Διά χειρός…

…του Θανάση Καρτερού, από «Της Ώρας» που σερβίρει από την «Αυγή»:

Παπατζιλίκι…

«“Εδώ παπάς, εκεί παπάς, πού είναι ο παπάς;”, αναφωνεί ο παπατζής υπουργός. Σηκώνει ο αφελής το χαρτί του κέρδους –φτηνό φάρμακο είπαμε!– και του βγαίνει ο Τόμσεν. Άραχλος ΕΟΠΥΥ, περικοπές στην περίθαλψη, αύξηση της συμμετοχής τού ασφαλισμένου στα φάρμακα. Χάσατε, αγαπητέ μου. Σηκώνει ο έτερος αφελής το έτερο χαρτί και του βγαίνει ο Άδωνις. Απολύσεις γιατρών και προσωπικού, ξήλωμα νοσοκομείων. Χάσατε, αγαπητέ μου.

Ε, κάποια στιγμή σηκώνει κάποιος και το σωστό χαρτί. Και αντί για τον παπά του βγαίνει ο Παπάς – του ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος έστειλε στην «Αυγή» το ρεπορτάζ που του έστειλαν οι φαρμακοβιομήχανοι που έστειλαν και διαφήμιση στο «Κόκκινο». Συνεπώς, πάλι χάσατε, αγαπητέ, αλλά όχι και τελείως: Κάτω από το χαρτί δεν υπάρχει παπάς και χαρτζιλίκι, αλλά υπάρχει Παπάς και παπατζιλίκι. Ήτοι, διαπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ με τις βδέλλες της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας.

Α, ρε Άδωνι, που κάθονται και ασχολούνται σοβαρά μαζί σου σοβαροί άνθρωποι, αντί να ασχολείται το τμήμα ηθών και λεσχών…»

****

…του Νίκου Γ. Ξυδάκη από το «Ένα βλέμμα» του στην «Καθημερινή»:

Η πτώχευση έφερε πανικό και εθελοδουλία

«Η διαχειριστική διαφθορά στο χώρο της υγείας επιδεινώνεται από τη δημογραφική φθίση και τη θεσμική αγκύλωση: στο ΕΣΥ δεν υπάρχουν αξιόμαχοι γιατροί κάτω των 50 ετών! Το ΕΣΥ θα καταρρεύσει, εκτός των άλλων, από έλλειψη γιατρών. Όσοι μπορούν φεύγουν: όχι μόνο οι τριαντάρηδες νεοειδικευμένοι που μεταφέρουν την εθνική και οικογενειακή υπεραξία στη Γερμανία, αλλά φεύγουν και φτασμένοι πενηντάρηδες, οι κορυφαίοι, αυτοί που θα ετοίμαζαν τους διαδόχους τους, διευθυντές και σολίστ. Εμβρόντητος άκουσα από χείλη συνομηλίκων μου γιατρών, με λαμπρές καριέρες στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, να λένε το ίδιο: Τρέμω στη σκέψη ποιος θα περιθάλψει εμένα σε λίγα χρόνια…
Η δημοκρατία κρίνεται σε δύο κρίσιμα πεδία: στην υγεία και στην παιδεία. Εκεί κρίνεται η ισότητα του παρόντος και μέλλοντος βίου, υλικότατα, απτά. Και στα δύο αυτά πεδία η Ελληνική Δημοκρατία υφίσταται πανωλεθρία. Η κρίση γκρέμισε ένα ήδη αδύναμο οικοδόμημα, υπονομευμένο από ιδιοτελή συμφέροντα, παρασιτισμό, αδράνεια, ανικανότητα, κυνισμό η πτώχευση τα μεγέθυνε και πρόσθεσε τον πανικό και την εθελοδουλία».

****

…του κρατούμενου στη φυλακή Κορυδαλλού 34χρονου Χρήστου Τσάκαλου, μέλους των «Πυρήνων της Φωτιάς», από συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό, όπως δημοσιεύτηκε στο «Βήμα», για τις συλλήψεις βουλευτών της Χρυσής Αυγής:

Ως τρόπαια της δημοκρατίας…

«Ως “Πυρήνες” πιστεύουμε ότι η σύγκρουση ανάμεσα σε δύο εχθρούς μας δεν πρέπει να μας ξεγελάσει σε καμία περίπτωση, γιατί αυτός που θα βγει νικητής είναι σίγουρο ότι μετά θα στραφεί εναντίον μας. Αυτό που είδαμε πάντως ήταν μια σκηνοθετημένη παράσταση νίκης του δημοκρατικού καθεστώτος. Είδαμε τα μαύρα τζιπ, τους κουκουλοφόρους της Αντιτρομοκρατικής και τα στελέχη της Χρυσής Αυγής να περιφέρονται σαν τρόπαια της δημοκρατίας. Ξέρουμε πως είχαν τη δυνατότητα να τους περάσουν από πίσω, από κάτω, από το υπόγειο γκαράζ. Τους έβγαλαν επίτηδες από μπροστά στη ΓΑΔΑ ακριβώς για το δικό τους επικοινωνιακό παιχνίδι».

****

…του αναπληρωτή καθηγητή Συγκριτικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Γεράσιμου Μοσχονά, από το άρθρο τους το «Βήμα» με τίτλο: «Η δύσκολη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ»:

Φερέγγυα κυβερνητική δύναμη

«Ο ΣΥΡΙΖΑ, με όλα τα καλά και όλα τα στραβά του (με χειρότερο τη δημαγωγία), προωθεί ένα σοβαρό σχέδιο εξόδου από την κρίση χρέους που συνδυάζει τη στρατηγική μείωσης των ανισοτήτων με την “παραγωγική ανασυγκρότηση” (σε πιο καθιερωμένο λεξιλόγιο: με ένα μοντέλο παραγωγικού εκσυγχρονισμού). Αυτή η διπλή διάσταση, με βάση τα ιστορικά προηγούμενα, τον καθιστά δυνάμει φερέγγυα κυβερνητική δύναμη. Ωστόσο το σχέδιο αυτό εμπεριέχει πολλούς κινδύνους.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αν βρεθεί στο τιμόνι της χώρας, είναι καταδικασμένη να διαπραγματευθεί σκληρά με τους εταίρους μας. Έχει την αναγκαία προετοιμασία γι’ αυτό, ιδιαίτερα σήμερα που ζητάει εκλογές; Έχει μια ευρωπαϊκή -και ευρύτερη- στρατηγική συμμαχιών πέραν του αβέβαιου Νότου; Έχει την αποφασιστικότητα να κάνει τους αναγκαίους συμβιβασμούς; Ή θα προτιμήσει να ανοίξει τις πύλες της Κολάσεως, πρώτα απ’ όλα για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, αν τα προηγούμενα δεν πάνε καλά;

Η ελληνική κοινωνία δεν έχει προς το παρόν πειστεί, αυτό δείχνουν οι έρευνες κοινής γνώμης. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα επιλέξει τη “μεγάλη αβεβαιότητα” αντί της παρούσας δραματικής κατάστασης. Ο Αλ. Τσίπρας έχει επιτύχει πολλά. Αν δεν βιάζεται, έχει χρόνο να διορθώσει κάποια από τα κενά της πολιτικής του. Το πιο δύσκολο όμως το έχει μπροστά του. Είτε κερδίσει τις επόμενες εκλογές είτε τις χάσει».