Σκανδαλίδης, Μωραΐτης, Τζάκρη

Προσωπικά εξεπλάγην όταν άκουσα τον παλιό μου σύντροφο Κώστα Σκανδαλίδη, από το βήμα της Βουλής να δηλώνει με έμφαση: «Παίρνετε και σήμερα την ψήφο της εμπιστοσύνης μου. Ουσιαστικά πρόκειται για υφαρπαγή, γιατί δεν σας ανήκει, αλλά με αναγκάζετε να τη δώσω». Και όντως ξαφνιάστηκαν καθότι ο Κ. Σκανδαλίδης δεν είναι άπλερος πολιτικός (όπως είναι η κ. Τζάκρη) έχει αφήσει τα ίχνη του στην ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ –κι ακριβώς γιʼ αυτό δεν του επιτρέπεται ούτε να υποτιμά την κρίσιμη συγκυρία που διανύει, η χώρα (και που απαιτεί πολιτική σταθερότητα) ούτε να υποτάσσει τα «θέλω του» σε προσωπικές στρατηγικές επιδιώξεις. Θα το πούμε καθαρά: Είναι πολιτική υποχρέωσή του να στηρίξει με νύχια και δόντια την κυβέρνηση συνεργασίας προκειμένου να βγάλει τη χώρα από την κρίση κι από τα Μνημόνια, κάτι που ήδη αχνοφαίνεται. Όπως είναι ύψιστη υποχρέωσή του να μην επιτρέψει να χαραμισθούν οι επώδυνες θυσίες του λαϊκού παράγοντα. Έπειτα, Κώστα, τι σημαίνει υφαρπαγή της ψήφου σου; Αν δεν απατώμαι το ΠΑΣΟΚ μετέχει στην κυβέρνηση με αποφάσεις των συλλογικών οργάνων του και το αυτονόητο είναι να στηρίζεις την κυβέρνηση στην οποία μετέχει το κόμμα σου, πόσω μάλλον όταν δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης, εκτός κι αν θεωρείς ως λύση το πολιτικό ασκέρι του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ξέρει τι θέλει και τι μπορεί, καλώντας απλά το λαό να πάει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Άλλωστε, Κώστα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα της αντιμνημονιακής συγκυρίας, που παραπλάνησε ένα μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ (και το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να συμβιβαστεί με αυτήν την υφαρπαγή), πρέπει να παλέψει για τον επαναπατρισμό των ψηφοφόρων του κι αυτό θα το καταφέρνει όσο η χώρα βγαίνει από την κρίση, φθάνει μόνο το πολιτικό πρόσωπο του κόμματος, να μην αποδομεί και να μην απαξιώνει περαιτέρω, με λόγια και έργα, τις προοπτικές της παράταξης.

• Ας έρθω τώρα στον Θάνο Μωραΐτη, ο οποίος από το βήμα της Βουλής, τόνισε: «Δίνουμε μια ψήφο επώδυνης ανοχής. Ας μη δοκιμάζουν άλλο την αντοχή αυτής της ανοχής…». Προφανώς ο Θάνος Μωραΐτης δεν έχει κατανοήσει ότι αυτή η δικομματική κυβέρνηση συνεργασίας έχει οδηγήσει τη χώρα (μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα) στο κατώφλι εξόδου από την κρίση. Για πρώτη φορά η χώρα έχει τις προϋποθέσεις να διαπραγματευτεί σθεναρά με τους δανειστές της, με όπλο το πρωτογενές πλεόνασμα και να απαιτήσει την περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους της, που αποτελεί προϋπόθεση για την αυτόνομη πορεία της εντός του ευρώ. Εκτός κι αν ο κ. Μωραΐτης πιστεύει ότι πρέπει να πέσει η κυβέρνηση και μαζί μʼ αυτήν να πέσουν στο κενό και οι θυσίες του λαϊκού παράγοντα, για να μην δοκιμάζεται η αντοχή του. Αφήσαμε τελευταία την Θεοδώρα Τζάκρη, καθότι η κυρία βρέθηκε από το πουθενά στο ΠΑΣΟΚ, ελέω Γ. Παπανδρέου, πήρε υπουργικό θώκο, ψήφισε επώδυνες περικοπές για μισθούς και συντάξεις και τώρα που βλέπει ότι έχασε τον υπουργικό θώκο και στις εκλογές θα χάσει και την έδρα, αποφάσισε, όπως κάθε τυχοδιωκτάκος, να την κάνει γυριστή. Καληνύχτα σας κ. Τζάκρη, όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου.