Το υπάρχον πολιτικό σκηνικό θα σαρωθεί
Κανονικά είναι θέμα ημερών να πέσει αυτή η κυβέρνηση. Η πλήρης αποτυχία να χαράξει και να ακολουθήσει εθνική πολιτική την έχει απαξιώσει στα μάτια και τις συνειδήσεις των πολιτών που απελπισμένοι βιώνουν μαύρες μέρες με στερήσεις, φτώχεια, απολύσεις, ανεργία, ακόμα και θανάτους από έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος. Ζουν μέρες χωρίς προοπτική κι αυτό είναι το χειρότερο. Οπως έχουμε ήδη γράψει εδώ και τέσσερα χρόνια, από τις κυβερνήσεις της κρίσης λείπει η προοπτική, οι απαντήσεις για το πόσο θα κρατήσει όλο αυτό και τι έρχεται μετά. Ο λαός δεν θα είχε αντίρρηση να υποβληθεί σε θυσίες αν ήξερε πρώτα απ’ όλα γιατί γίνονται, πόσο θα κρατήσουν και τι θα φέρουν, τι υπάρχει στο τέλος μιας επώδυνης πορείας.
Αλλά να που δεν ξέρουμε καν που βρίσκεται το τέλος της πορείας.
Το κλίμα της εκτεινόμενης δυστυχίας εισπράττουν και οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ έτσι ώστε αρκετοί φροντίζουν να πάρουν αποστάσεις απ’ όσα συμβαίνουν. Η κυρία Θ. Τζάκρη έφυγε απο το ΠΑΣΟΚ, ο Ν. Σηφουνάκης και ο Γ. Ντόλιος απορρίπτουν κάθε σκέψη περί άρσης των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία. Ο Θ. Μωραϊτης, ο Μ. Κασσής, αλλά και οι Πρ. Παυλόπουλος, Γ. Βλάχος, Α. Λυκουρέτζος και αρκετοί άλλοι δεν είναι έτοιμοι να δεχθούν την πλήρη εφαρμογή της θεωρίας και αντίληψης «ευρώ με κάθε θυσία». Συχνά και από πολλούς ακούγεται η διαπίστωση «αν είναι να σωθεί το νόμισμα και να μείνουμε σε αυτό με θύμα το λαό μας και την κοινωνική συνοχή, δεν έχει νόημα. Πρέπει να ξαναδούμε τα δεδομένα αλλιώς». Ακόμα και ο σκληρός οπαδός των μεταρρυθμίσεων μέσω Μνημονίων και «τρόικας» (άλλωστε αυτός εμπιστεύτηκε, αποφάσισε και επέβαλε το άθλιο χαράτσι μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ) πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος αισθάνθηκε ότι είναι ώρα για μια επιθεσούλα στην «τρόικα» και μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του την χαρακτήρισε «υβρίδιο το οποίο προέκυψε λόγω της κρίσης κι από το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπόρεσε να προβλέψει το ενδεχόμενο μιας κρίσης». Λίγο μετά, βέβαια, μαζεύτηκε και επανέλαβε το ανεκδιήγητο ότι με τον προϋπολογισμό που ψηφίζουν (;) βγαίνουμε από το Μνημόνιο, αποκρύπτοντας ότι η ημερολογιακή λήξη του Μνημονίου δεν συνεπάγεται ουσιαστική λήξη και άρση της εποπτείας ξένων δυνάμεων στην ελληνική οικονομία και κοινωνία. Και πώς άλλωστε να το κάνει, αφού εκεί στηρίζει όλη την πολιτική της η κυβέρνηση, αλλά κυρίως το ΠΑΣΟΚ. Που έβαλε «τα ρέστα του» (ότι του απέμεινε δηλαδή μετά την εκλογική συντριβή του 2012 που το πήγε στο 12% και σήμερα φλερτάρει με το 5%) στο χαρτί της «τρόικας» και των δανειστών, ως λύσης για έξοδο από την κρίση. Παρά την πορεία εξαφάνισης που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ, ο Ευ. Βενιζέλος δεν μπορεί να τιθασεύσει την αλαζονεία του και αυτόκλητος (χωρίς να ερωτηθεί από κανέναν) είπε ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι δημοσκοπήσεις (που περιγράφουν την επερχόμενη συντριβή του ΠΑΣΟΚ) διότι «αν τις λογαριάζαμε, δεν θα υπήρχε τώρα η χώρα»! Στο παραλήρημα αυτό του διέφυγε, βεβαίως, η ασήμαντη λεπτομέρεια ότι η χώρα υπήρξε ακόμα και μετά από καταστροφές, πολέμους και κοσμογονικά γεγονότα. Αλλά αυτά δεν έχουν προφανώς σημασία, αφού δεν ήταν παρών ο ίδιος.
Το πρόβλημα, φυσικά, δεν είναι το ΠΑΣΟΚ που αργοσβήνει μέσα στον θανάσιμο εναγκαλισμό με τους δανειστές και την «τρόικα». Ούτε η ΝΔ που ακολουθεί πορεία συρρίκνωσης ανάλογη με αυτήν του ΠΑΣΟΚ όταν εκείνο έφτασε από το 45% στο 13% και μετά στο 12%. Και τα δύο κόμματα θα βρουν τρόπο να ανασυγκροτηθούν (θα πάρει φυσικά χρόνο και ανθρωποθυσίες στελεχών), αλλά η πολιτική σκηνή μπορεί να υφίσταται αλλαγές. Όχι όμως να αδειάζει. Ήδη είμαστε στη διαδικασία γέννησης και παραγωγής νέου πολιτικού προσωπικού, κάτι που αρκετοί καταλαβάινουν από τώρα. Όπως η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, που με αφορμή την κίνηση των «58» για τη δημιουργία της Κεντροαριστεράς και τη συζήτηση που γίνεται για το εγχείρημα, δεν δίστασε να πει ότι πρέπει να αυτοδιαλυθούν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και να προκύψει άλλο σχήμα από την αρχή : «Οι πολίτες που αισθάνονται πολιτικά άστεγοι, ζητούν έναν νέο φορέα που θα μιλήσει καθαρά για το πρόβλημα της χώρας και θα παρουσιάσει μια αξιόπιστη πρόταση για την ανόρθωσή της. Το νέο δεν μπορεί να προκύψει σε καμία περίπτωση από το απλό άθροισμα των παλιών και φθαρμένων δομών», λέει η πρώην υπουργός και επίτροπος στην ΕΕ, σκληρή εκσυγχρονίστρια, σε συνέντευξή της (5/12) στο Real.gr. Aναφερόμενη στην «Κίνηση των 58» τονίζει: «Θεωρώ ότι το εγχείρημα παίρνοντας υπόψη την πραγματική «ανάγκη» των πολιτών, πρέπει να μετεξελιχτεί θέτοντας με καθαρό τρόπο το διακύβευμα του νέου κόμματος προς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και επʼ αυτού να κληθούν να τοποθετηθούν όλοι, και κυρίως βεβαίως οι δύο αρχηγοί».
Είναι ξεκάθαρο ότι βρισκόμαστε μπροστά σε αλλαγές που θα επιφέρουν ίσως και σάρωμα του σημερινού πολιτικού σκηνικού. Η εμμονή στις καταστροφικές για την ελληνική κοινωνία επιλογές θα φέρει γρήγορα αυτές τις αλλαγές. Όσο κι αν μερικοί, ή αρκετοί, θα είναι απροετοίμαστοι. Η κοινωνία διαμορφώνει τις πολιτικές, όχι το αντίστροφο.