Τρεις πρωθυπουργοί τα θύματα των Καννών!

Και ο μεν Παπανδρέου δεν πρόλαβε καλά καλά να επιστρέψει και είχε ήδη ανατραπεί. Αν δεν αποχωρούσε οικειοθελώς, θα τον έριχναν. Ήδη η Καϊλή και αρκετοί άλλοι ήταν υπʼ ατμόν… Ποιοι ήταν εκείνοι που κινούσαν τα νήματα; Κάποια στιγμή όλα θα έρθουν στο φως. Η μόνη, πάντως, παραχώρηση ήταν να του επιτρέψουν να φύγει αξιοπρεπώς… Η συμφωνία προέβλεπε να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, να την πάρει και αμέσως μετά να κινήσει τις διαδικασίες για τον σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης, με τη συμφωνία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά. Και πράγματι άρχισαν στις 6 Νοεμβρίου του 2011 και ύστερα από πέντε μέρες αναλάμβανε πρωθυπουργός ο Λουκάς Παπαδήμος. Και στις 18 Μαρτίου του 2012 ο Παπανδρέου παρέδιδε το ΠΑΣΟΚ στον αντίπαλό του, τον Βενιζέλο. Τη… σκυτάλη, πέντε μέρες μετά τις 11 Νοεμβρίου, πήρε ο Μπερλουσκόνι, ο οποίος παραιτήθηκε και παρέδωσε στον Μάριο Μόντι, το όνομα του οποίου, όπως αποκαλύπτει ο Θαπατέρο, κυκλοφορούσε στους διαδρόμους των Καννών εκείνες τις διαβολικές ώρες που έπεφτε ο Νότος στον απόλυτο έλεγχο των Γερμανών.

Την αυλαία έκλεισε ο ισπανός πρωθυπουργός Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο. Στις 20 Νοεμβρίου οι σοσιαλιστές έχαναν τις εκλογές και ο σύμμαχος της Μέρκελ, ο Μαριάνο Ραχόι, έπαιρνε την εξουσία…

Θαπατέρο: Κυβερνούν οι αγορές και όχι οι κυβερνήσεις…

Το συμπέρασμα όλων αυτών των ανατροπών που έγιναν, υποτίθεται για τον λαό αλλά χωρίς τον λαό, το αποδίδει ένας από αυτούς που έζησαν εκείνο το στημένο παιγνίδι στις Κάννες που είχε σχεδιασθεί στις συνηθισμένες παρακάμαρες, ο Θαπατέρο: «Το συναίσθημα που συγκράτησα ήταν η αδυναμία των δημοκρατικών κυβερνήσεων απέναντι στις δυνάμεις της αγοράς».

Και κλείνει με την πικρή γεύση από το δείπνο, όπου ευρωπαίοι ηγέτες αντήλλαξαν σκληρές επιθέσεις από μνήμες της εποχής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τον Ομπάμα να παρακολουθεί αμήχανος και προβληματισμένος:

«Ήταν μόνο πέντε λεπτά, αλλά σε αυτά τα πέντε λεπτά, όσα ακούστηκαν, έκλειναν μέσα τους όλα τα δάκρυα που έχουν χυθεί στη νεότερη ευρωπαϊκή Ιστορία.