ΜΕΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΑΓΚΑΛΙ

Ήτανε νιά η κοπελιά
μά δέν θά μεγαλώσει
φρόντισε ό ηλεκτρισμός
τώρα νά τήν σκοτώσει.
•••
Ζωές πού αφανίζονται
καί δέν ξαναμιλάνε
ίσως μάς φέρουνε εκεί
πού μοναχές τους πάνε.
•••
Έχουν τό δίκιο στά φτερά
κί όλο θά πεταρίζουν
σ’ ένα ταξίδι άτιμο
πού δέν ξαναγυρίζουν.
•••
Εμείς σαχλοί νεκροπομποί
τούς κόψαμε τήν ζήση
γιά μία λάμπα νεκρική
καί στερεμένη βρύση.
•••
Κόρη είς τό ταξίδι σου
νά μήν μάς συγχωρήσεις
κόψε καί μάς τόν φωτισμό
κάνε το, μήν αργήσεις.
•••
Ήξερα στήν Αμερική
ηλεκτρική καρέκλα
όταν σταυροκοπιόμαστε
μπρός στήν Αγία Θέκλα.
•••
Τώρα τό έθιμο αυτό
έφτασε μέ αιθάλη
κι έγινε κάσα ή ευνή
καί δίκοπο μαγκάλι.
•••
Όμως οί Λόρδοι
στήν Βουλή
έχουν τήν ζεστασιά τους
έχουνε φώς στά έδρανα
μά όχι στά μυαλά τους.
•••
Καί λύκοι εάν ήτανε
θά ‘χανε μετανιώσει
δέν θά αφήναν τήν ΔΕΗ
τήν Κόρη νά σκοτώσει.
•••
Μά ποιός ακούει κόρακα
σάν κελαηδεί αηδόνι.
Ό Άγνωστος θά σηκωθεί
κι άς τρέχουν οί Ευζώνοι.
•••
Καμαρωτοί λεβέντηδες
έξω απ’ τά παλάτια
δέν βλέπουνε ποιόν οδηγούν
σέ μαύρα μονοπάτια.
•••
Όμως θά έρθει ή στιγμή
πού όλοι ένα σώμα
θά οδηγήσουν τήν ψευτιά
δυό μέτρα μές τό χώμα.
•••
Τήν Χώρα μας ξεφτίλισαν
κλέφτες καί δολοφόνοι
τήν δόξα της κομμάτιασαν
μέ βρώμα καί πριόνι.
•••
Έχεις τούς αρκουδιάρηδες
μέσα είς τά σαλόνια
ενώ χιλιάδες Έλληνες
τούς πάνε μέ κασόνια.
•••
Σαπίζουμε σάν άνθρωποι
κι όμως βλέπεις ακόμα:
τόν έναν είς τήν λαμογιά
τόν άλλον είς τό κόμμα.
•••
Κόμμα θέλετε σύντροφοι
μά υπάρχει καί τελεία
αυτό μήν τό ξεχάσετε
μέσα στά Μαυσωλεία.
•••
Ίσως νά συναντήσετε
στού τάφου τήν πορεία
ένα μικρό κοράσιο
μέ μίαν απορία:
•••
{Γιατί μέ θανατώσατε
πρίν τήν ζωή μου ζήσω;
Πάμε παρέα όλοι μας
στόν δρόμο θά σάς φτύσω.}
…………………………………………
………………………………
«Φεύγει ο καιρός
καί πού πηγαίνει
κανείς δέν ξέρει ούτε ρωτά.
Φεύγεις καί σύ
καί πίσω μένει
τʼ άδειο μου χέρι
νά χαιρετά».
Σ. ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ,
Β. ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ.