Περίεργος ο ρόλος της Διαιτησίας
Ένα σαφές στίγμα έδωσε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ Αρθούρος Ζερβός με τη δήλωσή του ότι «αδικεί κατάφωρα τη ΔΕΗ η απόφαση της Διαιτησίας και την υποχρεώνει να πωλεί ενέργεια κάτω του κόστους».
Και είναι γνωστό τοις πάσι ότι η αδικία δεν γίνεται τυχαία ή από εσφαλμένη εκτίμηση των στοιχείων. Γιατί, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τα δύο μέλη που αποφάσισαν ότι θα πρέπει να πουλάει η ΔΕΗ το ρεύμα στα 36,6 ευρώ τη μεγαβατώρα, όταν απέχει τουλάχιστον 29 ευρώ από το πραγματικό κόστος, θα έβγαιναν και θα δήλωναν: «Μας συγχωρείτε, κάναμε λάθος». Και αυτό το λάθος θα το πληρώσει ο καταναλωτής, το νοικοκυριό, ο άνεργος, κύριοι της Διαιτησίας. Οι οποίοι θα πρέπει να εξηγήσουν πώς καθορίζουν την τιμή στα 36,6 ευρώ όταν, σύμφωνα με μελέτη που ανέθεσε η ΔΕΗ στη γνωστή εταιρεία Ernst & Young, το συνολικό κόστος παραγωγής ήταν το 2010 στα 63,6 ευρώ η μεγαβατώρα, στα 71,6 ευρώ το 2011 και στα 71,3 ευρώ το 2012.
Δεν γνωρίζουμε αν η χαριστική αυτή απόφαση της Διαιτησίας εμπίπτει στις αρμοδιότητες της Δικαιοσύνης, οπότε θα πρέπει να παρέμβει ο Εισαγγελέας, από τη στιγμή που ζημιώνει το κοινωνικό σύνολο, τους καταναλωτές. Πολύ περισσότερο όταν κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει, τουλάχιστον αυτήν τη στιγμή, ποια μπορεί να είναι η συνέχεια και ποια άλλη ΔΕΗ έχει σειρά…
Στο μεταξύ, κάνει μεγάλη εντύπωση η πρωτοφανής σιωπή της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, που δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια αφωνία, και ιδιαίτερα ο μαχητικός πρώην πρόεδρός της Νίκος Φωτόπουλος. Τι να υποθέσουμε, άραγε;
Επιδοτεί η ΔΕΗ την Αλουμίνιον 35.000.000 ευρώ τον χρόνο!
Ποια είναι η θέση των δύο αντιμαχόμενων πλευρών;
Αυτήν τη διάσταση επιχειρεί να φωτίσει το «ΠΑΡΟΝ», παραθέτοντας τις απόψεις του πρώην προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ, καθηγητή κ. Τάκη Αθανασόπουλου, όπως δημοσιεύθηκαν την περασμένη Κυριακή στην «Καθημερινή», και του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της Αλουμίνιον και όλου του Ομίλου Επιχειρήσεων Μυτιληναίου, από το άρθρο του στο «Βήμα» την προηγούμενη Κυριακή.
Αποκαλυπτικός είναι ο κ. Αθανασόπουλος ως προς το τι κοστίζει στη ΔΕΗ να πουλάει στην Αλουμίνιον ρεύμα κάτω του κόστους. Γράφει συγκεκριμένα:
«Λόγω των μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικού ρεύματος που απαιτούνται, είναι εύλογο οι παραγωγοί αλουμινίου διεθνώς να ασκούν αφόρητες πιέσεις για χαμηλές τιμές, ώστε να μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί. Η διαφορά τιμής που πληρώνει για την ηλεκτρική ενέργεια μια εταιρεία παραγωγής αλουμινίου σε σχέση με τους άλλους μεγάλους βιομηχανικούς πελάτες μιας ηλεκτρικής εταιρείας είναι η επιπρόσθετη επιδότηση που αυτή λαμβάνει. Για παράδειγμα, το ποσό των 36,7 ευρώ που αποφάσισε κατά πλειοψηφία η τριμελής Διαιτησία ότι πρέπει να αμείβεται η ΔΕΗ για κάθε MWh που πωλεί στην ΑτΕ σε σχέση με τα 50-55 ευρώ που πωλεί τη MWh στους άλλους βιομηχανικούς της πελάτες (τάξη μεγέθους, αναλόγου και του προφίλ κατανάλωσης και των λοιπών χαρακτηριστικών του καθενός) μας δίνει μια διαφορά 13-18 ευρώ περίπου, που ισοδυναμεί με μια επιπλέον επιδότηση της ΔΕΗ προς την ΑτΕ ύψους 35.000.000 ευρώ τον χρόνο κατά μέσο όρο περίπου. Με απλά λόγια, ο κάθε εργαζόμενος στην παραγωγή αλουμινίου στην ΑτΕ (450 άτομα περίπου) στοιχίζει στη ΔΕΗ (και στην εθνική οικονομία γενικότερα) επιπλέον 78.000 τον χρόνο ή, αν θέλετε διαφορετικά, ο κάθε τόνος αλουμινίου που παράγει η ΑτΕ επιδοτείται από τη ΔΕΗ με 220 ευρώ περίπου, πλέον της όποιας επιδότησης δίνει η ΔΕΗ στους άλλους μεγάλους βιομηχανικούς πελάτες της, καθώς και το κόστος των εκπεμπόμενων ρύπων (C02) που σήμερα ανέρχεται σε 4,5-5 ο τόνος».
Πληρώνουμε το ρεύμα χρυσάφι
«Είναι αδιανόητο ελληνικές βιομηχανίες που μάχονται στον στίβο του παγκόσμιου ανταγωνισμού να πληρώνουν το ρεύμα χρυσάφι», σημειώνει στο άρθρο του στο «Βήμα» ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Αλουμίνιον κ. Ευάγγελος Μυτιληναίος. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο κ. Μυτιληναίος αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η αμαρτωλή ΛΑΡΚΟ, που έχει δεινοπαθήσει από τις κομματικές διοικήσεις, και είναι ανάγκη να θυμίσουμε ότι τη ΛΑΡΚΟ την είχε ιδιώτης, ο οποίος αφού τη βούλιαξε την εγκατέλειψε στο κράτος να πληρώσει τα σπασμένα. Λογικό είναι ότι ο αναγνώστης περίμενε να μάθει τις θέσεις τού κατ’ εξοχήν αρμοδίου για την τεράστιας σημασίας για τη χώρα και την οικονομία της αντιπαράθεση της εταιρείας του με τη ΔΕΗ και γιατί θα πρέπει να πουλάει ρεύμα στην Αλουμίνιον στα 36,6 ευρώ, όταν ο φτωχός, ο άνεργος, ο συνταξιούχος των 300 και των 500 ευρώ το πληρώνει πάνω από 100 ευρώ.
Ο κ. Μυτιληναίος στο άρθρο του υπογραμμίζει τα εξής:
«Πουθενά στον πλανήτη οι μεταλλουργίες δεν πληρώνουν «ειδικούς φόρους», ΔΕΤΕ, ΕΡΤ, ΕΤΜΕΑΡ κ.τ.λ.! Αντίθετα, όλες οι χώρες και οι κυβερνήσεις, «πάνω και κάτω από το τραπέζι», στηρίζουν τη βαριά βιομηχανία τους. Η «πτωχευμένη» σήμερα Ελλάδα δεν μπορεί να υποστηρίξει τη βαριά βιομηχανία της, όπως δεν μπορεί να στηρίξει ουσιαστικά κανέναν. Μπορεί όμως ακόμη, έχοντας δικούς της λιγνίτες και υδροηλεκτρικά, τα οποία χρηματοδοτήθηκαν και δημιουργήθηκαν από τη βιομηχανία για τη βιομηχανία και τους πολίτες, να παρέχει ανταγωνιστικό τιμολόγιο ρεύματος.
Δεν το κάνει γιατί «πρέπει να ζήσει» η ΔΕΗ (και να βγάλει κέρδη η ΔΕΠΑ). Πώς θα ζήσουν η ΔΕΗ και η ΔΕΠΑ; Μειώνοντας συνεχώς τα κοστολόγιά τους ή «κλείνοντας» όλη τη βιομηχανία;
Και αυτή την πιο σημαντική πολιτική απόφαση ποιος θα τη λάβει; Η διοίκηση της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ; Η κυβέρνηση; Ή η «τρόικα»; Ποιος;
Το πρόβλημα για τη ΛΑΡΚΟ κρύβεται επιμελώς «κάτω από το χαλί» με έναν πολύ απλό τρόπο: Η μεν ΔΕΗ χρεώνει ό,τι θέλει, τη δε ΛΑΡΚΟ ποσώς την ενδιαφέρει, αφού δεν πληρώνει τη ΔΕΗ ούτως ή άλλως! Στη ΛΑΡΚΟ «δοκιμάζεται» η μνημονιακή πολιτική στη βιομηχανία. Η άνευ όρων στήριξη των κρατικών μονοπωλίων ΔΕΗ – ΔΕΠΑ για να «καλλωπιστούν» και να πουληθούν αλλά και η επιβάρυνση με άπειρους, «άσχετους» με την παραγωγή, φόρους θα έχουν ως βέβαιο αποτέλεσμα τον θάνατο της ΛΑΡΚΟ αλλά και της ελληνικής βιομηχανίας».