Οι ευρωεκλογές του Μαΐου βγάζουν και κυβέρνηση;
Όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές τόσο τα κόμματα προσπαθούν να συγκροτήσουν παρουσία και λόγο που θα τα φέρουν σε πλεονεκτική θέση ή και σε κατάσταση επιβίωσης. Στην πρώτη κατηγορία κινούνται ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, στη δεύτερη κυρίως το ΠΑΣΟΚ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Τα άλλα κόμματα, εξαιρουμένης της Χρυσής Αυγής, που ίσως αντιμετωπίσει θέμα συμμετοχής στις εκλογές αν απαγορευτεί η λειτουργία της μέχρι τότε, κινούνται σε κατάσταση κανονικότητας, που παραπέμπει σε επιβίωση.
Το ΚΚΕ ενδιαφέρεται για μια καλή εμφάνιση (πάνω από το 8% των ευρωεκλογών του 2009), που όμως δεν θα του δημιουργήσει ζήτημα συμμετοχής σε κυβέρνηση της Αριστεράς. Θα ήταν μια χαρά ένα 10%, π.χ., αλλά καθόλου καλό το 15%, αφού τέτοιο αποτέλεσμα θα του ανέθετε ευθύνες για διαμόρφωση πολιτικής που θα οδηγούσε σε κυβέρνηση της Αριστεράς. Κάτι που το ΚΚΕ δεν επιθυμεί.
Η ΔΗΜΑΡ, διεκδικώντας (και σε σημαντικό βαθμό έχοντας κερδίσει) την κληρονομιά της Ανανεωτικής Αριστεράς, το πιθανότερο είναι να πάει καλά και να καταγράψει ποσοστά ανάλογα με αυτά των εθνικών εκλογών (6%) ή και μεγαλύτερα. Η πορεία της έως τις ευρωεκλογές και την ημέρα της ψηφοφορίας (25 Ιουνίου) θα εξαρτηθεί από την αντοχή της σε επιθέσεις πολυδιάσπασης, στο όνομα της δημιουργίας μιας άλλης Αριστεράς (πρωτοβουλία των «58»), που θα χωρέσει και το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Κάτι που απορρίπτει ο ιδρυτής της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης αλλά και η πλειονότητα των στελεχών της. Όπως δηλώνουν στη ΔΗΜΑΡ, «κοινό ψηφοδέλτιο με το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές δεν υπάρχει».
Αν αυτό επαληθευτεί, πάμε στην άλλη λύση για το ΠΑΣΟΚ, που δεν τολμάει να κατέβει ως ΠΑΣΟΚ στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η λύση αυτή κινείται κάτω από την ομπρέλα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, αφού το ΠΑΣΟΚ σχεδιάζει να μετάσχει στις ευρωεκλογές ως κομμάτι του, ώστε να μη θυμίζει στο εκλογικό σώμα την αυτόνομη παρουσία του. Αν το αποτολμούσε, ίσως να μη συγκέντρωνε καν το ποσοστό του 3% για να μετάσχει στην κατανομή των 21 εδρών που δικαιούται η Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αλλά η ζημιά θα ήταν μεγαλύτερη σε επίπεδο δημόσιας εικόνας, αφού ένα τόσο χαμηλό ποσοστό θα δημιουργούσε προϋποθέσεις πολιτικής εξαφάνισής του στις εθνικές εκλογές. Κάτι που βεβαίως μπορεί να συμβεί και χωρίς κακή εμφάνιση στις ευρωεκλογές, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Το ΠΑΣΟΚ πριν απ’ όλα οφείλει να εξηγήσει στο 12% που το ψήφισε τον Ιούνιο του 2012 γιατί διάλεξε να συνεργαστεί με τη ΝΔ και να καταστεί κυβερνητικός βοηθός. Χωρίς μάλιστα να επιδιώξει ή να εξετάσει κάποια άλλη λύση, που θα του εξασφάλιζε πρόσβαση σε διάλογο με την Αριστερά. Επιδίωξή του τώρα είναι, πριν καταφύγει στη λύση-ομπρέλα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, να δημιουργηθεί μια νέα Κεντροαριστερά, που θα το περιλαμβάνει, στη βάση της πρωτοβουλίας των «58», ακόμα και χωρίς συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ. Αν μάλιστα το ΠΑΣΟΚ καταφέρει στην κίνηση αυτή (που προτίθεται να συγκροτήσει ευρωψηφοδέλτιο) να μετάσχουν στελέχη και μέλη της ΔΗΜΑΡ που θα αποχωρήσουν, θα έχει πετύχει να προκαλέσει πολιτικούς κλυδωνισμούς στο κόμμα του Κουβέλη, ελπίζοντας σε πολυδιάσπασή του, από την οποία θα ωφεληθεί (;) το ίδιο.
Η ΝΔ έχει άλλο πρόβλημα, που δεν μοιάζει με αυτό του ΠΑΣΟΚ. Ο εφιάλτης της δεύτερης θέσης είναι κοντά στην πραγματικότητα και καλείται από τώρα να διαχειριστεί μια ήττα, που θα φέρει αυτομάτως αμφισβήτηση για το αν μπορεί να κυβερνά ενώ είναι μειοψηφία στον ελληνικό λαό. Και τώρα είναι μειοψηφία, αλλά τουλάχιστον σύμφωνα με τα αποτελέσματα του Ιουνίου του 2012 είναι πρώτο κόμμα και, με τη συνδρομή του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ αρχικά και μόνο του ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια, κατόρθωσε να κυβερνά. Η ΝΔ, λοιπόν, ετοιμάζεται για τη διαχείριση της ήττας, ώστε να μη μετατραπεί σε άμεση (ή σύντομη) προσφυγή στις κάλπες των εθνικών εκλογών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ «κοιμάται ήσυχος» για την πρωτιά αλλά και για το πρόβλημα πολυγλωσσίας που έχει σε σειρά κορυφαίων θεμάτων διακυβέρνησης. Πιστεύει ότι αυτή η πολυγλωσσία και η πολυγνωμία δεν θα επηρεάσουν κατά τις ευρωεκλογές το εκλογικό σώμα, που θα θελήσει να δώσει ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση, παρακάμπτοντας τις «λεπτομέρειες». Πολύ περισσότερο εφόσον «δεν ψηφίζουμε για κυβέρνηση», άρα ο κόσμος μπορεί να παρακάμψει ευκολότερα ζητήματα που πρέπει να έχουν απαντηθεί οπωσδήποτε όταν αποφασίζουμε για κυβέρνηση. Τον απασχολεί όμως ο κίνδυνος -επειδή ακριβώς δεν ψηφίζουμε για κυβέρνηση- να διεμβολιστεί από αριστερά, και συγκεκριμένα από το σχήμα Αλαβάνου – ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που διεκδικεί ρόλο «αριστερής συνείδησης» του ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος, κατά τη γνώμη αρκετών, συμπεριφέρεται ως συστημικό κυβερνητικό κόμμα.
Το σκηνικό είναι αυτό, να δούμε τι θα διαφοροποιηθεί μετά τις γιορτές και πριν από τις ευρωεκλογές. Μερικές φορές οι ανατροπές είναι απανωτές και απρόβλεπτες…