Είναι ένα θέμα που αν δεν βρεθεί ένα κοινό αποδεκτό πρόσωπο μπορεί να αποτελέσει το κύκνειο άσμα της κίνησης των «58».